Lesbók Morgunblaðsins - 05.04.1970, Blaðsíða 16

ppkR V r-röhi ■ £Fdl ■ESlBB Etn i-O B(U Ulff
uu: ~-r -%
• íKr- öt,- da StffiÐI
EÍTU
IE' ^ ‘M Sflrt- )l‘r t om
KM 3/ L 2L/Ö ^kz
uor
goeu V' FVLUÞ- R R- SVÉ IT
r HÁT/fti ÍKdKK’- (kWB 'oKZW 15
P1RF- JtCfl ORR- UiTfffí SflMHU , y/
^Til ToLflfM SVfíLL- IHU ■foT- FtR v
F/ÍÐI +J£tT- «it> » FCii- L£6» K'Oflfl
0? MflMW- MflfM KKipp F7R CiEF I* fíT
hceisn iflu
il">' FéLHt, imrfí
KUfK ww
MCHI»rt KTatH- iEpru OTflif; Ipfí
A L SÉFI SflU£>
ÍHEBr- IUÖ STflFuí
Mfl Hflmw tUK- KotAfí SLflOO- piem
mC€> 0 V\ VAUÍjM Fffnín- MflRK B'/ffl
L Ö U- Ltiiá evMiLi 'flíÆIC- IMM
K7W JflMB 1 V KftofP
fuh L
EHD- 1 flCx sma
>1 V-G
Ler- UR GflR- DftClfl VCflflL
Lieyrt Pl £K Kl Ilikkj- I o M J h’rs
1 t* Y/í»Bót
PRoPI
SflL
» \/ Ymft
ffó'ifli/R c+ecT V FKMM- epfli 4<-Cf>
Ijjg ílflUKfl- — fúí*
¥ *
mt mm mwtmmti
ThM
, m > Lausn V a síðustu krossgáti L
£ 2 -r- ■|*s w £ £?£ í ->#> • ‘ ' T- | ' 1 *>;3> 1» 11 r >>
■Z. rxí -n SA ~1 >. r ■z. 3> A sz -t> Vv >’ r tn xc r< V' >'
-z. >■ o' r -1 O 1 i *■ -z. — 7« >. -Z. n — 33 -» r rrs < S*-;
r- ■ >. r- JC V' f <1 3> r- rh -v Va 1 ta "2. - Cv >• r a 2. •2-| ■2s
-t} 70 -i >, r > ■2. ,xir. — ■2. JD r r > il
-t) 70 Ui \ =D n aa |sf O. E, ■ P* o 7T o" H») pf ö' 33 Í a g <
4T 73 E -i 2j H r -o —- -L. <rZ >v zn X 3
o' 3 v» > 7J 1 a> Va > h] o\ 1 Wk1 a> s 31 ili tn s" H
H x> f ■? r a> r r- - 1 I 70 7« 33 70 > r -< 3 m
x,<-Q
3> y? x Ug ÉM c 3> o' r jrt £l 3 > 2 7« n 75 - l|
E 0' 7> í 7 V t> T> ?» -Z a Va >- n E 3) r Hif JiEE *< (ti %
— 70 i CS 0= rj - gg ltrf7 % -í- 3 o' >- ■2. 70 — ; co Sl|| v> r yo
Z * E £- E? 7> 2) T> 3> 2 £ b ~ a| 0' r :3> V\ 2
2 7° 73 E- X 70 3) 7» 5| 2 E fv - r — 2 c3.5
SVO virðist sem hinum ýmsu hlið-
um velferðarþjóðfélagsins sé mis-
jafn sómi sýndur. Stéttir og stofn-
anir koma ár sinni misjafnleþa fyr-
ir borð. Sumum sœkist róðurinn
svo seint að því er líkast sem þeirra
sé hreint ekki þörf í velferðinni.
Sem dœmi um þetta mœtti nefna
heilbrigðisþjónustuna annars vegar
og hins vegar frœðslumálin og
rannsóknir á vegum ríkisins. Heil-
brigðismál eru eitt af því sem okk-
ur finnst að þurfi að vera í lagi,
en þorir einhver að halda því fram
með góðri samvizku, að lœknar eigi
að hafa fimm sinnum hærra kaup
en háskólamenrvtaðir vísindamenn
við rannsóknastörf, eða kennarar
við framhaldsskólana. Bent hefur
verið á, að tæplega muni afburða-
menn gefa kost á sér til kennslu —
eða rannsóknastarfa, en þrátt fyrir
allt er það þó tœpast rétt. Ungir
afburðamen fara ekki einungis þang
að sem auravonin er. Við tvítugs-
aldurinn hafa menn djörfung og
þor hugsjóna og sannfæringar. Ef
hugur þeirra stendur til vísinda,
kennslu, ritstarfa eða landbúnað-
ar, þá hverfa þeir hiklaust til þess,
er hugurinn kýs. Á þeim árum er
útbreidd skoðun, að peningar skipti
litlu máli. Og raunverulega skipta
þeir litlu máli á móti því að lenda á
réttri hillu í lífinu. En jafnvel þótt
maður sé fullkomlega á réttri hillu,
þá fer honum með tímanum að
svíða undan því, þegar sumir skóla-
brœðurnir bera fjc>rum sinnum eða
fimm sinnum meira úr býtum. Að
vísu ber hiklaust að taka tillit til
langs námstíma í lœknisfrœði og
þeirrar staðreyndar, að starfsár
lœkna verða yfirleitt ekki mörg.
Þau rök hafa heyrzt, að laun lœkna
standi einnig í sambandi við þá
miklu ábyrgð, sem þeim sé á herð-
ar lögð. Sú ábyrgð er þó trúlega
oftast gagnvart eigin samvizku og
spyrja mœtti: Hver er raunveruleg
ábyrgð lœknis? Röng lyfjagjöf gœti
orsakað dauða og hefur gert það,
en hvenœr mundi lœknir á fslandi
verða lögsóttur fyrir slík mistök?
Mér finnst líklegt, að lœknar geri
yfirleitt það sem þeir geta til að
bjarga mannsUfum, en um ábyrgð
þeirra ætti ekki að fjölyrða mikið.
Við Islendingar munum eiga
heiðurinn af dýrustu heilbrigöis-
þjónustu í heiminum. Komið hefur
fram opinberlega, að við borgum
hœrra hlutfall af þjóðartekjum okk
ar til heilbrigðismála en nokkur
önnur þjóð og því hefur ekki ver-
ið mótmælt. Það hefur einnig kom-
ið fram, að kostnaðurinn við hvert
sjúkrarúm í nýju sjúkrahúsi sam-
svarar kostnaðinum við aö byggja
talsvert íburðarmikið einbýlishús.
En það er ekki aðeins stofnkostn-
aðurinn sem er œvintýralegur;
reksturskostnaðurinn virðist það
líka. Að liggja sólarhring í einu af
hinum nýju sjúkrarúmum kostar
þjóðfélagið jafn mikið og láta þann
hinn sama búa í „svítunni“ á Hótel
Sögu. Þessu hefur heldur ekki ver-
ið mótmœlt.
Um alllangt árabil hefur þaö ver-
ið vandamál, að lœknar vilja helzt
ekki takast á hendur störf úti í
strjálbýlinu. En þeim mun fjöl-
mennara lœknaliði eiga höfuðstað-
arbúar kost á. Samt virðist, að oft
sé mun hœgara að ná í lækni til
sveita. Þá er hringt í héraðslækn-
inn og hann er kominn innan lítill-
ar tíðar, nema ófœrð hamli. Á helgi
dögum að m.innsta kosti, getur orð-
ið ótrúlega erfitt að ná í lœkni á
höfuöborgarsvœðinu. Heimilis-
lœkni er ef til vill útilokað að ná
í og alltof fáir, sem sinna nœtur-
eða helgadagavákt. í inflúensufar-
aldrinum í vetur var hringt í nœt-
urlœkni kl. 9 að kvöldi vegna þess
að ungur drengur var oröinn mik-
ið veikur. Eftir tvo klukku-
tíma var móðir drengsins orðin
mjög óróleg og hringdi aftur. Var
henni þá sagt, að aðeins einn mað-
ur vœri á vaktinni og yrði hún að
bíða þar til hunn hefði tíma til að
koma. Konan hafði ekki tök á að
ná í neinn annan lœkni. Síðan leið
og beið. Líðan drengsins varð stöð-
ugt ískyggilegri og fyrst kl. 3 um
nóttina kom læknirinn.
Sjálfur hef ég orðið að leita á
náðir kunningsskaparins til að ná
lœknisfundi og nokkrar húsmœður
með ung bnrn hef ég heurt kvarta
sáran unrtan se.inn.an.ngi. Sex tíma
bið hefði getað verið eðlileg í strjál-
býli, m.eðan héraðslæknar ferðuð-
ust. á hp.st.um.. f dýrasta heilbrigðis-
kerfi heimsins œtti slíkt að vera úr
sögunni.
Ctísli Sigurðsson.