Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1961, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
643
hefði þó áður farið eftir öllum
helgireglum, sem þessu fylgja.
Menn verða að fasta og lifa
hreinu lífi nokkra daga áður en
athöfnin hefst.
Margir hafa horft á eldgöngur.
Mbengga-menn hafa sýnt í Suva
hvað eftir annað, og þeir hafa
jafnvel farið til Nýa Sjálands og
sýnt þar í viðurvist fjölda manna.
Einu sinni var nefnd lækna send
til að vaka yfir þeim, og rann-
saka allt atferli þeirra á vísinda-
legan hátt.
Margar getgátur hafa komið
fram um það hvernig á því standi
að þessir menn bregða sér ekki
við hita. Vegna þess að Mbengga-
menn setja það sem skilyrði þeg-
ar þeir sýna eldgöngu, að þeir
megi hafa steina heiman frá sér,
hafa sumir komið með þá tilgátu
að grjótið þar á eynni sé í eðli
sínu þannig að hitinn rjúki óðar
úr því. En þetta er ósköp venju-
legt grjót, í engu frábrugðið öðru
grjóti, sem heldur á sér hita langa
lengi.
Sumir halda því fram að eld-
vaðendur smyrji fætur sína og
leggi með einhverju því efni sem
hitinn bíti ekkert á. En engum
manni hefir enn tekizt að fram-
leiða slíkt efni, og læknarnir, sem
rannsökuðu fætur eldgöngumanna,
fundu engin merki þess að þeir
hefði borið neitt á sig.
Sennilegasta tilgátan er ef til
vill sú, að undir iljum eldgöngu-
manna myndist svitalag, sem
verji þá bruna. En eg tel þessa
skýringu ekki fullnægjandi. Eg er
alveg sannfærður um, að undir
venjulegum kringumstæðum hefði
menn skaðbrennzt af því að stíga
berfættir á hina glóandi steina.
Þarna brenndist enginn. Meira að
segja, það sá hvergi á hörundi
þeirra.
Huglækningar
HUGLÆKNINGAR hafa eflzt
\
mjög í Englandi á undanförnum
árum og eru þar frægastir hug-
læknar Dorothy Kerin, Harry Ed-
wards og Gordon Turner. Lækna-
stétt Englands leit þessa menn
fyrst í stað hornauga, en eftir
því sem árin liðu og það varð æ
ljósara að huglæknarnir náðu
merkilegum árangri, gerðu jafn-
vel „kraftaverk" á sjúklingum, er
aðrir læknar höfðu ekki getað
hjálpað, fór þetta að breytast. Og
nú er svo komið, að læknar í
mörgum sjúkrahúsum hafa sam-
vinnu við huglækna, ekki síður
en sálfræðinga.
Vísindin eiga eftir að skýra
marga fyrirburði, þar sem andinn
virðist hafa fullt vald á líkaman-
um. Helgir menn meðal Hindúa
stinga hnífum í gegnum kinnar
sínar og tungu, án þess að þeir
særist og án þess að blæði. Hjá
kristnum mönnum koma fram sár
eins og þau, sem Kristur fekk á
krossinum, og enginn skilur í því.
Tyrkneskir einsetumenn reka
nagla inn í höfuðið á sér. Og
dansendur á Bali reka hnífa
hver í annan, án þess að skinn-
spretta sjáist.
Allt er þetta vel vottfest, en
enginn hefir enn getað skýrt það.
Ef til vill lánast einhverjum vís-
indamanni, áður en langt um líð-
ur, að skilja hvernig á því stend-
ur, að sumt fólk getur hlaðið
líkama sinn einhverjum þeim
krafti, að Rann gjörbreytist. Og
þá verður meðal annars ráðin gát-
an um það, hvemig Mbengga-
menn geta vaðið eld.
Nú er það altaf mjög erfitt að
færa sönnur á, að sjúklingar hafi
læknast af ósýnilegum krafti, sem
beint er til þeirra. Þess vegna var
það, að kirkjufélagið „Churches
Fellowship for Psychical Study“
hófst handa um rannsókn á þessu
máli. í stjórn þessa félagsskapar
eru 14 biskupar, dómkirkjuprest-
urinn í St. Pálskirkjunni og tveir
yfirklerkar frá Metódistum. Þeir
skipuðu nefnd manna, sem í voru
læknar, prestar, huglæknar og
leikmenn.
Fyrsta skýrsla nefndarinnar er
merkileg. Þar segir:
— Huglæknar eru milliliðir, sem
beina lækningakrafti guðs til
hinna sjúku. Huglæknar eru ekki
skottulæknar, sem starfa í sam-
keppni við hina reglulegu lækna.
Hlutverk þeirra er hið sama og
læknanna og geðlæknanna, aðeins
á öðru sviði.
Það er margsannað, að líkam-
lega sjúkdóma er hægt að lækna
með andlegum krafti. Og sá tími
mun koma, að huglæknar verða
viðurkenndir, ekki síður en lækn-
ar og geðlæknar, og huglækning-
ar taldar eðlilegar.---
Þá hefir nefndin aflað sér allra
fáanlegra upplýsinga um árangur
huglækninga, og komizt að þeirri
niðurstöðu að fjórði hver sjúkl-
ingur hafi læknazt, en í sumum
tilfellum hafi læknazt þrír af
hverjum fjórum sjúklingum.
Þetta er samkvæmt greinum
eftir Mr. Neville Randall og birt-
ust þær fyrir skömmu í blaðinu
„Daily Sketch".