Lesbók Morgunblaðsins - 23.10.1960, Page 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
529
Gististaðurinn Búðir og Mælifell.
um vatnsbólum, heldur var þá gerð
vatnsleiðsla ofan úr fjalli.
En í grennd við Búðir er annað
vatn, sem einhvern tíma verður
notað meira en nú er gert. Það
er ölkelduvatn, eða heilsubrunn-
ar, eins og slíkar keldur eru kall-
aðar erlendis. Þessar ölkeldur eru
fjórar. Ein hjá Ósakoti og segir
Eggert Ólafsson að vatnið í henni
sé mjólkurlitað, bragðmikið, en
þó ekki óþægilegt á bragðið, og
drekki ferðamenn oft af henni og
verði gott af. Vatnið sé hreint,
þrátt fyrir litinn, og ólgi jafnt og
þétt, sumar og vetur, og sé þó ís-
kalt. í túninu á Bjarnarfosskoti eru
tvær ölkeldur og ganga þær næst
Rauðamelsöldkeldu um stærð, en
vatnið úr þeim þykir mun betra.
Fjórða ölkeldan var áður uppi á
Fróðárheiði, og segir Jón rektor
Þorkelsson (Thorchilli) í íslands-
lýsingu sinni, að það sé langbezta
ölkeldan og þykist sumir hafa orð-
ið kenndir af því að drekka af
henni. Mér var sagt að þessi öl-
kelda væri nú horfin.
Ölkelduvatn var fyrrum haft í
miklum metum og notað til lækn-
inga. Má vera að Jakob á Búðum
hafi notað það við lækningar sín-
ar. Jón Hjaltalín landlæknir taldi
ölkelduvatn heilsudrykk og gott
við ýmsum meinsemdum. í endur-
minningum sínum segir Svein-
björn Egilson þessa sögu: „Árið
1872 flutti gamall verslunarmaður,
Clausen að nafni, til Hafnarfjarð-
ar; kom hann úr Keflavík. Hann
hafði legið rúmfastur í mörg ár og
var hann máttlaus í fótum og gekk
um hríð við hækjur. Dr. Hjaltalín
ráðlagði honum að fara að Rauða-
mel og drekka þar ölkelduvatn, og
fekk Clausen bata og var brattur
er hann kom í Fjörðinn". — Þrátt
fyrir þetta höfum vér ekki lært
enn að meta kosti hins ágæta ís-
lenzka ölkelduvatns.
— 0O0 —
Altaf er skemmtilegra að skoða
fallega staði, heldur en segja frá
því sem þar ber fyrir augu og
eyru. Frásögnin verður jafnan
miklu litlausari, en hugur stendur
til. Það er vegna þess að svo ótal
margt sækir að í senn.
Við dvöldumst rúma viku á
Búðum í sumri og sól og sáum
margt fleira, en hér hefir verið frá
skýrt. Einn daginn fórum við all-
langt vestur í hraunið til þess að
kynnast því betur. Við klöngruð-
umst yfir hraunbríkur, fórum nið-
ur í djúpar og gróðursælar kvosir,
stikluðum yfir sprungur og sneidd-
um hjá gjám og hraunkötlum. En
þó voru það hraunkatlarnir, sem
vöktu mesta undrun hjá okkur,
þessi kringlóttu gímöld, sem eru
þó víðari að neðan og svo djúp,
Tjald ferðafólks í hrauninu.