Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 21.09.1958, Qupperneq 12

Lesbók Morgunblaðsins - 21.09.1958, Qupperneq 12
46« LESBÓK MORGUNBLAÐSINS Smásagan Unnustan varð að koma ÞETTA skeði í Pietermaritzburg í Natal. Eg var á leið eftir Orman Road, sem liggur út úr borginni í áttina til Table Mountain Native Reserve. Gekk eg þá fram á ofurlítinn hóp Zulu- manna. Um leið og þeir sáu mig, báru allir hönd fyrir munn sér og andvörpuðu mæðulega, og það var að heyra eins og þyt ■ grasi. Eg vissi þegar að eitthvað óvenjulegt mundi hafa komið fyrir, og sá að allir störðu á lítinn steinkofa, sem stóð skammt þaðan. Eg þekkti einn manninn. Hann hét Uskendevu. Gekk eg nú hikandi til hans og ávarp- aði hann. Hann tók kveðju minni kurteislega og í hálfum hljóðum. Hinir læddust í burt allir nema einn maður. Hjá kofanum óx mímósatré og undir því sátu margar Zulu-konur og pískr- uðu sín á milli í ákafa. — Inkosana (herrann) verður að sýna okkur umburðarlyndi í dag, hvislaði Uskendevu og leit um öxl sér til kofans, eins og hann væri hálf smeikur. Kofinn var lágur og á honum voru aðeins einar dyr og einn gluggi. Hann var heldur hrörlegur og virtist hafa verið í eyði lengi. Einhver tuska var hengd fyrir gluggann, en þó virtist sem enginn ætti þar heima. — Segðu mér, Uskendevu, hvað er hér á seyði? spurði eg. — Þessi maður hérna heitir Um- bambo og hann hefir fengið töframann til þess að hjálpa sér, og töframaður- inn er þarna inni í kofanum, svaraði hann. Umbambo kinkaði kolli og varð vandræðalegur á svip. Svitinn spratt fram á enni hans og það var eins og hann væri logandi hræddur. Þetta var þó kempulegur maður, ungur og fríð- ur. En nú var hann eins og á nálum og gat ekki haft augun af kofanum. Eg sneri mér að honum og mælti: — Hefir Umbambo þá orðið fyrir einhverri niðurlægingu svo að hann þurfi að rétta hlut sinn með töfrum? Hann kinkaði kolli, tvísteig og hafði ekki augun af kofanum. Þá sneri eg mér að Uskendevu og mælti: — Segðu mér, Uskendevu, hvað komið hefir fyrir. Þú þarft ekki að vera hræddur, eg skal ekki bregðast trúnaði ykkar. — Segðu honum frá þvi, sagði Um- bambo við félaga sinn. — Jæja, eg skal segja frá því, sagði Uskendevu, en þetta er strangasta leyndarmál. Það má ekki berast út og enginn má vita um það, nema við þrír, að minnsta kosti næstu tólf mánuði. — Eg skal vera þögull, sagði eg. Uskendevu leit á félaga sinn, ræskti sig og sagði svo í hálfum hljóðum: — Félagi minn fór til Mount Table byggðanna, ekki í gær heldur daginn þar áður. — Eg fór að heimsækja unnustu mína, greip Umbambo fram í. Eg hefi þegar greitt föður hennar nokkurn hluta af verði hennar, og samkvæmt lögum okkar er hún heitkona mín. En þegar eg kom þangað, vildi hún ekki sjá mig. Hún var köld og afundin og sagði að sér þætti ekkert vænt um mig. Annar maður var kominn í spilið. Og svo rak hún mig burt eins og betl- ara. — Þetta er alvarlegt mál, sagði Uskendevo. — Já, þetta er mjög alvarlegt mál, sagði eg. Og nú hefir Umbambo keypt að galdramanni að hefna sín? — Það er hverju orði sannara, sagði Umbambo. Eg hefi greitt galdramann- inum fimm Sterlingspund til þess að hann rétti hlut minn. Eg átti að vísu ekki svo mikið, en Uskendevu lánaði mér það sem á vantaði. — Hve lengi hefir töframaðurinn verið þarna inni í kofanum? spurði eg. Umbambo leit til lofts: — Hann lok- aði sig þar inni áður en sólin var beint upp af okkur. Eg leit á úrið. Nú var klukkan að verða fjögur. — Hvað þurfið þið að bíða lengi? spurði eg. — Hver veit það, svaraði Umbambo. — Vegir töframannanna eru órann- sakanlegir, sagði Uskendevu. Ef til vill verðum við að bíða lengi, ef til vill opnast dyrnar þá og þegar. En enginn má trufla töframanninn. Eg bauð þeim sígarettur, og svo reyktum við allir nokkra stund. Mér fór að leiðast og eg var að hugsa um að fara, en þá voru kofadyrnar opnaðar og Isanusi (töframaður) kom út. Við gengum á móti honum. Þetta var gam- all maður, en slík augu sem hans hafði eg aldrei séð. Það var eins og hann horfði í gegn um mann, og augnaráðið bar vott um einbeitni, vizku og dular- mátt, að láta aðra hlýða sér. Eg varð hrifinn af honum. Hér var þá einn af þeim mönnum, sem eg hafði svo oft heyrt talað um, einn af hinum valda- miklu spámönnum Afríku, og þekking hans var arfur frá löngu liðnum kyn- slóðum, þekking, sem hvítir menn skildu ekki og höfðu ekki vit á að meta. Isanusi var svo búinn, að hann hafði hálsmen úr vígtönnum, og um höfuðið var bundið seymi og á því hengu nokkr -ar uppblásnar hlandblöðrur, sem sveifluðust til og frá er hann gekk. Berfættur var hann og brjóstið bert og var það allt með örum. Hlébarðaskinn hekk lauslega á öxlum hans. Hann var í gömlum og mjög skitnum hermanna- buxum og hafði vafið skálmunum að öklum sér með krókódilaskinni. En um mittið hafði hann tvö tígris-skinn og hengu þau niður á mjaðmirnar og sveifluðust til og frá þegar hann gekk. í hægri hendi hafði hann heyvisk og lagði af henni einkennilegan ilm, en innan í heyviskinni voru bein og slönguskinn. Ósjálfrátt lyfti eg hönd til kveðju og mælti: — Umnumzana (herra minn), eg heilsa þér. Hann lyfti kræklóttri hönd til að taka kveðju minni, og sneri sér svo að Umbambo. — Eg hefi kallað á kærustu þína, sagði hann. Hún var úti á akri föður síns um hádegið og var þar alein. Hún heyrði kallið, því að hún fleygði frá sér sigðinni og tók á rás hingað. — Ó! sagði Umbambo og þerraði svitann af enni sér. — Hún hefir ekki linnt sprettinum síðan, sagði töframaðurinn. Og nú skaltu hafa góðar gætur á veginum, sem hún mun koma. Hann benti með hendinni á veginn, sem liggur til fjallanna og byggða Zulua. — Hún mun verða komin til þín áður en sólin sezt á bak við hæðina þarna, mælti töframaður ennfremur og benti á Town Hill, sem er vestan við Pieter-

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.