Lesbók Morgunblaðsins - 11.05.1958, Síða 1

Þorsteinn Þorsteinsson bóndi á húsafelli:
NOKKRAR ENDURMINNINGAR UM
ÁSGRÍM JÓNSSON USTMÁLARA
ÞAÐ er ekki á mínu færi að skrifa
um listmálarann Ásgrím Jónsson
Ég veit það eitt, að myndir hans
snerta hug minn og hjarta. Það ai
mér nóg. Þó veitti ég athygli hinni
miklu breytingu sem varð á mynd-
um hans hin síðari ár, frá því sem
áður var. 'V’irtist mér sem endur
nýjað æskufjör og þróttur birtis*
í Húsafellsmyndum hans frá þeim
árum. Sérstaklega í skógarmynd-
unum. En með nokkrum fátækleg-
um orðum langar mig til að lýsa
manninum Ásgrími Jónssyni, eins
og hann kom mér fyrir sjónir þau
20—30 sumur, sem harm dvaidist
á heimili mínu, að meira eða minna
leyti.
í fyrsta skipti sá ég Ásgrím mál-
ara laust eftir aldamótin. Minrir
mig það hafi verið sumarið 1902,
en þá var ég á fermingaraldri Var
Ásgrímur í fylgd með nokkrum
höfðingjum úr Árnessýslu. Eirn
þeirra var séra Ólafur Briem. For
hópurinn yfir Kaldadal, og staldr-
aði við á Húsafelli, en hélt síðan
að Gilsbakka. Endurminningin i?m
þessa gesti er mjög óljós. Ég man
það eitt, að gestum var boðið til
stofu, og þeim bornar veitingar.
Við krakkarnir drógum okkur f
hlé, enda óframfærin og feiinin.