Lesbók Morgunblaðsins - 11.05.1958, Blaðsíða 4
252
LESBÓK MORG.UNBLAÐSINS
um er 5—6 kílómetra vegur. Kvöld
eitt þegar hann var nýkominn
þaðan, að afloknu löngu og ströngu
dagsverki, sá hann allt í einu ákaf-
lega falleg ljósbrigði á himninum,
sem endurspegluðust einkennilega
á jörðinni. Ásgrímur hafði þá ekki
írið í sínum beinum, og gekk aftur
út að Hraunsásnum. Ekki kom
hann heim fyr en eftir miðnætti.
Hin síðari dvalarár Ásgríms á
Húsafelli fór hann að verða vand
látari með veðrið, enda heilsa hans
farin að bila þá. Hann vaknaði
ætíð eldsnemma, leit þá út um
gluggann og gáði til veðurs. Eiríks-
jökull blasti við herbergisglugga
hans, og var jökullinn oít eins kon-
ar veðurviti fyrir hann.
Eldhúsið er í kjallaranum, beinc
undir herbergi Ásgríms. Þegar
vart varð við hreyfingu þar uppí
var honum í skyndi fært morgun-
kaffið. Síðan klæddist hann, og
skundaði út á hlað á inniskónum
ef veðurútlit var sæmilegt. Stóð
Ásgrímur grafkyrr um stund, steig
svo fram á fótinn og leit til lofts
og fjalls. Stundum nagaði hann sér
líkast því, sem væri* hann að lykta
af lofti og veðri. Ef honum leizt
veðurútlitið sæmilegt, var ekki til
setunnar boðið. Raðskonan útbjó
hesti í mesta flýti, meðan Ásgrím-
ur klæddist í hlýan fatnað og sterk-
leg göngustígvél. Hann raðaði
vandlega öllu málaraefninu í bak-
poka og leðurtösku, tók fram lér-
eftið eða vatnslitapappírinn og
trönurnar, borðaði síðan skyrhrær-
ing og lagði svo af stað. Gekk hann
hratt frá bænum, leit hvorki tii
hægri né vinstri, og gaf sér varla
tóm til þess að kasta kveðju á
heimafólk sem varð á vegi hans.
Hin allra síðustu ár Ásgríms á
Húsafelli átti hann erfitt með að
fara gangandi á vinnustað, ef lang'
var að fara. Þjáðist hann af lungna-
þembu og mæði. Eftir að jeppa-
bílar komu til sögunnar var Ás-
grímur stundum fluttur í þeim á
vinnustað. Um það leyti hætti hann
að koma heim með myndir sínar
en geymdi þær í tjaldi sem hann
reisti úti í skógi. Þá lögðust niður
málverkasýningar hans fyrir
heimafólkið, og söknuðu allir þsss
mjög. Ásgrímur átti erfitt með að
þola lyktina af olíulitunum eftir
að heilsa hans fór að bila. Og loks
fór svo, að hann hélt alltaf kyrru
fyrir í bænum, nema veður væri
einsýnt og gott.
Ekki var Ásgrímur iðjulaus
heima. Hann teiknaði töluvert, sér
staklega í rúminu á kvöldin, en
hann háttaði venjulega snemrna.
Stundum notaði hann heimilisfóik-
ið sem fyrirsætur. Man ég eitt
kvöld, að þlegið var dátt svo
glumdi í öllu húsinu. Elzti sonur
minn, sem er gildur á velli, klædd-
ist ferlegum kvenbúningi. Sat hann
inni hjá Ásgrími allt kvöldið, en
þá var hann að teikna Gilitrutt.
Líka málaði Ásgrímur töluvert,
heima, þegar ekki gaf út. Hann
málaði tvær myndir af eldhúsmu.
Á annarri þeirra er Herdís ráðs
kona fyrirsæta, en systir mm,
Steinunn frá Rauðsgili á hinni.
Eftir að eldhúsið var hvítkalkað,
missti hann allan áhuga á því sem
viðfangsefni. Ástríði dóttur mína
málaði hann. Valdi hann þá súðar •
herbergi uppi á loíti, og lét h?na