Lesbók Morgunblaðsins - 05.08.1956, Blaðsíða 16
k 4ó
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
ISLENZK ÆSKA — Fiestir útiendingar, sem skrifa um ísiand, minnast á ís-
lenzku börnin og dást að því hvað þau sé efnileg, kjarkmikil og broshýr. Og
þetta er ekkert oflof. íslenzk aeska er tápmikii og fjörug. En hvernig stendur
þá á þvi að þessi börn eru svo alvarlcg? Hefir citthvað sérstakt komið fyrir,
einhvcr skuggi fallið á tilveru þeirra? (Ljósm. Ól. K. Magnússon).
8R/DGE
HVAÐ A AÐ SEGJA?
ÞETTA spil kom fyrir i keppni, N og
S voru í hættu, en sagnir voru þessar:
N A S V
1 tp. 2 L 2 hj. 4 L
4 sp. pass pass ?
Nú á V að skera úr. Hann hefir þessi
spil á hendi:
A I
V A G 3
♦ 9 7 S 4
4 D 10 « I 2
Hvað mundir þú segja í han* sporum?
Mörgum hættir við að hækka sögn,
hvernig sem á stendur. Hér er þaB
milcil freisting. Það getur vel veriB
að ckki tapist nema einn slagur i tvö-
íölduðum 5 laufum, eða 100. Hitt
er miklu líklegra að tapist 2—3 slagir,
en það getur líka borgað sig, ef and-
stæðingar eru vissir að vinna 4 spaða.
Á þvl veltur allt. En hér eru nokkrar
líkur til þess að sögnin sé ekki örugg.
V hafði fyrst „stokkið" í laufi og það
var góð bending til A um að hann
hefði longan lit í trompi og eitthvað
af háspilum. Samt segir A pass við
4 spöðum og gefur þar með til kynna
að hann telji sögnina ekki örugga. —
V verður að taka mark á þvi, og þess
vegna á hann að segja pass.
VTLLTUR t SKÓGI
í íerðasögu frá sumrinu 1860 getur
Svéinn ritstjóri Skúlason um komu
sina að Skinnastað. Þar var þá séra
Hjörleifur Guttormsscn prestur; kona
hans var Guðlaug Björnsdóttir. Sveinn
kom þangað hrakinn og þreyttur og
segir Svo frá: Úr öllum vandræðum
minúm bætti blcssuð prestkonan á
Skinnastöðum, sem tók mér eins og
móðir barni sínu. Þegar ég var búinn
«ð hvila mig og orðinn nýr cf nálinni,
gekk ég með prestkonunni og börnum
hennar fram í Stórhöfðaskóg, sem svo
er nefndur. Stórhöfðinn liggur rétt
skammt fyrir innan túnið á Skinna-
stöðum og er því nær allur skógi vax-
inn. Af honum er næsta fagurt útsýni.
Mestur er skógurinn fyrir neðan höfð-
ann. Þar er rjóður í honum og gerði
nokkurt, sem nefnt er Mariugerði.
Þangað var ferðinni heitið. En svo hár
cg þéttur er skógurinn, að þó að við
þættumst taka rétta stefnu af höfðan-
um, villtumst við þó svo, að við fund-
um ekki gerðið. Þetta er dagsanna, þó
að þér þyki það ef til vill ólíklegt, að
menn villist í skógunum hér á landi.
En bæði var það, að við leituðum ekki
lengi, og svo var þessi skógur með
þeim stærstu hér á landi, sem ég hef
séð og er allur nýgræðingsskógur.
LEIÐRtTTING
í groininni „A götum Kaupmanna-
hafnar" í næst seinustu Lesbók, lenti
skökk mynd. Stóð undir hcnni Tivoli,
en myndin er af Glyptotcket.