Lesbók Morgunblaðsins - 13.11.1955, Blaðsíða 16

644
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A 2
¥ 10 6
♦ Á K 10 9
* D G 10 9
8 3
A og V sögðu aldrei neitt, en hinir
komust í 4 spaða og átti S söenina.
V sló út LD og S drap með ás. sló svo
út LK og seinast láglaufi og drap hað
með S10 í borði. A lék á hann og drap
með SK. Þá helt S að SG mundi vera
hjá V. Þegar hann komst að sló hann
því út bæði SÁ og SD í þeirri von, að
gosinn mundi falla í. Þar með var spilið
tapað. 5
ÉG FR TNN KOMTNN
Þeear Sigurður ísleifsson bjó á Bark-
arstöðum var hann um tíma meðhjálp-
ari í Eyvindarmúlakirkju og var þá
siður að meðhjálparinn las bænina
bæði á undan og eftir messu. Einu
sinni var Sigurður ekki kominn er
messa skvldi hefjast, og var þá feng-
inn til að lesa bænina Guðmundur
nokkur, sem var vinnumaður í Ár-
kvörn. og jafnframt forsöngvari í kirkj
unni. Nú þyrjar Guðmundur að lesa
bænina, en svo illa vildi til, að hann
tók bænina, sem átti að lesa eftir
messu, og bvrjar svo: „Drottinn, ég
þakka bér.“ En í því kemur Sieurður
í kirkjudvr, hevrir hvernig komið er
og tekur þegar fram i og segir: „Ég er
inn kominn, maður!“ Guðmundur lítur
þá fram í dymar og segir: „Ég sé það,“
og byrjar svo aftur á bæninni: „Drott-
inn, ég þakka þér.“ Þá kallar Sigurður
á ný: „Ég er inn kominn, maður! Ég er
inn kominn, maður!“ Guðmundur býst
nú við að Sigurður ætli að taka af sér
A 10 9 7 5
¥ Á 5 4
♦ D G 7 6
* 6 5
A K G 4 3
¥ 9 8 7 3
♦ 8 5 3
* 4 2
Á D 8 6
K D G 2
4 2
Á K 7
N
V A
S
HJÁ TJÖRNINNl. Undir elns og tjömina í Revkjavik fer að legeja á haustin,
þyrpast börn þangað og bíða þess í ofvæni að ísinn verði svo sterkur að hægt
sé að fara út á hann. En þráfaldlega eru þau of bráðlát. fara út á of veikan
ís og falla í tjörnina. Er það eitt af aukaverkum lögreelunnar að gæta þess,
að þarna verði ekki slys. En meðan ísinn er svo veikur að ekki er hæet að leika
sér á honum, er þó hægt að leika sér að honum, og það gerir drengurinn hér
á mvndinni. Hann hefur náð sér í stóra ísflögu og rogast með hana í fanginu.
Litlu henduraar halda um ísbrúnirnar, en skjöidurinn er svo stór, að drengur-
inn hverfur á bak við hann. Þó er ísinn svo glær, að andlit drengsins sést í
gegn um hann, ef vel er að gáð. Ljósm. Mbl.: Ólafur K. Magnússon.
bókina og segir: „Og ég held maður
sjái það, og taktu þá við“, og fleygði
bókinni í Sigurð. (Páll Sigurðsson, Ár-
kvörn).
BROKEYAR-VIGFtJS
var einkar skrítinn og fornlegur, en
afarmenni að burðum og svo stór-
skorinn í andliti og heljarlegur allur
í sjón, að böm og unglingar fældust
hann, þótt allra manna væri spaklynd-
astur. Var hann kallaður biblíufastasti
maður á Breiðafirði. Sérstaklega unni
hann og þuldi Jobsbók og þar næst
sálma Davíðs, þá beztu, eða þá Prédik-
arans bók, ef honum gekk eitthvað
mótdrægt. Einu sinni er hann kom
heim úr veri, voru honum sögð þau
tíðindi, að hann væri orðinn faðir.
Vigfús varð heldur fár við, gengur
þó stillilega á fund barnsmóður sinn-
ar og segir: „Heil og sæl, og sýn mér
bamið“. Hún sýndi honum fyrst eitt
barn og síðan annað, því að hún hafði
alið tvíbura. Vigfús horfir þegjandi á

Frá himins lindum hrana létt,
hin hvítu kom svo frjáls og nett
í þúsundanna mikiu mergð,
þau mynda feld af heztu gerð.
f béttri fvlking hlið við hlið,
hau hónast fast á jarðar svið.
f mjúkri tign um sveit og sæ,
þau svífa í dauðahljóðum blæ.
Þau koma í ró af hæðum hátt
með hundraðfaldan töframátt,
á jarðar fölnað leesrja lín
öll ljúfu hvítu guilin sin.
ÁRMAR.
börnin og segir síðan: „Ég átti von
á einu barni vænu, en ekki tveimur
litlum“. (Matth. Joch.: Sögukaflar).