Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1955, Blaðsíða 16

268
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A 8 7
V G 10 6 5
♦ Á G 3
+ K 6 5 4
A G 10 9 5 2
y Á 4
♦ 10 9 2
+ 987
+ Á K 4
V D 9 8 7
♦ K D 5
+ D G 10
UÐUR sagði 3 grönd, en betra hefði
verið að segja 4 hjörtu, því að það
er unnið spil. Út kom SG og S gaf
hann, en næsta spaða varð hann að
drepa. Þá sló hann út TD og drap með
ás i borði og lét þar út H5. Það væri
eðlilegast að A léti lághjarta í, en með
því móti hefur S unnið spilið, því að
þá verður V að eyða eina spilinu sem
hann getur komizt inn á, og spaðinn
er ónýtur. En A grunaði að hér væri
ekki allt sem sýndist. Það var ein-
kennilegt að ekki var spilað hæsta
hjarta úr borði, ef spilarinn hugsaði
sér að ná út kónginum. A drap því
með kóng og sló síðan út spaða og þar
með hafði S tapað spilinu.

SKÁLDIN KAÞÓLSKU
Hinn 8. sept. 1924 er þessi frétt í
ísafold: — S. 1. sunnudag gerðust þau
tíðindi í kaþólsku kirkjunni í Landa-
koti, að Stefán skáld frá Hvítadal,
sem fyrir skömmu hefir gerzt kaþólsk-
ur maður, var sleginn til riddara
Krists eða „biskupaður", sem svo er
kallað. Athöfnin fór fram að sunginni
messu og framdi hana prefekt kirkj-
unnar hér á landi, Meulenberg,
klæddur kórkápu með mítur á höfði,
aðstoðaður af tveimur prestum. Flutti
hann fyrst ræðu um eðli biskupunar-
innar. Athöfnin sjálf felst í því, að
lesnar eru latneskar bænir, síðan er
NÝTT OG GAMALT — Þetta er mynd af einni elztu og stytztu götu í Reykja-
vík — Veltusundi. Til vinstri cr fyrst hús Sigurþórs Jónssonar, en það byggði
Gunnar Þorbjarnarson kaupmaður á sínum tíma. Það stendur á fyrstu lóðinni,
sem íslenzkum kaupmanni var úthlutað í bænum. Næst sér á Leðurvöruversl-
un Jóns Brynjólfssonar, og þar næst, handan við Austurstræti, er Thorvald-
sensbazarinn og hús Magnúss Benjamínssonar, sem hann byggði í félagi við
Rafn skóara. — Næst til hægri er bílastöð Steindórs. Þá sér á stafninn á Velt-
unni, er gatan dregur nafn sitt af. Fyrir miðju er Björnsbakarí og Hótel
Vik. Það þótti einu sinni stórhýsi, en nú má sjá að mælikvarðinn er breyttur,
með því að líta á húsgaflinn, sem gnæfir þar yfir. Það er Landssímastöðin.
(Ljósm. Gunnar Rúnar).
sá smurður, sem á að biskupa. Þá er
honum sleginn léttur kinnhestur, með-
an sögð eru orðin: Pax tecum. En
endað er á því að mæla með honum
til forbónar safnaðarins og helgra
manna. Þótti athöfnin áhrifamikil og
fögur, að því er sagt er af þeim, sem
viðstaddir voru. Guðfaðir Stefáns eða
patríanus var Halldór Kiljan Laxness.
MINNINGAR
Á kvöldin fórum við með mjólkur-
föturnar í bæarlækinn og þvoðum þær
þar. Yfir lækinn var byggt hús —
brunnhús — inni í því þvoðum við
föturnar. En þegar það var búið, fór-
um við út og settumst á brunnhús-
vegginn. Stundum voru þá komnar
fleiri stúlkur að læknum, svo að sam-
tölin urðu oft fjörug og stundum nokk-
uð löng. Þarna var skrafað og skegg-
rætt um framtíðina og fleira. Hvað er
eðlilegra en að æskuna dreymi fram-
tíðardrauma, enda þó að þeir rætist
aldrei. Það sakar ekki þó að við byggj-
um borgir, ef við höfum nægilegt þrek
til að horfa á hrun þeirra, ef svo vill
verða. Við sáum óskalönd í fjarska. Og
sumar okkar sáu þau aldrei öðruvísi
en í hyllingum. Við byggðum vonahall-
ir, sem hrundu áður en þær voru full-
gerðar. — En nú er þetta allt breytt
fyrir okkur. Við erum orðnar gamlar
og gráhærðar, sem sátum einu sinni
ungar á brunnhússveggnum, og sunxar
eru komnar yfir á annað tilverusvið.
Allt hlýðir sömu lögum: að lifa, eldast
og deya. Og brunnhúsið, það er í lágum
rústum og aldrei framar setjast þar
ungar stúlkur til þess að bollaleggja
um framtíðina. Og þangað er aldrei
sótt vatn, því að vatnið rennur í járn-
pípum heim í húsin. (Gamlar glæður).
SKÚLI FÓGETI
lenti í sjávarháska undan Svíþjóðar-
strönd árið 1760. Þá kvað hann:
Ei mun ennþá komið kvöld,
kom í háska nauðum,
þín er dýrðin, þín er öld,
þú reisir frá dauðum.