Lesbók Morgunblaðsins - 17.08.1952, Blaðsíða 9
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
397
Handrit Sveinbjurnar að seinustu skólaræðunni.
til dægrastyttingar, á hann líklega
við fornar sögur, og hann lét sér
ekki nægja að lesa þær, heldur
skrifaði hann sumar þeirra eftir
handritunum. Eru til syrpur með
hans hendi frá þessum tíma, og var
Ólafs Saga Tryggvasonar t.d. prent-
uð eftir afskrift Sveinbjarnar í út-
gáfu Fornmannasagna og fyllir þar
hvorki meira né minna en 3 fyrstu
bindin. Síðar átti hann meiri j^tt
í þeirri útgáfu, samdi t. a. m. vísna-
skýringar yfir allt verkið og ártala-
og atriðaskrá. Komu Fornmanna-
sögurnar út á vegum Fornfræða-
félagsins á árunum 1825—37, en um
latínuútgáfu þeirra hef ég áður
rætt.
Kem ég þá lcks að orðabókar-
staríi Sveinbjarnar. Fáum vér fyrst
upplýsingar um það í bréfi hans til
Rasks 7. ágúst 1823, þar sem Svein-
björn er að skýra frá hinu helzta,
er á daga hans hefur drifið eftir
heimkomuna frá Kaupmannahöfn.
í bréfinu segir hann m. a.: Síðan
fór eg hingað heim og nvíldi á mín-
um krækiberjum (lárberjum vildi
eg segja) eins og ormur á gulli,
nokkra stund, þar til mér fór að
leiðast að vera einsamall, hafði eg
og áður heyrt, að það mundi ekki
vera gott. Eg fór þá og gifti mig
Helgu Benediktsdóttur ass. Grön-
dals, það var í fyrra. — Meðan eg
var hér inni einlífinu, hafði eg
mér til skemmtunar á sumrin
Eddu, sem þér höfðuð látið prenta
í Stokkhólmi, og fór eg þá að reyna
til að leggja út vísurnar í Snorra-
Eddu, og vildi það ekki ganga
greitt. Þó eg nú ekki skildi margt,
liðkaðist eg þó smám saman, so eg
iór að búa mér til dálitla orðbók
yfir vísurnar úr Snorra-Eddu og
sumum prentuðum sögum. —
En Sveinbjörn hefur brátt fund-
ið, að hinar prentuðu bækur
hrukku skammt og þeim var að
auki oft lítt treystandi, svo að
sumarið 1824 segir hann í bréfi til
eins vinar síns í Kaupmannahöfn
(líklega Gunnlaugs Oddssonar): Eg
hafði beðið Jón Brynjólfsson sál.
áð skrifa upp íyrir mig vísurnar úr
Kormákssögu, Björns Hítdæla-
kappa og Gísla Súrssonar eftir góð-
um Codicibus [skinnbókum], sem
Rask lofaði að vísa á og vera hjálp-
legur til að lesa úr, ef á lægi. Nú
tók guð Jón; eg held hann haíi ekk-
ert verið búinn að skrifa; enda þó
nokkuð hefði verið, mun eg hafa
séð þess síðasta. Ekki viltu troða
inn í hans stað, þá á milli væri
fyrir þér; eg er að safna til poetisks
lexicons, en get ekki haldið út að
stríða við bálvitlausar afskriftir og
vildi því fá þær svo réttar, sem eg
gæti.
Ekki veit ég, hvað varð úr þessari
málaleitan, en einhverjir hafa ef-
laust orðið til að hjálpa honum um