Lesbók Morgunblaðsins - 17.08.1952, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLADSINS
! 393
Rasmusar Rasks 7. ágúst 1823, en
þar segir svo: Einu sinni í vetur
komu í mig skáldagrillur, so eg tók
til að yrkja og útlagði átjándu bók-
ina af Homeri Iliade undir forn-
yrðalagi. Eg skal sýna yður það,
þegar þér komið hingað, og biðja
yður að lagfæra það fyrir mig.
Og í bréfi til eins vinar síns í
Kaupmannahöfn 27. júlí 1824 segir
Sveinbjörn: Nú sendi eg þér endir-
inn af 23. Rhapsodíu Odysseiíar-
drápu, sem eg hefi verið að mylkja
úr mér smátt og smátt. Eg finn,
að mig vantar þol til þessa til
lengdar, og þá fer að verða dauft
og vatnsblandað. Sé eg líka, að
sumstaðar kann að vera vel frítt
útlagt, en kynni þó að mega bæta.
betur sjá augu en auga. Mér dugaði
varla annað en að láta liggja hjá
mér svo fleiri árum skipti, að eg
gleymdi öllu aftur og liti svo á það
kaldur til að verða réttlátur. Þess
vegna er betra að bera það undir
aðra skynuga, smekkgóða menn. —
Þess þurfa kannske ekki náttúru-
skáldin, en þess þarf eg og önnur
eins ónáttúruskáld. Eg voga ekki að
láta Rask sjá það og lesa til að
lieyra, hvað hann segir, hann er
soddan hetja í grísku og gömlu
máli ísl. Ef hann stælist í það hjá
þér, þá tækirðu eftir, hvað margar
hrukkurnar yrðu báðumegin við
nefið á honum og hvernin þær
væru lagaðar.
* ____ ___ __ * > <
• W____________' " ' ’—
Bíddu við, gefðu ekki um að sýna
Rask þetta af Odysseu, eg er góður
með að varpa í hann einhverju
öðru frá mér til að heyra hans
meiningu og máta. Þú heldur
kannske eg hugsi upp á nokkuð
stórt, sosem að útleggja allan
Hómer eða meira! Nei, þar til er eg
allt of elju- og gáfulaus. Bágt er
að kenna gömlum hesti gang, það,
að þess háttar viðburðir hafa sýnt
sig so seint hjá mer, sýnir, að það
Rasmus Chr. Uask.
er eitthvert ónotabrölt. En að vita
ýmsra skynugra manna dóm er
ekki einber hégómadýrð, heldur
brúka eg það til að vega mína eigin
krafta bæði á mína reiðslu og ann-
arra, síðan dívidera eg resultatinu
með 2,3 etc.
Fimm dögum síðar en þetta er
ritað skrifar Sveinbjörn Rask og
sendir honum sýnishorn af þýðingu
sinni. Segir Sveinbjörn í bréfinu
m. a.: Þessu næst vil eg sýna yður
og sanna, hvað eg er vogaðm-. Milli
bókanna, sem eg sendi yður, sting
eg blaði. Þar á hef eg skrifað út-
leggingarómynd af 18du bókinni i
Ilias, sem eg bögglaðist við í fyrra.
Það er hálfillt í mér við hana, og
þessi geðsnefill er kominn af því,
að eg' í vetur bað einhvern lærðan
mann hér að yíirsjá hana fyrir mig
og segja mér tii lýtanna. Á meðan
hún lá hjá honum, komu milli okk-
ar brösur út af veraldlegum efnum,
og þó þetta ekki hefði átt að ná
til þeirra andlegu efnanna, þá fékli
eg þó blöðin aftuc með öngvum
einlægum úrskurði, en sá er kall-
aður vinur, er til vamms segir. —
Þennan ómaga dirfist eg nú að
senda yður til yfirskoðunar í þeirn
von, að þér segið mér til allra
minna yfirsjóna, bæði hvað mál-
leysur snertir og það, sem eg hefi
sleppt undan, stytt og aukið með
hortittum; líka visa mér á, hvar eg
kunni að hafa annaðhvort misskilið
sjálfan Hómer eða ekki skilið hann.
í febrúar 1825 sendir Sveinbjörn
Rask 16. þátt Ilíonskvæðis og er þá
orðinn langeygður eítir athuga-
semdum hans við fyrri þáttinn, er
hann hafði sent honum. Og í maí
sama ár hefur Rask ekki ennþá litið
á þýðingarnar, svo sem sjá má á
bréíi Sveinbjarnar til hans 15.
ágúst, en þar segir svo: Ástarþakkir
fyrir yðar góða bréf, d. 2. maí þ. á.
Þó þér enn þá ekkert hafið sagt
mér um bögglinginn minn, þá
vænti ég þó eftir því síðar, þá þér
komizt iiöndum undir. Eg ætlaði
að fara að fella saman þær tvær
bækurnar af Ilias, sem eg hafði
sent yður, en þá kom Þorgeir, og
hann gerði barn í sögunni, svo eg
hefi síðan hvorki haft tóm né lyst
til neins þess háttar. En aldrei held
eg, að þetta verði gert svo vandlega
af mér, að sýnanda væri öðrum en
kunningja. Samt vona eg svo góðs
af yður, að þér segið mér, hvað
yður þykir vera ábótavant, sem
marg't mun vera, fyrr en þér segið
það öðrum.
Vér sjáum, að Sveinbjörn er orð-
inn óþolimnóður, og er ekki að efa,
að þetta tómlæti Rasks hefur smám
saman dregið kjarkinn úr honum,
því að hann lauk aldrei við nema
3 kviður af Ilíonskvæði (16., 18. og
23.), þó að þýtt hafi hann brot úr
ýmsum þeirra, svo að alls mun
hann hafa snúið í ljóð um Ye hlutu
kvæðisins. Stóð tii, að þýðingar
þessar yrðu prentaðar í 2. bindi
ljóðmæla hans, en það kom aldrei
ut, eajjs og fyrr segir.