Lesbók Morgunblaðsins - 01.04.1951, Blaðsíða 13

LESBÖK M0RGUNBLAÐSIN3
185
Úr hrafni var mjer hjarta ljeð,
hræfugls klæddur skinni,
vökvaður blóði merar með,
mannsvit hef þó inni.
„Og svo haldið þið að manni
standi á sama, þegar þessi djöfull
er kominn,“ æpti Pjetur enn. „Jeg
skal borga þjer 5 ríkisdali, Sigurð-
ur, ef þú kveður hann niður fljótt,
og áttu ekki skilið að heita krafta-
skáld ef þú getur það ekki
í sama vetíangi dynur högg á
hurðina svo að hún hrekkur upp
á gátt, en inn er kastað staurum og
stokkum og hverju sem fyrir var.
Þá ruku þeir báðir Sigurður og
Hannes á móti illvættinni og hurfu
út í myrkrið, en Pjetur var svo
tryltur af ótta og svefnleysi, að
hann hljóp á hurðina að svefnher-
bergi Sigmundar, er þar var innar
af stofunni. Ljet hurðin undan og
kom Pjetur eins og steinn af hendi
sendur inn í svefnherbergið. Sig-
mundur var háttaður. Brá honum
ónotalega við þetta og varð reiður.
Stökk hann á fætur í bræði sinni
og gaf Pjetri sitt undir hvorn og
bað hann aldrei þrífast fyrir að
brjótast inn á menn um nætur.
Varð Pjetur sem höggdofa við
þetta og hröklast fram fyrir
aftur.
Nú kvað við hátt ýlfur fyrir utan
gluggann og síðan kemur svo mik-
ið högg á hann að tvær rúður
brotnuðu. Síðan heyrði Pjetur
stympingar úti fyrir og áræddi að
gægjast út um brotinn gluggann.
Sjer hann þá hvar Sigurður er og
hefur náð tökum á einhverri ó-
freskju og rekur hana á undan sjer
austur með húsinu. Rjett á eftir
komu þeir Hannes og Guðmundur
inn og Sigurður litlu seinna. Virtist
hann þá mjög máttfarinn og fá-
látur.
Fagnaði- Pjetur honum ákaflega
vel, þakkaði honum fyrir fram-
göngu hans og kvaðst hafa sjeð alt
með eigin augum hvernig hann fór
með drauginn. Hefur Sigurður
kveðið þessar vísur um það í orða-
stað Pjeturs:
„Út um glugga alt jeg sá,
aðfarirnar tryltar,
skrímslið eða skrattinn, já,
skrítið var það piltar,
háa strýtu úr hausi bar,
jeg h.orfði bara á ’ann,
ekkert klof á ára var,
ósköp voru að sjá ’ann.
Grant jeg horfði gluggann við,
gægðist upp og niður,
sá jeg leidduð þrælinn þið.
Þú hefur sett hann niður.
Vil jeg láta lesa nú
langa bæn og góða
og sálmalögin syngja þrjú,
sem um efnið hljóða.“
W
„Já, jeg hef kveðið drauginn nið-
ur,“ sagði Sigurður.
„Og mjer er dauðilt,“ sagði Guð-
mundur, „af því að hlusta á vís-
úrnar, sem hann Sigurður kvað,
.?Vp. mergjáðar voru þær.“
Þetta var mikil fagnaðarstund.
Pjetur las bæn og svo sungu þeir
allir, nokkur sálmavers. Var svo
slegið upp gleðiveislu og veitti
Pjetur óumbeðið. Að því búnu fóru
þeir að hátta og sofa og síðan hef-
ur aldrei orðið vart við þennan
diaug.
NOKKRU seinna fer Pjetur að
verða var við það að menn skop-
ast mjög að þessum draugagangi
og hafa háska hans og raunir í
flimtingum. Kom þá og svo, að ein-
hver góður maður hefur sagt hon-
um frá því að hann hafi verið brögð
-um beittur og hafður að fífli. —
Munu einhverjir hafa talið hann á
að leita rjettar síns. Verður það svo
úr að Pjetur skrifar hina löngu
kæru til bæarfógeta. Er hún dag-
sett 3. janúar 1824. Segir hann þar,
að sjer hafi verið sagt að þeir Sig-
mundur og Sigurður hafi látið svo
um mælt, að það hafi verið saman-
tekin ráð fjelaga sinna í Brúnsbæ
að leika á sig til þess að hafa út úr
sjer fje og brennivín, og draugur-
inn hafi verið enginn annar en
Guðmundur Hannesson böðull. En
fyrir þetta hafi hann borgað Sig-
urði 5 rdl. og haldið þeim öllum
veislu af gleði. Jafnframt ber hann
sig upp undan því, að hann hafi
sætt árás og ókvæðisorðum af
hálfu Sigmundar. Kærunni lýkur
á þessa leið:
„Hjer með bið jeg yður, allra
auðmjúkast, að taka þetta mitt
málefni að yður til nákvæmustu
undirsóknar rjettvísinnar og minn-
ar vegna. Yðar auðmjúkur þjenari.
P. Petersen."
Sigurður Thorgrímsen var þá
bæarfógeti. Honum er svo lýst, að
hann hafi „verið valmenni, lærður
í lögum og rjettsýnn í úrskurðum."
Svo er að sjá, sem hann hafi haft
hálígaman af þessu. Má lesa það
út úr þeirri kímni, sem kemur fram
í rjettarstefnunni hjá honum, þar
sem hann hefur upp orð Pjeturs
um að taka þetta mál undir ná-
kvæma rannsókn, rjettvísinnar og
sinnar vegna. Hafði og ekki annað
skoplegra mál komið fyrir hjer. En
bæarfógeti stefndi þeim fjórum
Sigurði, Hannesi, Guðmundi. og
Sigmundi, ásamt Pjetri, að koma
fynr lögreglurjett 12. janúar.
Þangað komu þeir allir og var
Pjetur hinn harðasti í öllum kröf-
um fyrst í stað, en þegar á átti að
herða hafði hann engar sannanir
á hendur þeim fjelögum. „Eftir
langsama tilraun politírjettarins
var sættum komið á“, segir bæar-
fógeti. Hafði hann þá jafnað deilu-
máiin þannig, að Pjetur afturkalf-
aði kæru sína og lýsti yfir ,oiðuj>
falli sakar með því móti að þeir