Lesbók Morgunblaðsins - 29.01.1950, Blaðsíða 8
52
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ÞRJÖ
SIGRÚN
Jeg sje þig i daglegum draumum,
þú draum minn sjerhvern átt.
Hver hræring í hjarta mins straumum
þjer hljómar gigju slátt.
Sem himinsins heiðríkjan bláa,
svo hreinn er andi þinn.
Til alls þess helga og háa
þú hrifur vilja minn.
I*ú ijós mitt — þu líf mitt og styrkur,
þig Ijómar sálrænt skart,
svo huga mins harmþunga myrkur
við hrif þess vcrftur bjart.
Mig hrifa þcir helgidómar
og hreinsa af allskyns synd,
þvi yfir mjer alls staðar ljómar
þin engilfagra inynd.
þú vegmóðum vitaljós kyndir
i veldi rökkurs geims
og vigir lifs mins lindir
við Ijós þins draumaheims.
Hvcr mynd, sem að hugurinn málar,
ber merki um áhrif þin,
þvi bvrg mjer ci svip þinnar sálar
ó, Sigrún, ástin min.
MOBIK
Jeg borfi mcð Iotningu hrifinn
á hana með joð vift barm,
sein engil frá upphaeðum svífinn
með ódáihs I.jós uni hvarm.
flun vermandi Ijósgeisla lætur
um líf þess fljetta krans,
svo harffasta hjarnið grælur
i bjarta syudugs nianns.
í grát þess og glaftværðartónum
liuu glæðir hugans sýn
og sjer 1 þess astkæru sjóuuiu
þa sól, er ávalt skin.
arói
KVÆÐI
I»ar eilifðargeisla hún grípur
og geymir hjarta nær,
að himncskri helgilind krýpur
og hugarfylgsnin þvær.
Svo hreint cr þitt ástrika lijarta
og hugur unaðskær,
aft guðdómsgeisla bjarta
þú gefið öllum fær.
I*ví áttu þau Ijós, sem að lýsa
oss leið frá vöggu að gröf
og þjáðum og vegmóðum vísa
oss vcg um dauðans höf.
I»ú veist ei af vökum og þreytu,
þó vcrði hvilda fátt,
þvi þú átt i hugskoti heitu
af himni sendan mátt.
Hvert verk þitt og viðleitni sýnir
hvað vaxtar best vort pund:
þig himncskur kærleikur krýnir
og krónan er — fórnarlund.
D R A U M U R
Jeg hafði gengið gryttar klakasloðír
og geisla vona hvergi sá jeg meir.
Mjer fundusl allir hjartastrengir hijoðir,
svo hljómað aldrci framar gætu þeir.
ba barst mjer liiminbjarmi skær og fagur:
A brám þjcr tign og hjartagöfgi skein.
IMjer var það cins og fanga freisisdagur,
að finna bros þín æskuljúf og lirein.
I*á kraup jeg sæll að sálar þinnar linduni
og sá þar speglast fagran unaðsheim.
Jeg vígðist þinum hjartans helgimvndum
og brifinn laut jeg undramætti þeim.
J*ú fórst um hug minn æskuvona eldi
og cnduivaktir bernsku drauma sýn.
Sem himind.iúp á heiðu vetrarkveldi
mjer hæstu dásemd birtu augun þín.
Nu hjartans ömar hugarvængjum lyfta,
í hciðisbláman ílýg jcg sæll með þjcr,
þar rikir aldrei rökkur Ijósaskifta,
þvi risin sól á himni staðnæmd er.
Við lækkuin ckki ílug i l'rjálsum gcinii,
svo íalli ei ryk á hvita vængja mjöll.
Við svifum burt frá sorgaþjáðum heiini
i solarlandsíns bjoitu krystallsholl.