Lesbók Morgunblaðsins - 21.11.1948, Blaðsíða 15

LESBÖK M0RGUNBLAÐSIM3
523
AMERÍSKAR KÍMNISÖGUR
SVERTINGI segir. frá:
Þegar jeg var litill drengur í Aí-
ríku átti jeg heima í koti á lækj-
arbakka, og jeg sá fyrir allri fjöl-
skyldunni með því að veiða fisk i
læknum og selja hann meðal hvítra
manna. Á hverjum mcrgni íekk jeg
stóra kippu aí fiski og gekk með
hana milli manna. Jeg gleymdi að
geta þess, að rjett hjá læknum var
stórt fjall, sjö þúsund fet á hæð, og
flestir hvítu mennirnir höfðu bú-
staði sína í fjallinu.
Einn morgun hafði jeg veitt vel
og' lagði á stað upp fjallið með
stóra kippu. Jeg gekk að fyrsta hús-
inu, en þeir vildu ekki kaupa fisk
þar. í næsta húsi vildu þeir heldur
ekki kaupa fisk og þannig helt jeg
áfrarn hús úr húsi, og' enginn vild'
fisk, þangað til jeg var kominmupp
undir íjallsbrún í sjö þúsund feta
hæð.
Þarná uppi á fjallslopptium átti
heima lítill hvitur maður. Hann
stóð fyrir dyrum úti eins og liann
væri að biða eftir mjer. Jcg gekl:
þá lil hans og lmeigði mig ósköp
kurteislega fyrir honuin og segi:
„Viljið þjer ekki kaupa glænýair
fisk?“ Hann liorfði á mig og sagði:
.,Nei, við þurfum ekki. fisk. í dag.“
Jeg legg þvi a£tur á stað niður
fjallið, sjö þúsund-feta hátt Og þeg
ar jeg er kominn rúmlega míðja
leið þá skellur á mig skriða og
innan um stórgrýti, smágrjót.
mylsnu, mold og alls konar rusl,
hentist jeg niður á jafnsljettu. Mjer
tókst að grafa mig út úr skriðunm
og enn helt jcg á fiskakippunni.
tívo nurJdaði jeg moldina og sand-
inn ur augunum. og ht svo unp i
fjajlið til bfcss ad sjá h'. aóa hsi-
viriú skridjn. hatöi gfcit. Cg' hvjð
sje jeg þá? Lith hvíti mjSurinn,
swa, átú heúfiá uppi á fjallstiRdin-
um, stendur þar og baðar út hönd-
unum, eins og hann sje að kalla a
mig. Jeg segi þá við sjálfan mig:
„Guði sje lof, nú hefur hvíti mað-
urinn sjeð sig um hönd!“
Jeg' arka því upp ijallið aftur,
sjö þúsund iet beint upp í loftið,
og þegar jeg kem upp á brúnina sje
jeg að hvíti maðurinn stendur úti,
eins og hann sje að bíða eftir mjer.
Hann beið þangað til jeg var kom-
inn fast að honum. Þá ræskti hann
sig og sagði:
„Og' við þurfiun engan fisk á
morgun heldur!"
__I!!_
QUANAH PARKEít, hinn nafn*
kunni foringi Comanehers Indíán-
anna var nú orðinn gamall Eftir
að hann hætti skæruhernaði sín-
um settist hann í helgan. stein og
tók upp marga háttu hvítra mamia
Hann var góður vinur Theodore
Roosevelts, sem seinna varð forseti,
en var nú herforingj. Einu sinni
var Roosevelt á ferð um Oklalioma
og; þá tók hann á sig tólf mílna
Itrók til þess að lieimsækja Parker
vin. sinn. Parker tók honum tveim
höndum og Vcir mjög hróðugur út
af þvLað haim lifði uú eina og hyífc-
ur maður, að haim sendi börn sín
í skóla. hvítra manna og klaeddist
eins og hvítir menn. En Roo&evelt
faust það nú samt sem áður skylda
sín að setja ofan i við hann:
„Þú fylgir nú samt sem áðui ekki
lögum hvítra manna og gefur þegn-
um þínum ilt fordæmi með því. —
Hvítur maður á aðeins eina konu,
og hann má ekki eiga nema eina
konu. En þú átt fimm konur. Þú
verður að skilja við íjórar þeirra
cg búa aðeíps med eiimi. Þu getur
sjeú fyrir hir.um kcntmum brátt
íyxir þjS þétt þær sje ekki á bír-u
heýsúk. Si þegar þú ítt jðeáis eiaa
konu, þá ertu orðinn eins og hvítur
maður.“
Parker íhugaði málið um stund.
Siðan kom á hann gletnissvipur og
hann sagði:
„Þú ert minn hvíti faðir, og jeg
vil hlýðnast þjer, þó með einu skil-
yrði.“
„Hvað er það?“ spmði Roosevelt.
„Þú velur þá konu, sem jeg á að
búa með, og segir svo hinum fjór-
um frá því.“
__!!!_
ÞRÍR aldraðir Skotar höfðu þann
sið að heimsækja hver annan til
skiftis á laugai'dagskvöldum Þeir
voru menn blátt áfram og skemtu
sjer við það að reykja pípu, hafa
whiskyglas við hliðina á sjer og
þegja.
Eitt kvöld höfðu þeir átt saman
sjerstaklega skemtilega stund. Þeir
höfðu nær tæmt heila flösku og
enginn hafði sagt orð. Um miðnætti
stóðu gestirnir tveir á fætur og
bjuggust til brottferðar Annav
þeirra gaut þá auga á húsráðanda,
sem sat út í horni, og sagði í hálf-
um liljóðum við fjelaga sinn:
„Ósköp eru að sja hann Sandy í
framan.“
„Það er von,“ sagði hinn. „Haun
er dauður.“
„Hvað er. langt siðan hann. dó?“
hi'íslaði sá fyrri skelfdur.
„Það eru eitthvað tveir tímar
síðan.“
„Og þú lætur mig ekki vita
þetta.“
„Auðvitað ekki,“ segir hinn, ,.jeg
er ekki vanur því að spilla skemti-
legri stund.“
^
PKENTFRELSI
Enski stjórnvitringurinn, Sheri-
dan, sagði einu sinni:
—Jeg vtiheldm" misaa- þjoðþmg-
ið cg guðsorð bujrt úr landinu en
prentfrels;ð, því jeg á bað víst að
bað getur útvegjð oss hvcrítveggja
bráðúaa sftur.