Lesbók Morgunblaðsins - 21.11.1948, Blaðsíða 14

LESBÖK M0RGUNBi:AÐSIN3
522
t'kki lært að Icsa, en hún skoðaði
myndirnar og þær vöktu hxoll hjá
henni. Þar voru myndir af krókó-
dílum, sem voru að gleypa Jifandi
menn og þar voru myndir af
Svertingjum, sem höfðu drepið
menn og sett höfuð þeirra á staur.
Hún svaf hjá systur sinni og á
kvöldin sagði hún henni svo hrylli-
legar söður, sem hún bjó til út
af þessum myndum, að þær voru
báðar stirðar af skelfingu. Og
þarna kom skýringin á því hvers
vegna skelfing greip hana í hvert
skifti sem hún fór fram hjá „staur
með einhverju á endanum“ Það
kom líka í ljós að lofthræðsla henn
ar stafaði frá því að sem barn fór
liún upp á hlöðuloft og varð ákafl.
hrædd. Þegar hún hafði nú þann-
ig fundið, með hinum ósjálfráðu
teikningum, ástæðurnar fyrir þess-
um tvöfalda ótta, þá batnaði henni.
Óafvitað hafði óttinn leynst í hug-
skoti hennar ,en var lokið er hann
fekk útrás á þennan hátt. — —
í sama tímariti er líka sagt frá
32 ára gamalli konu, sem ekki haíði
getað á heilli sjer tekið í mörg
ár, en vissi cnga ástæðu til þess.
Margar tilraunir höfðu verið gerð-
ar til að lækna hana, en ekki tek-
ist. Þá var reynt að lála hana
bkrifa ósjálfrátt. Það gekk illa í
fyrstu, en þegar hún komst að
lokum á stað gerði hún menn for-
viða. Ilugsunarlaust og fyrirhafn-
arlaust, skrifaði hún þá hverja örk-
ina eftir aðra. Það voru ljóð. tón-
smíðar, ritgerðir — og svo teikn-
aði hún margar ágætar xnyndir.
Hún var ekki síður hissa á þessu
sjálf. „Alla ævi mína hefiv mig
langað til að skiifa — en gat það
ekki“, sagði hún. „Á nóttinni hef-
ir œjer oft komið margt gott í hug,
en það var fokrð ut í veður og
vind-cg gleymt aður en. ieg rræoi
í psDcír til.ac akrría-b^ð niáur“.
nc&úx í-sgt ó*> rsú- C.2Z-.1 undr
irvitiuid hennat vaiaaað og þaU,
sem í hugarfylgsnum lá geymt,
hefði fcngið framrás. Við þetta gjör
breyttist hún og tók lífsgleði sína
aftur. Og eftir mánuð kom hún
með fyrsta kvæðið, sem hún hafði
orkt. Kvaðst hún hafa seitt það
fram með viljakrafti. „Á þennan
hátt fann hún sjálfa sig“, segir í
greininni, „og nú birtast greinar
og ljóð eftir hana í blöðum og
tímaritum“------.
Þegar verið er að kenna mönn-
um að skrifa ósjálfrált, er haíður
nokkurskonar fath ofan úr lofti og
niður undir borð. í þennan fatla
stinga menn handleggnum þann-
ig, að hönd og úlfliður kemur fram
úr. Höndin heldur á ritblýi og
pappír liggur á borðinu. Til þess
að draga athygli manixsias frá
skriftunum, er ýmist lesið upphátt
fyrir hann, talað við hann um alla
heima og geima, haim látina telja
eða fara með kvæði. Fyrst í stað
kemur ekki annað en strik c>g riss
á pappírinn. Svo fara að koma
sundurlaus atkvæði og orð og oft
þarf margar æfingar áður en vit
verður í því. sem höndin krotar.
Það þykir einkennilegt að sumum
gengur betur að skrifa ósjálfrátt
með vinstri hendi, og örvendum
möimum gengur betur að skrifa
með hægxi hendL En þegar menn
eru farnir að skrifa reiprennandi,
er óliætt að losa þá við fatlann og
lála handlegginu hvíla á borðinu.
Margir hafa þann sið, að krota
eitthvað í hugsunarleysi og með
hverju því sem hendi er næst,
penna, blýant, krít, koli, jafnvel
með gaflinum á diskinn sinn eða
með fingrunum á döggvaðar eða
hrímaðar gluggarúður. Þetta er
nokkurskonai- ósjálfráð skrift, og
ef merm taka eílir því. lrvað þeim
veröur tiðast aö kxotaþannrg, get-
ur fcaö orörö leiðbeining um hvað
býr í hugarfýlgsmfm. þeiu'a, cg
yíirleitt komaat úikir rpemr íljótt
upp á það úw skria ósjólírátt.
Barnahjal
Mamma gaf Jóa sjö brjóstsyk-
urmola og sagði honum að skifta
þcim á milli sín og leikbróður
síns.
Seinna sagði hún við Jóa: „Jeg
vona að þú hafir gefið honum
vini þínum fjóra mola þegar þú
skiftir."
„Nei, jcg vildi skifla jafnt, svo
að jeg át einn molann áður en
jeg skifti.“
★
Munda hafði verið gefin tik og
honum þótti ósköp vænt um
hana. Svo eignaðist tíkin fiimn
hvolpa, og þá núnkaði nú ekki
dálætið á henni. Foreldrar Munda
komu sjer ekki að því að farga
hvolpunmn, því að honrnn hefði
fallið það óskaplega þungt. Eu
ekki var hægt að hafa þennan
hvolpasæg á heiinilinu. Þá kom
mömmu gott ráð í hug.
„Ef þú getur selt fjóra livolp-
ana, þá máttu eiga það sem þú
færð fyrir þá,“ sagði hún.
Mundi tókst á loft af tillmgs-
uninni að græða. Hann náði í
marga kunningja sína og bauð
þeira hvolpana fyrir 5 krónur
hvern. Hvolparnir rminu út. Þeg-
ar Mundi slakk á sig fjórða íinnn
krónu seðlinum sagói kaupand-
iim:
„Hvað æliaröu að gera við alla
þessa peihnga, Mundi?“
Og Muudi sagði hróðugur: „Jeg
ætla uð kanpa ínjer aöra tik“.
Dr. Anita Muhl segir: Með skyn-
samlegri eftirgrenslan er hægt á
þennan hátt að grafa upp úr djúpi
uudirvitundarinnar áhrif frá
bernskudogum, dulda hæíxleilui og
ómeðvitaó hugstríð, cg síðast en
ekld síst, leysa úr l^gðixigi orku,
sem dugað getijr manuir-ipn til að
fixyaa. sjálfs-n sig og lifa heilbrigðu
líf..