Lesbók Morgunblaðsins - 04.03.1945, Blaðsíða 14

134
LESBÓK MORGUNBLAÐtílNS
OFT ER SKAMMT
MILLI LÍFS OG DAUÐA
í BLAÐI Jóns Ólafssouar, Baldri,
cr út kom á árunum 1868—’70,
birtist eftirf. grein eftir Þorstein
Jónsson lækni í Yestmannaeyjum,
með ofanritaðri fyrirsögn, segir frá
íurðulegum atburðum í „fjallaferð-
um“ Vestmannaeyinga og er svo-
hljóðandi:
„Iljer í Vestmannaeyjum kemur
jiað oft fyrir, að menn eiga, svo
sem orðtakið segic, ekki langt beim,
einkym í fjallaferðum, og komast
J)ó lífs af.
Fyrir nokkritm árum datt maður
niður af Súlnáskeri, þar sem það
tr 44 íaðma hátt (Til skýringar
fyrir þá, sem eiga oft lcið um Póst-
hússtræti má geta' þess að turninn
á Keykjavíkurapóteki er um 13
íaðmar á hæð, svo fallið hefir ver-
ið meira en þrefalt á við turnhæð
þessa. Ritstj.) niður í grænan sjó.
Atvikaðist það á þann hátt, aði
haun sat tæpt á brúninni, og var
að lagfæra á sjer skóinn, en fór
aítur fyrir sig. Menn lágu á báti
inni í helli sem gengur inn í skcr-
ið, og heyrðu skelliun, er maðurinn
íjcll í sjóinn, sáu hann á íloti, reru
þangað, og náðu í manninn, er
lionum skaut upp. Raknaði hann
við að stundu liðinni, og lifnaði
jnót von, eftir þctta ógnaríall.
Vorið 1866 hrapaði 14 vetra gam-
all drengur í Bjarnarey. En um
leið og hann hrapaði, ílæktist ann-
ar i'óturinn í lundancti er lá á
brúninni. Vildi honurn það til lífs.
Þegar hann raknaði við eftir íall-
ið, bjekk hann þarua á öðruni fæt-
inurn utaní 50 íaðma háura hörar-
um, eu fertugt djúp undir. Gat
hann þó bjargað ^je? sjalíur ein-
hvernvfegitm upp á brúama. La
hann lengi eftir og er naumast
jafngóður í fætinum.
I fyrrasumar voru nokkrir menn
að snara svartfugl austaní Bjarn-
arey á 50 faðma háum hömrum.
Voru þar tveir hvor niður af öðr-
um. Voru hjerumbil 3 mannhæðir
millum þeirra. Þeim er neðar var
leist eigi á ferðalag hins efra, og
kallar því til hans og biður hann
fara varlega. Hann gaf því lítinn
gaum. Ilinn er neðar var, hefir
þó gætur á honura, og alt í einu
sj'er hann fjelaga sinn hrapa, En
í því er hann fer niður hjá honum
grípur hann um-hann -miðjan, og
lætur sig íalla raeð hann upp að
berginu. Meiddust báðir nokkuð, cn
hinn þó meira, er bjargaði fjelaga
sínum, mcð þessu aðdáanlcgu snar-
ræði og hugprýði.
Ilinn 9. dag júním. þ. á. var 13
vetra gamall drengur til lunda upp
í brún á „IIcttu“, sem cr hamar,
vcstantil í llciuiakletti. Var hann
einn sjer, cn bróðir lians 16 vct'ra,
var þar nálægt. Brátt saknar hann
bróður síns, og fer að" skygnast eft-
ir honum. Sjer hann þá hvar liann
liggur niður í brekku fyrir ncðan
Hcttu. Kallar hann til manna, cr
þar voru nálægt, og fóru þcir með
honum til liins hrapaða, cr þeir
hugðu dauðalm, finna þcir hann þar
í brckkunni, 3 faðma frá brúninni
l(fyrir ncðan þá brún er nær 50
faðma sljcttur hamar cn stórgrýtL
undir) hafði hann til allrar ham-
ingju stöðvast þarna við þúfu. —
jjöann hafði hraiiað nær 40 faðiua
niður eftir mjög bröttum hömrum
og gr^stætlum. og hlotið tvívegis
að he-Edíít í lofti. Haun haiði
rænu, er meouÍJ'air komu til hans.
Óg er íarið var að aðgæta sár
hans, var hann allstaðar ósár, nema
;i höfðinu. Þar hafði hann hægra,
jnegin 4 sár, engin djúp, og hinu
megin eitt inn í bein fyrir aftan
eyrað. Vjar svo sem hálfsdals blett-
ur af beininu ber, en beinið að
jnestu óskaddað. Nú er hann á
besta batavegi og sár hans að gróa.
Vestm.eyjum, 14. dag júním. 1868
Þorsteinn Jónsson.
★
Sennilega eru ýmsar sögvir í
minnum manua í Vestmannaeyjum,
svipaðar þessum, er Þorsteinn lækn-
ir færði í letur fyrir 76 árum. Ef
einhvefjar kynnu enn að vera ó-
skráðar, yrðu þær vel þegnar í
Lesbók.
Smælki
l’jctur liittir luinningja sinn að
kvöldlagi.
Jæja jcg cr nýbúin að fá rajer
ærlegan kvöldverð. Jcg hefi aldrci
borðað mig saddari.
— Hvað ertu að scgja maður,
maður á nlltaf að fara að sofa á
íastandi maga.
— Já, eu jeg scf alltaf á bakinu,
★
I SA.MKVÆMI.
— Hafið þið hcyrt það, að frú
Jónsson er búin að eiga barn.
Steinþögn.
— Já, og það liktist moðui'inni
mjóg mikið.
Allir í kór: — VegUngs bar^jð.