Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1939, Qupperneq 9

Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1939, Qupperneq 9
LBSBÓK MORiGUNBLAÐSINS 401 Þorsteinn Erlingsson. gat að sjá um, að hann fengi sem best næðið, þegar hann var að yrkja. Helst vildi hann, að jeg færi ekki að heiman, því að hann sagðist vilja heyra fótatakið mitt í húsinu, þó að jeg yrði að varast að koma inn til hans. Meðan hann orkti raulaði hann altaf fyrir munni sjer hrynjandann í kvæðinu. Hann þurfti að komast inn í ljóðlagið, sagði hann. „Og altaf verð jeg að vera búinn að hugsa mjer niður- lag kvæðisins jafnframt byrjun- inni, áður en jeg yrki aðalkvæðið". En aldrei kom jeg inn til hans fyr en jeg heyrði að hann var hættur að raula fyrir munni sjer. nema nauðsyn bæri til. Aldrei sýndi hann mjer neitt af því, sem hann orkti fyr en kvæðin voru komin svo langt að hann var öruggur með að hann gæti gengið frá þeim eins og honum líkaði. En það tók oft langan tíma fyrir hann að leggja síðustu hönd á kvæðin. Altaf var hann að breyta og breyta. Og þá var það, sem hann spurði mig hvort mjer líkaði betur þetta eða hitt. Aldrei ljet hann neitt frá sjer fara á prent, án þess að hann læsi það fyrir mig. En þegar kvæðið var einu sinni prentað, þá snerti hann aldrei við neinum breytingum eftir það. Honum fanst það synd að breyta kvæði eftir að ein- hver hefði kannske lært það eins og það var upprunalega gef- ið út. Frú Guörún J. Erlings. „ILLGRESIГ OG DÖGGIN. Oftast, sem sagt, var hann lengi að ganga frá kvæðum sín- um, þó hann stundum væri aft- ur mjög fljótur. Og stökum gat hann vitanlega varpað fram er svo bar undir, eins hratt og mæltu máli. Jeg man t. d. eftir einni vísu, sem þannig varð til, og aldrei hefir komið á prent. Tilefnið var þetta. Hann var mjög elskur að stofublómum, og voru altaf blóm í stofugluggum okkar. Eitt sinn áskotnaðist mjer lítil planta, sem jeg vissi ekki deili á. — Hún var höfð í glugganum við borð hans. Hún óx svo ört, að einhver sagði að hún yxi eins og illgresi. Síðan kölluðum við hana ,,illgresið“. Eitt sinn bar jeg öll blóm- in út í hlýinda regn þeim til hressingar. Hann kom heim, er þessu var lokið. En jeg hafði skilið „illgresið" eftir inni. Blöðin á því voru svo pasturs- lítil að jeg treysti þeim ekki til að standast úrfellið. Er hann sjer þetta, tekur hann blómsturpottinn með hinni veik- bygðu jurt, og segir brosandi: Þið hafið illa inni gleymt illgresinu mínu. Það hefir líka á daginn dreymt dögg í horni sínu. FOSSAHLJÓÐ Á LÖNGULÍNU. Oft geymdi hann árum sam- an vísuhendingar eða hugmynd- ir, áður en hann notaði þær í fullort kvæði. Hafði hann altaf hjá sjer vasabók, er hann skrif- aði í hendingar sínar, hvar sem hann var. T.d. dytti honum eitt- hvað í hug, er hann vildi halda til haga, þegar hann var á gangi úti við, skrifaði hann það sam- stundis hjá sjer. Sem dæmi um það hve fyrstu tildrög kvæða hans voru oft mikið eldri en kvæðin sjálf, get jeg tekið þetta. Við vorum eitt sinn sem oftar á gangi hjerna innanvið bæinn. Þetta var snemma vors í fyrstu vorleysingum, er lækir runnu í hverri laut og niður leysinga- vatns ómaði í lofti. Þá sagði hann mjer að hann hefði fyrir mörgum árum eitt sinn að vorlagi verið á gangi á Löngulínu í Höfn. Hann var að hugsa heim og langaði í Fljóts- hlíðarvorið. Þá datt honum þessi vísa í hug: Hárra fjalla frægðaróð fossarnir mínir sungu. Það hefir engin þeirra ljóð þýtt á danska tungu. Jeg bað hann' blessaðan að grafa þetta ekki lengur. Nú skyldi hann taka sig til og full- gera þessa kvæðishugmynd. Og síðan orkti hann kvæði sitt „Fossahljóð“. Hann var lengi með það kvæði sitt eins og svo mörg önnur.' — Vandvirknin var svo mikil. Á öllu, sem hann ljet frá sjer fara var sama vandvirknin. T. d. sendi brjefum. Ef bleksletta kom á sendibrjef, skrifaði hann það að r.ýju. ÚRVALIÐ GERI JEG SJÁLFUR. Öllum kvæðunum frá yngri ár- unum brendi hann. Sáuð þjer ekki eftir því? Jú. Því get jeg ekki neitað. Hann sýndi mjer einu sinni stór- an bunka af kvæðahandritum, sem hann sagðist ætla að brenna. Á jeg ekki að brenna þeim fyrir þig, spurði jeg þá. Nei, Guðrún mín, sagði hann. Jeg trúi þjer til þess að gera alt

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.