Lesbók Morgunblaðsins - 19.06.1938, Blaðsíða 4
188
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Áning- á Svalþúfu.
Lóndrangar.
það liggur fyrir tvennum haf
göngum.
Kostir Breiðavíkurhrepps frá
náttúrunnar hendi eru því í stuttu
máli þessir: Afbragðs slægjur,
fengsælt fiskiver hvort út af öðru,
Sauðlönd afbragðs góð og afrjett-
arlönd afarvíð og mjög kostagóð.
Enda mætti sá hreppur eiga sjer
mjög blómlega framtíð.
Þannig má nefna, að Breiðavík-
in er að líkindum eitthvert hið
sjálfkjörnasta svæði undir mjólk-
urbú, Hellnar og Stapi einhver hin
lífvænlegustu fiskiver, sökum fiski
sældar og hinna miklu landnytja,
túna o. s. frv. og svö loks ytri
hluti Breiðavíkurhrepps sjálfkjör-
inn undir sauðfjárbú, auk þess,
sem þar eru afbragðs veiðistaðir“.
ið þetta bætir svo Þórhallur
biskup síuum athugunum og
segir:
— Staðarsveit og Breiðavík er
einhver allra besti bletturinn á
öllu landinu, og þó í kaldakolum.
Aðalbótin er að fá nýtt fólk til að
nytja jarðirnar. Er ekki vegur til
þess að menn, sem dálítil efni liafa
og vinnuþrek, taki sig upp úr
kaupstöðunum og fari þangað?
Slíkt ætti helst að gerast með
samtökum, svo að nokkuð margir
færi í senn.-----
Það verða að koma upp stórbú
í kostasveitunum, með liúsmanna-
býlum í kring, þar sem skepnu-
eignin væri 4—6 kýr, en engar
kindur, á vel ræktuðum girtum
blettum, með fullum eignarrjetti
yfir landskikanum. Vinnan sjálf-
fengin mikinn hluta ársins, I
beggja þökk, á stóra búinu, ojr
drjúgir aurar fyrir rjómann, lát-
inn í smjörbúið. .Teg vjek að þessu
fyrir þrenmr árum í Biíuaðarrit-
inu og hefi víða vakið máls á því.
Mótbárurnar hafa auðvitað mint
á f.járskortinn, og þó enda meira á
annáð — því að áræði og dugnað-
ur draga langt — að húsmenska
í sveit hafi gefist svo illa, en það
segir ekkert. Reikningurinn hefir
verið ramskakkur. Pyrsta og síð-
asta skilyrði til þrifa er að skilja
hvað ber sig og borgar. A því
]>urfa allir þeir, sem veginn vilja
vísa í landbúnaðinum að klifa ár
og síð. En húsmenskubýlin eftir
minni hugsjón og von — girt og
alræktað sjálfseignarland ein-
göngu fyrir kýr — geta nú fyrst
komið upp, þegar og þar sem
rjómanum verður komið í enska
peninga. T þessum stjórnlausa
straum til kaupstaðanna — jeg
tala eftir kunnugleika mínum í
Reykjavík — er mikill partur,
enda meiri hluti þessa innflytj-
enda fólks, ungt fólk, sem engan
veg sjer til að taka saman og sjá
fyrir sjer og börnum sínum í sveit-
inni eins og nú á stendur. Það er
ekki tóm „kaupstaðarsótt“ að
fólkið flýr sveitirnar. Þetta unga
fólk myndi margt verða kyrt á-
fram í sveitinni, sæi það sjer af-
komu þar. Það er brýn skvlda að
hjálpa því tiT þess“.
Enskur sjómaður, George Alex
ander að nafni, hefir í 25 ár lifað
einbúalífi á eyðistað á norður
strönd Ástralíu. Honum hafði
skolað upp á ströndina fótbrotn-
og og fyrstu árin gat hann ekki
gengið langt. Honum líkaði fljót-
lega vel við einbúalífið og er
hann fanst fyrir skönwnu vildi
hann ekki snúa aftur til menn-
ingarinnar.
★
— Frúin er ekki heima.
— Má jeg skilja nafnspjaldið
mitt eftir?
— Það er óþarfi. Hún er búiu
að sjá yður.
*
— Jæja, svo þjer eruð að hugsa
um að skilja við manninn yðar.
Þjer hafið sjálfsagt náð í lögfræð-
ing?
— Nei, það er nú heildsali!