Lesbók Morgunblaðsins - 25.02.1934, Blaðsíða 8
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Í2
Fjármál
eru flókin.
1 tímariti, sem gefið er út í
New York, er þessi smásaga:
Ungur maður kom inn í búð
til þess að kaupa sjer liálsknýti
og borgaði það með 1 dollars
ávísun. Kaupmaður var vanur að
borða miðdegisverð í veitingahúsi,
og þennan dag borgaði hann mið-
degisverðinn með ávísuninni. Og
svo gekk ávísunin mann frá manni
þangað til 20 liöfðu fengið liana
og allir framselt hana. Var nú
ékki hægt að skrifa fleiri nöfn
á hana svo að sá 20. fór með
ávísunina í bankann. En þar var
ekkert til fyrir henni. Hinir 20
framseljendur komu þá saman á
fund, og kom upp úr kafinu, að
hver þeirra hafði grætt 25 cent
á ávísuninni (þ. e. látið fyrir liana
vörur, sem ekki kostuðu þá nema
75 cent). Kom þeim nú saman um
að hver þeirra skyldi greiða 5
eent til seinasta liandhafa og' eyði-
leggja svo ávísunina. En hver
tapaði þessum dollar, sem aldrei
var til, en tuttugu menn höfðu
grætt á sín 20 centin hver, eða alls
4 dollara?
G-iovanna
drotning' í Búlgaríu, er dóttir
ítölsku konungshjónanna. Hjer
sjest hún með fyrsta barn sitt,
prinsessuna Marie Louisa.
Konan kallar úti: Komdu!
Maðurinn: Varstu að kalla á
mig eða hundinn?
Covent Garden,
hin mikla söngleikahöll í London
liefir nú verið stækkuð og henni
breytt á ýmsan hátt. Hjer sjest
framhlið hallarinnar.
— Ertu búinn að selja harmó-
nikuna þína?
— Já, jeg þorði ekki annað;
jeg sá að sambýlismaður minn
keypti sjer marghleypu.
— Ekki hrædd, frú, við erum
allir þaulæfðir veiðimenn.
„Við fljúgumst á
í illu“.
Nýtt hjónaskilnaðarmál í Holly-
wood. Það er hin dökkhærða
filmstjarna Lupe Velez, sem vill
skilja við mann sinn, hinn fræga
sundmann Johnny Weissmuller,
sem minnast má úr Tarzanmynd-
inni. „Við fljúguinst á í illu nótt
og dag, og þess vegna er engin
ástæða til að halda hjónabandinu
áfram“, segir Lupe Velez. „Jeg
er enginn engill og jeg skal gjarna
taka á mig' helming sakarinnar
fyrir það, hvernig hjónaband okk-
ai hefir farið út um þúfur“.
Þau giftust í október.
--------—
...V
— Nú líst mjer á; nú er jeg
kominn 5 stöðvum of langt.
1 veitingahúsi sátu tveir menn
og voru að spila. Tveir aðrir
komu þar að til þess að horfa á
þá. Eftir nokkra stund snýr annar
spilamaðurinn sjer við: „Viljið
þjer ekki gera svo vel og spila
fyrir mig dálitla stund“, segir
liann við annan áhorfandann,
rjettir honum spilin og fer út, —
Rjett á eftir biður hinn spilamað-
urinn sinn áhorfanda um hið sama
og fer svo út.
Nú líður langur tími og þeir
koma ekki aftur. Þá kalla hinir í
þjón og spyrja hvað hafi orðið af
spilamönnunum.
„Þeir eru að spila hjerna í næsta
herberg'i“.