Lesbók Morgunblaðsins - 10.07.1927, Blaðsíða 7

LtíSBÓK MOKtíONBLAÐSlNá
215
á fjörunni, því aÖ lxafið á til þá
dutlunga að sækja aftur það, sem
það hefir flutt til bjargar, ef ekki
er nógu fljótt við brugðið. Unnið
er dag og nótt, þegar mest er um
að vera. Þarinn er borinn á þurk-
völl og síðan í kesti. Er svo kveikt
í köstunum — og reykurinn legg-
ur sig yfir landið frá norðri til
suðurs, eins og mistur af eldgosi.
En ekki sjer elda, því að stöðugi
er bætt nýjum fúlgum á glóðirnar.
Og gleði og gaman er á íerðum
hjá þungbúnum og dulum Jaðar-
búunum, því að nú er orðin bót í
búi.
í fyrra skrifaði jeg grein uin
þarabrenslu í Morgunblaðið. Þá
var mjer ekki málið kunnugra en
svo, að jeg vissi ekki, að ínikiil
hluti þaraöskunnar er fluttur til
Skotlands. Þúsundir smálesta eru
fluttar þangað frá Noregi, ár
hvert — og eitt þúsund smálestir
af þaraösku eru nú þeim, sem
þarann brenna 120 þúsund króna
virði. Fyrir 100 kg. poka fá þeir
nú 12 krónur. í vor brendu sjáv-
arbændurnir á Jaðrinum þaraösku
fyrir marga tugi þúsuuda.
Hversvegna ættum vjer ekki að
geta flutt þaraösku til Skotlands
eins og Norðmenn? Of sjaldan
skipaferðir 1 .... En askan skemm
ist ékki eins og egg og kjöt, Það
er sama livort liún liggur í skij)-
inu 2 eða 4 daga. Og livað er
til fyrirstöðu? Gamlar kyrstöðu-
hvatir ? .. Nú er erfitt um bjarg-
ir. Fiskverðið bregst sjávarbænd-
um, en unx þararót er liafið hið
sania og áður. llarðsótt er björgin
á útnesjum íslands, en þari er þar
fyrir bæjai-dyrum ár hvert.
Guðmundur Gíslason Hagalíu.
REÍlræQi.
Æfintýr fyrir börn.
Það var einu sinui fyrir langa
löngu, að Austurlandakóngur og
sonur hans vox-u að ríða út sjer til
skemtunar. Vissu þeir þá ekki
fyrri til en að betlimunkur nokkur
gekk í veg fyrir þá.
— Hundrað denarar! lirópaði
nnuikurinn. — Jeg sel það fyrir
hundi’að denara!
Konungur ætlaði að lialda áfram,
en konungssonxxr var forvitinn. —
Hann langaði til að vita lxvað
munkurinn vikli selja.
— Jæja, hvað er það, sem þú
vilt selja fyrir hundi'að deuara,
mælti kóngur.
— Göfugi herra, svaraði munk-
urinn og laut lionum djúpt. Það
er heilræði.
— Góði vinur, mælti kóngur,
hvaða heilræði er það, sem á að
kosta hundrað denara ‘l
Munkurinn varð alvarlegur.
— Göfugi heri’a, mælti hann,
jeg legg yður heilræðið þegar jcg
liefi feugið peningana.
Konungur hleypti brúnum og
ætlaði enn að halda áfram, en
kóngssonur ,bað liann að kaupa
heilræðið.
— Jæja, mælti kóngur og fleygði
fullri peningapyngju í munkinn.
—- Heilræðið er þetta, mælti
munkurinn: Endirinn skal í upp-
liafi skoða.
Konungur endurtók orðin og
hjelt svo áfram hugsandi. En þeg-
ar liann kom lieim, skipaði hann
svo fyrir, að heilræði munksins
skyldi rita með gullnum stöfum
á hallarveggina og grafa það á
alla silfurgripi sína.
Einn af mönnum konungs var
vondur og drotnunargjaru. líanii
hafði einsett sjer að ráða komuig
af dögum og sölsa undir sig ríki
hans. Nokkru eftir, að þessi at-
burður varð, veiktist konungur
og átti að taka honunx blóð eins
og þá var venja. Þá xiiútaði ]>essi
vondi maður lækni konungs til
þess, að liann skyldi nota hníf,
liertan í eitri, við blóðtökuna og
lijet honuin gulli og grænum skóg-
um að launuxn.
Konungur lá með miklum hita
og læknirinn kom að rúmi hans.
Skjálfandi af ótta grei[) læknirinn
hinn banvæna hníf, en um leið
og hann, ætlaði að opna kónginuin
und á h'andlegg lians, varð honum
litið á skál, sem stóð á borðinu
og sá að, á hana var letrað: End-
irinn skal í upphafi skoða!
Þá fór Jianii að liugsa um liverj-
ar afleiðingar yrðu af því, sem
hann ætlaði að gera. Var það ekki
glæpur, sem hann ætlaði að freinja"
Gat ekki sá glæpur liaft hræði-
legar afleiðingar fyrir ríkið og
hann sjálfan?
Konungur sá að honum var
brugðið og krafði haun skýringar.
— Hiiífurinn er oddbrotinn, göf’
ugi herra, sagði læknirinn.
— Þú Jýgur nú! Hjer býr eitt*
hvað annað undir! hrópaði kon-
ungur. Segðu alt eins og er, ann-
ars Jæt jeg höggva af þjer höfuðið.