Lesbók Morgunblaðsins - 10.07.1927, Blaðsíða 4

212
LESBÓK MOBGUNBLAÐSDíS
a§ vita vissu sína símaði hann til
innanríkisráðuneytisins hálftíma
seinna. En við þessu voru kon-
ungsinnar búnir. Tíu talsímalínur
liggja til ráðuneytisskrjfstofunn-
ar, en þeir hjeldu þeim öllum upp-
teknum nema einni. Þar var fyr-
ir einn af þeirra inönnum, sein
þóttist vera fulltrúi ráðherrans.
Fyrirspurnum fangelsisstjórans var
svarað í bræði:
— Hvað er þetta? Hafið þjer
ekki látið mennina lausa enn? —
Hvað hugsið þjer? Sleppið þeim
undir eins!
Ekkert fellur frönskum starfs-
manni jafn illa og að fá ávítnr frá
að sem yfirlögreglustjórinn stóð
og sagði:
— Mönnunum hefir verið slept.
úr varðhaldinu! — Hvaða mönn-
um? spurði lögreglustjórinn undr-
andi og er honum hafði verið skýrt
frá því, hvíslaði hann einhverju að
Poincaré, en hann hvíslaði aftur
að Sarraut. Þótti þá áhorfendum
undarlega við bregða, því að Poin-
caré, ráðherrarnir og lögreglustjór
inn þustu til bíla sinna og óku
burt frá hátíðahaldinu.
Fáum mínútum síðar var lög-
reglulið komið út um alla borg til
að leita að flóttamönnunum. En
það var of seint. Fuglarnir voru
j)á flognir og hafa ekki sjest
síðan.
Atburður þessi vakti almennan
hlátur um alla París, er liann
spurðist, og drógu menn óspart
dár að stjórninni. Vinstrimenn í
þinginu vildu að stjórnin reyndi
að gera gott úr illu með því að
náða alla þá, sem nú sitja í fang-
elsi fyrir að hafa verið of hvass-
yrtir í blöðum eða á mannamótum,
en óvíst er enn. livort hiin fer að
jieirra ráðum.
Barnahæli í Danmörku.
Eftir Þuríði Sigurðardóttur.
Leon Daudet.
yfirboðara sínum. Fangelsisstjór-
inn brá því skjðtt, við, fór til fang-
anna og skipaði þeim að hypja
sig á brott hið bráðasta. Það rugl-
aði hann í ríminu, að skipun skyldi
gefin um að sleppa líka einum
kommúnista, en það gerðu kon-
ungssinnar ekki af samúð með
þeim manni, heldur til þess að þeir
skyldu síður grunaðir um græsku,
eins og líka var. Fangelsisstjórinn
slepti fyrst þeim konungsinnum
og var þá komin bifreið að sækja
þá. Kvaddi hann þá með mestu
virktum. — Fáum mínútum síðar
kvaddi hann kommúnistann.
Um þetta leyti voru þeir Poin-
earé, Sarraut og aðrir ráðherrar,
ásamt lögreglustjóra borgarinnar,
að afhjúpa minnismerki fallinna
manna í hinum enda borgarinnar.
Þegar ræðuhöldin þar stóðn sem
hæst, kom þangað hraðboði frá
leynilögreglunni, fór rakleitt þang-
Odense, 21. júní.
Langt er síðan jeg ætlaði mjer
að senda heim nokkrar upplýsing-
ar um þau barnahæli og uppeldis-
stofnanir, sem jeg liefi kynst í
Danmörku í vetur, en hefi ekki
haft tima til þess fyr en nú.
1 Kaupmannahöfn kyntist jeg
ágætri konu, frk. Fischer, forstöðu
konu Gl. Bakkehusskóla. Þar eru
200 börn, sem er í ýmsu áfátt. Hún
kom mjer í kynni við frú Bodil
Blok lækni, sem komið héfir upp
heimili, þar sem eru 12 börn og
rúmlega 20 ungar stúlkur, sem
ekki eru andlega þroskaðar. Frú
Blok er dugleg og greind kona.
tHún var áður aðstoðarlæknir á
stærsta geðveikrahæli í Danmörku,
og síðan yfirlæknir á Vodskov-
geðveikrahæli. Jeg dvaldi sein
gestur á heimili hennar um hálfan
mánuð, en seinna bauð hún mjer
stöðu við barnadeildina þar og
dvaldi jeg þar 4þ^ mánuð og hefi
jeg haft mjög gott af þeirri dvöl.
Frú(Blok kom mjer í kynni við
konu sem Laura Bojesen heitir.
Hún hefir stórt barnaheimili á Sjá-
landi og heitir „Ebenezer“. Þetta
heimiíi stofnaði hún fyrir 15 ár-
um. A heimilinu eru nú 28 börn,
frísk og fjörug. Frk. Bojesen legg-
ur mest kapp á það að ná í syst-
kini og meðan jeg dvaldi þar,
komu þangað 8 systkini. Heimilis-
ástæður voru slæmar hjá þeim;
faðirinn var fatlaður og drakk, og
móðirin heilsulaus. 87 börn hefir
frk. Bojesen alið upp og komin eru
„að heiman“' frá henni. Hafa þau
öll með sjer fjelagsskap og hitt-
ast hjá fóstru sinni. Var þar stund-
um glatt á hjalla, þegar „stóru
börnin‘ ‘ komu í heimsókn á sunnu-
dögum. Hún sleppir ekki af þeim
hendinni fyr en þau eru 18 ára;
hún iitvegar þeim þá góðar vistir,
eða útvegar samast^ð handa þeim
drengjum, sem vilja læra eitthvert
handverk. Heimili hennar er sann-
kallað sólskinsheimili, og er viður
kent af ríkinu. Fær hún 200 kr
ríkisstyrk1 með hverju barni á ári
Frú Blok kom mjer líka í kynni
við E. Eskesen „OverværgeraadS'
formand“. Það er alveg einstakur
maður. Hann vildi alt fyrir mig
gera, og það var honum að þakka,
að jeg komst á fyrirmyndarheim-
ilið ,Börne og Optagelseshjemmet*
í Kaupmannahöfn. Þar dvaldi jeg í
2 mánuði.
Þetta eru í rauninni tvö heimili
og eru þau undir stjórn systur
Petreu Jakobsen. Hún byrjaði
starfsemi sína úti á Vesturbrú,fyr-
ir 17 árum og hafði þá 5 börn til
umsjár, en nú hafa 800 börn verið
undir handleiðslu hennar. í barno-
deildinni eru nú 40 börn, 2—15
ára. Þau ganga í barnaskóla, en
læra alskonar handavinnu á heim-
iþnu. Þegar þau eru 16 ára eigg.