Vísir - 07.04.1959, Blaðsíða 7

Þriðjudaginn 7. apríl 1959
VÍSIB
3!
«&☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
&

SUSAN I^JGLIS :
£
&
Hj
&JJ
AR
T
A
N
S
☆ ☆ ☆ ASTARSAGA ☆ ☆ ☆
■^^■^■^^^. ☆☆☆☆☆☆☆☆
2«
Penny fannst leiðinlegt, að þurfa láta hann fara, án þess áð
þakka honum sómasamlega fyrir. En samt þótti henni vænt um
aff hann fór. Enginn hefði getaö verið hugulsamari viö hann, en
Juan Moreira hafði verið þennan erfiða dag. Hún mundi ávallt
ftnna til sektar fyrir aff.hafa notað sér tilfinningar hans í hennar
garff.
Hún hafði farið í lyftunni upp á ganginn við íbúð lafði Kathleen
og nú gekk hún hugsandi inn í herbergin hennar.
Hun þvoði sér og greiddi. Nú var aldimmt úti, og Penny fór út
aff glugganum og settist þar án þess að kveikja í stofimni eða
draga gluggatjöldin fyrir. Hún sat þarna og horfði á öll ljósin
niffur við höfnina.
Hún andvarpaði. Á einhverju stóru skipanna, sem lágu fyrh
akkeri úti á höfninni, mundi hún bráðum fara — frá öllu saman.
Frá Costa Rosa, frá E1 Paradiso — og frá Andrew.
Hún varð altekin af einstæðingskennd þarna sem hún sat, og
hallaffi höfðinu fram á handlegginn og fór að hágráta. Ætlaði
lafffi Kathleen aldrei að koma! Allt mundi verða miklu auð-
veldara ef hún fengi að tala við hana um það sem hafði gerst,
og hún fengi hennar góðu ráð viðvíkjandi heimferðinni. Hún
mundi eiga hægara með að gleyma þegar hún kæmi til Englands.
Smám saman hætti hún að gráta og nú færðist einhverskonar
mók yfir hana, sem hún hálfvaknaði af í hvert skipti sem klukk-
an á arinhillunni sló. Hún varð ellefu, en engin lafði Kathleen
kom. Og eftir eilífðartíma sló hún tólf. Nú hlýtur hún að fara
aff koma, hugsaði Penny með sér, er hún heyrði klukkuna slá
síffasta höggið.
Og þaff var eins og svar við hljóðri bæn, að hún heyrði fótatak
á ganginum fyrir utan, og svo opnaðist hurðin.
Penny stóð upp, og strauk hárið, sem hafði falliff niður á
enniff.
Þaff small í tengilhnappnum. Albjart í herberginu. Og þarna
stóff — Andrew!
Hann gekk inn í stofuna og lokaði vandlega eftir sér.
Penny leit upp, augu þeirra mættust og angistaróttinn náði
valdi á henni. Hann tók blað úr vasanum og lagði á borðið.
„Nú ætla eg að biðja þig skýringar á þessu bréfi,“ sagði hann.
„En það getur annars beðið. Fyrst og fremst.. ..“
Drebbilætið skein úr augum hans núna og hann rétti fram
höndina og greip um hönd hennar. Svo setti hann innsiglis-
hringinn á fingur henni. Hann virtist vera ánægður með þá ráð-
stöfun.
„Það var nú það,“ sagði hann. „Og ef þú dirfist að taka hann
af þér fyrr en eg læt þig fá betri hring í staðinn, þá skaltu fá
aff kenna á mér, væna mín. Að vísu er eg þolinbóður, en....“
Það gekk fram af Penny jafnvel eins og sálarástand hennar
var núna, að heyra hann telja sér til gildis að hann væri þolin-
móður. Hún fór að hlæja — stjórnlausan krampahlátur.
„Hættu!“ sagði Andrew brystur, og sér til mestu furðu hætti
Penny að hlæja. Hún starði ráðlaus á hann, er hann beygði sig
niður að henni.
Nú er rétt að þú gefir mér skýringu," sagði hann. „Það fer að
verða þreytandi ávani hjá þér, að strjúka frá mér.“
„Já, en....“ sagði Penny. „Hvernig komstu hingað?“
„Eg flaug,“ svaraði hann stutt. „Já, eg veit að riddarinn þinn Sálsýkilæknirinn var hrein-.
var að fikta við bílinn og flugvél Gomez, en hann hefur ekki SÍ5Í^nn- Hann sneri sér aS
vitað að eg hafði flugvél líka, og hún var næst inni í skála. Og móðurinni: ..Þessi „einkenni-«
KVÖLDVÖKUNNI
reyndu nú ekki neinar undanfærslur lengur, Penny.“
Varir hennar'fóru að titra. „Þú mátt ekki verða reiður,“ sagði
hún. „Eg flúði vegna þess að þú vildir ekki giftast mér — rétti-
lega. Og eg vil ekki....“
„Hver hefur komið þessari flugu í höfðið á þér?“
Penny leit vandræðalega á hann. ,.Þú gerðir það sjálfur. „Eg
heyrði til þín í gær, þegar þú varst aö tala við Mercedes Herrera!"
Hann hnyklaði brúnimar. „Við Mercedes? Jú, það er rétt, hún.
þurfti að ná í eitthvað úr bifreið Moreira, og eg fór með henni lu b°rðinu. „Þér eruð alveg
legheit“ í henni dóttur yðar.,
að erfðum?“
Móðirin hneyksluð: „Eg ætla'
að láta yður vita það læknir,
að það eru engar erfðir í okk-.
ar fjölskyldu.“
ic
Næsti viðskiptamaður keuu
út í bílskúrinn."
„Og sagðir henni á leiðinni,“ sagði Penny brennandi af gremju,
„að þú ætlaðir að giftast mér af því að þú teldir það nauðsyn-
legt. Eg heyrði hvert einasta orð.“
Andrew þagði eitt augnablik. Svo svaraði hann rólega:
„Nei, það gerðir þú auðsjáanlega ekki. Þú heyrðir ekki hvert
einasta orð. Það gerðir þú alls ekki.“
„Jú, víst gerði eg það,“ andæfði Penny. „Hún sagði að það
væri ekki nauðsynlegt nú á tímum að þú giftist mér, til að gera
heiðarlega konu úr mér. Og þá svaraði þú, aff þaff væri nú nauff-
synlegt samt. Eg heyrði það sjálf.“
Hún horfði ákæruaugum á hann, en það virtist engin áhrif
hafa.
„Og það var allt sem þú heyrðir?" sagði hann.
„Já,“ svaraði Penny.
Hann færði sig nær henni. „Elsku blessaffur bjáninn minn.
Það var leitt að þú skyldir ekki hlusta dálítið lengur, þá hefðir
þú heyrt allt, sem eg sagði við Mercedes og hlíft okkur báðum
við þessu.
Penny starði á hann.
„Eg sagði henni,“ sagði Andrew skilmerkilega, „að eg teldi það
viss um, að mér batni í lifrinni
af einni flösku?“
„Já, rétt. Eg hefi aldrei séff
neinn koma hingað eftir ann-.
arri flösku,“
★
Sjúklingurinn var hneykslaði
ur og hringdi bjöllunni. Hjúkr-
unarkona í sjúkrahúsinu kom
inn. „Hvers vegna látið þið
mig í sama herbergi og þenna
vitfirring í hinu rúminu?“
Hjúkrunarkonan útskýrði
þetta. „Það eru svo mikii
þrengsli hérna. Ónáðar hann
yður?“
„Já reyndar. Hann ónáðar
mig. Hann lítur jafnt og þétt í
kringum sig og segir mér að hér
sé engin Ijón, engin tígrisdýr
og engir fílar. Og eins og þér
enn nauðsynlegt að giftast þér, vegna þess aff eg elskaði þig og getið seð sí®lfar> er herbergið
að þú værir mér meira virði en allt annaff. Aff engin kona í heimi
væri mér milljónasta hluta virði á móti þér. Það var þetta, sem
eg sagði við Mercedes Herrera í gærkvöldi, Penny — ensku bján-
inn minn.“
Hún horfði á hann og hann á hana, og enginn gat villst um
hvernig honum var innanbrjósts.
Hún andvarpaði sæl og sagði lágt:
„En þú hefur aldrei sagt þetta við mig!“
Nú lá hún í faðmi hans. Munnur hans leitaffi vara hennar og
gaf henni nýja fullvissu um ást hans, og síðasti efi hennar
hvarf.
Fortíðin og öll hennar armæða hvarf, eins og martrööin hverf-
ur þegar maffur vaknar. Penny svaraði kossum hans og gleymdi
öllu nema að elska og vera elksuð. Hún gleymdi allri veröldinni
nema Andrew.
Þangað til veröldin birtist í nýrri útgáfu og lafði Kathleen
kom inn úr dyrunum, úr leikhúsinu.
„Nú þykir mér týra,“ sagði gamla konan.
Penny roðnaði og reyndi að losa sig, en Andrew hélt henni í
sömu skorðum.
„Þetta er allt í lagi, lafði Kathleen," sagði hann alvarlegur.
„Við Penny ætlum að giftast á morgun.“
Penny opnaði munninn og ætlaði að mótmæla, en Andrew
tók af henni orðið með því að kyssa hana.
Lafði Kathleen horfði á dökkan hnakkann á honum með vin-
samlegu umburðarlyndi, en gat ekki að því gert að hún deplaði
augunum.
— ENDIR —
fullt af þeim.!
Kaupi guil og silfur
Bezt ú aiiglýsa í Vtsi
Laugavegi 10. Sín.* 133ð7,

E. R. Burroií^hs
2®$2
CERMAN INPUStRiES
-iHANNOVF.R
Lz.í'Lapru.-s-kíxv-;
Hann var fljótur á sér.
Tók undir sig stökk og
sparkaði af krafti í bjálk-
ann sem fangarnir stóðu á
með snöru um hálsinn. Á
sama augnabliki dingluðu
þeir í snörum sínum og áttu
sér á þeirri stundu ekki lífs
von. Johnson hafði tíma til
TH-S GIVIN& J0HM50N TIME TO
RACE TOWAKC? THE JUNGLE
IN A FKANTIC BIP' FOR
PKEEPOVk! 2-i*ABSa.-
að forða sér inn í skóginn
áður en menn gátu áttað sig
á SYÍkum hans.
Hín árlega iðnsýning og
kaupstefna » Hannosar
verður haldin 26. apríl til
5. maí.
Upplýsingar og aðgöngu-
skírteini hjá okkur,-
FERMSKRIFSTOFi
RÍKISINS
Sími 1-15-40,