Eimreiðin - 01.01.1903, Side 7

7
ídealismanum, létu hann njóta fortíðarinnar fyrir sakir fortíðar-
nafnsins eins.
Par sem nú ávörp beggja flokkanna eru — hvert á sinn hátt
— mjög merkileg skjöl, sem nauðsynlegt er fyrir alla íslenzka
kjósendur að glöggva sig sem bezt á, þá þykir oss rétt að taka
þau bæði hér upp í heilu lagi, og gera því næst við þau þær at-
hugasemdir, sem oss þykir við eiga.
II.
ÁVARP FRAMSÓKNARFLOKKSINS.
Barátta sú um breyting á stjórnarhögum landsins, sem nú hefir
staðið yfir % rúm 20 ár, er nú loks á enda, þar sem alþingi hefir í
einu hljóði samþykt stjórnarskrárfrumvarp, sem konungur hefir fyrir-
fram heitið staðfesting sinni, og enginn mun því gerast -svo djarfur, að
reyna að hreyfa við á nœsta þingi. þ>etta mál, sem að undanförnu
hefir skift þjóðinni í tvo andvíga flokka, getur því ekki framar með
neinu móti verið grundvöllur fyrir flokkaskipun í landinu við komandi
kosningar, svo framarlega sem pólitík vor á ekki að snúast um per-
sónur einar og gamlar erjur, heldur um framtíðarhag og nauðsynja-
mál þjóðarinnar.
Kosningar þœr, sem fram eiga að fara á komandi vori, eiga að
gilda fyrir 6 ára tímábil, og á því tímabili eigum vér að sýna, hve
vel vér kunnum að fcera oss hina breyttu stjórnarhagi í nyt. þ>essar
kosningar verða því eins konar eldraun fyrir hina islenzku þjóð, til að
sýna, hve mikið gull þroska og föðurlandsástar hún hafi að geyma,
hvort hinir einstöku meðlimir þjóðfélagsins geti látið skynsemina hafa
svo mikið taumhald á tilfinningum sinum, að fornir andstæðingur geti
nú, er hinum stórpólitiska ófriði má heita lokið, tekið saman bróður-
höndum til þess, að vinna saman að verklegum framförum til sameigin-
legrar farsældar fyrir land og lýð.
Vér búumst auðvitað ekki við því, að allir geti orðið á eittmál
sáitir um það, á hvern hátt vér bezt getum unnið að framförum
landsins, eða hver framfaramál eigi að sitja í fyrirrúmi, og hver
biða betri tíma. Um þetta hljóta skoðanir manna jafnan að verða
skiftar og um það verður baráttan í framtiðarpólitík vorri að standa.
f>að, sem vér álítum að eigi að vera stefnumark það, sem íslenzkir
kjósendur eigi að hafa fyrir augum við nœstu kosningar, er aðallega
þetta:
1. Efling landbúnaðarins, sumpart með endurskoðun á landbúnaðar-
löggjöfinni (t. d. að tryggja leiguliðum arð eða uppbót fyrir jarða-
og húsabœtur o. s. frv.) og sumpgrt með linun beinna skatta
(sbr. tölul. 9) og ríflegum lánum og fjárveitingum, t. d. tiljarða-
og húsábóta, til að stofna fyrirmyndarbú, mjólkurbú, slátrunarhús,
útvega markað fyrir búsafurðir o. s. frv.
2. Efling sjávar-útvegsins' með hagkvœmri löggjöf, líftrygging sjó-
manna, efling kaupstaðanna, að vöxtur þeirra og viðgangur megi