Eimreiðin - 01.01.1903, Blaðsíða 15

i5
Loks munum vér Heimastjórnarmenn láta oss ant um vöxt og við-
hald Landsbankans, án þess vér þó viljum amast við löglegum keppi-
naut hans, Hlutabankanum fyrirhugaða.
Annars væntum vér þess, að þjóð og þing geti nú, er stjórnar-
skrármálinu hefur byijað svo vel á þinginu, lagst á eitt til þess, að
bæta og byggja landið.
Á alþingi 25. ágúst 1902.
Ari Brynjúlfsson. Árni Jónsson. Björn Bjarnarson.
Eggert Pálsson. Eiríkur Briem. Guöjón Gublaugsson.
Guttormur Vigfússon. Hannes Porsteinsson. Hermann Jónasson.
Jón Jónsson. Jósafat Jónatansson. J. Jónassen. J. Havsteen.
Klemens Jónsson (með þeirri athugasemd, að mér var sýnt ávarp
»Framsóknarflokksins« rétt áður en því var útbýtt prentuðu).
Lárus H. Bjarnason. Ó. F. Davíbsson. Pétur Jónsson.
Sighv. s±rnason. Stefán Stefánsson þm. Eyf. Tryggvi Gunnarsson.
Pað, sem menn fyrst reka augun í í þessu ávarpi, er, að það
byrjar með tvenns konar ósannindum.
Pað segir, að Framsóknarflokkurinn hafi ávarpi sínu »lofað
að berjast« fyrir öllum þeim 19 flokkum mála, sem þar eru
upp taldir, »á næstu 3 þingum«. Petta »loforð« finst hvergi í
ávarpi Framsóknarflokksins. Par er það þvert á móti greinilega
tekið fram, að sum framfaramálin verði »að sitja í fyrirrúmi«
en önnur að »bíða betri tíma«. Og eins og hér að framan hefir
verið sýnt, ber stefnuskrá flokksins að öðru leyti augljóslega með
sér, hver málin hann vill láta sitja í fyrirrúmi. Hins vegar kveðst
Framsóknarflokkurinn álíta, að íslenzkir kjósendur eigi að hafa öll
þessi mál fyrir augum við næstu kosningar, bæði af því, að
jafnan getur komið til greina að vinna nokkuð að mörgum þeirra með
fjárlögunum, sem samþykt eru á hverju reglulegu þingi, og af því,
að vera má, að unt verði að gera ráðstafanir til að útvega þeim
málum nokkurn undirbúning á kjörtímabilinu, sem skjóta verður
á frest. Og þá stendur auðvitað ekki á sama, í hverra höndum
sá undirbúningur er, hvort hann er í höndum framsóknarmanna
eða afturhaldsmanna. ;En þetta er nokkuð annað, en að lofa að
»berjast« fyrir öllum hinum upp töldu málum »ánæstu 3 þingum*.
Framsóknarflokknum er fulljóst, að það er jafnfámennu þingi, og
alþingi er, algerlega ofvaxið, að ráða svo mörgum málum til lykta
á einu kjörtímabili. En altaf má halda nokkuð í áttina, og þá
er mikils virði, að rétt sé stefnt og eigi haldið íafturhaldsáttina,
sem hætt er við að gert yrði, ef Heimastjórnarflokkurinn stæði við
stýrið.