Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1896, Page 16

Eimreiðin - 01.09.1896, Page 16
176 hrukkótt í andliti, fráneyg og dökkeyg og með ljóslitaða lokka, sem liðuðust eins og tappatogarar um gagnaugun. Hún trítlaði hús úr húsi, Ijett og pipur eins og íjaðursoppur. Hún var í svörtum þunnslitnum kjól, og þegar hún átti að boða mannslát, hafði hún svarta hempu yfir sjer, en ætti hún að bjóða í veizlu eða brúðkaup, þá var hún í hvítri hempu með ljósblá- um leggingum. Hún var aldrei notuð sem trúlofunarseðill, því menn vóru enn ekki komnir svo langt að þekkja þann sið. Þetta var sem sje í þá góðu gömlu daga, þegar riddarinn varð að taka hjartadrottninguna sína sjer við hönd og ganga með henni pílagrímsgöngu hús úr húsi, til þess að játa afbrot sitt, og hætta svo sínu unga lífi með því að neyta meira af slæmu portvíni og heimabökuðum kökum, en góðri lukku kynni að stýra, — til skelfingar og aðvörunar fyrir þá, sem höfðu í hyggju að drýgja sama brotið. En Gunnhildur var ekki einungis höfð til þess að boða veizl- urnar og bjóða fólki. Ef veizla hafði verið hjá einhverjum, spurðu menn ekki, hvernig vínin hefðu verið o. s. frv. Menn spurðu aðeins, hvort Gunnhildur gamla hefði gengið um heina, því þá þótt- ust menn vita, að veizlan hefði verið fyrirtak. Menn mega þó ekki ætla, að Gunnhildur hafi ekki fengizt við neitt annað en þessi veizluhöld. Alla sumarmánuðina var hún baðkona, því bærinn var baðstaður, og þar að auki var hún vökukona. Hún var á ferli bæði seint og snemma, og hún var jafnpipur, hvort sem hún tifaði eins og ljettfætt hind um danssalinn með vín- glasabakka eða hún læddist á tánum um sjúkraherbergið með hafra- súpuskál í hendinni. Enginn gat eiginlega skilið, hvenær hún gæfi sjer tíma til að njóta dálítillar hvíldar. En hversvegna vann hún svona baki brotnu sýknt og heilagt? Hún átti son; og hvað er það, sem móðir leggur ekki í söl- urnar fyrir son sinn? Gunnhildur hafði líka reynt ýmislegt um æfina, átti sjer líka sina sögu, —- sinn róman. Hún hafði elskað, og elskað heitt og innilega, kannske því heitar, sem hún byrjaði seinna að elska en margir aðrir. Hún var langt yfir þrítugt, nær fertugu.

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.