Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.04.1914, Blaðsíða 91

Skírnir - 01.04.1914, Blaðsíða 91
Dómnr Dr. V. G. nm „Hrannir. 203 Heard rnelodies are sweet, but those unheard Are sweeter; therefore, ye soft pipes, play on; Not to the sensual ear, but more endear’d, Pipe to the spirit ditties of no tone. »Himins opnu bók« munu allir skilja sem fundið hafa mun á ■heiðum himni og kafþoku, og flestir munu renna grun í að fleiri »hættir« geta verið aldyrir en »slóttuböud«, sem og hitt að »hátt- ur« getur koraið fram í fleiru en tónum, t. d. í hreyfingum og Ijósbrigðum. E. B. kveður um ísland: »Þar rís hún vor drotning, djúpsins mær, með drifbjart men yfir göfugum hvarmi«. Þetta reynir Dr. V. G. að gera hlægilegt með því að »men« þýði »hálsfesti« eða »hálshring«. Það mun og vera hin upphaflega merking orðsins. Skáldið hefir það hinsvegar í merkingunni »djásn« og finst mór það róttmætt, bæði vegna þess að frummerkingin hvorki er mjög vakandi í meðvitund manna nú, nó virðist hafa verið það hjá forfeðrum vorum, eins og orðið »hálsmen« synir og margar kenningar, svo sem »men storðar« um Miðgarðsorminn, »grundarmen« og »lyngvamen« um höggorminn, »jarðarmen« o. fl. þar sem men er haft í merkingunni »hringur«, »sveigur«. Og þeg- ar Þrymr segir: »fjöld ák menja«, þá finst mór tvísýnt að það hafi alt verið »hálshringir« eða »hálsfestar«. Margt er það sem Dr. V. G. skilur ekki. Eg neyðist víst til að skýra vísurnar sem hann þykist ekki skilja, þó fáir muni kunna mór þökk fyrir að skýra það sem öllum ætti að vera auðskilið: Harmaleiksins síðsta svið sagan reikul opnar; bjarma veikum lýsir lið, líkin bleiku vopnar. Hvernig í ósköpunum á að skilja þetta? spyr Dr. Y. G. Eg spyr: Hvernig í ósköpunum á að misskilja það? Keikul sagan opnar síðsta svið harmaleiksins. Reikul er sagan kölluð af því að sagnirnar eru á reiki. Hún opnar nú leiksviðið þar sem síðasti þáttur sorgarleiksins gerist, hún bregður veikum bjarma yfir liðið og við þetta ljós sögutinar rísa »bleiku likin«, þ. e. þeir sem fóllu þarna, hervæðast fyrir hugskotsaugum skáldsins og heyja þann hildarleik sem ríman greinir frá. Að »lýsa liö« er engin misþyrm- ing á málinu, þó Dr. V. G. haldi það. »Sól hefir fengit fjölskylt
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112

x

Skírnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.