Morgunblaðið - 24.04.1988, Page 61

Morgunblaðið - 24.04.1988, Page 61
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. APRÍL 1988 Alfheiður Ingwiimd- ardóttir — Mhming Fædd 24. apríl 1926 Dáin 13. apríl 1988 Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinimir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. (Vald. Briem) Komið er að óvæntri kveðjustund heittelskaðrar ömmu okkar. Það er mikill missir þegar svo ljúf og góð kona er óvænt og skyndilega á brott kölluð frá okkur. Þær eru margar ánægju- og gleðistundimar sem við krakkamir höfum átt heima hjá ömmu og afa í Skáló, eins og við kölluðum þau alltaf. Amma var allt- af svo góð og hjálpleg við okkur, bamabömin. Ekki þurfti mikið útaf að bera til að amma rétti okkur hjálparhönd, svo var um ýmsa aðra er til hennar leituðu. Það var alltaf jafii gott að koma í heimsókn til Heiðu ömmu, þar mætti okkur ávallt skilningur og kærleikur. Það er ljúf, hlý og björt minning sem amma skilur eftir í hugum okkar, minning um góða og bjarta konu, sem við munum ávallt geyma með okkur alla tíð. Minningin lifir þó maðurinn falli, blessuð sé minning hennar. Afa sendum við okkar dýpstu samúðarkveðjur. Barnabörnin, Hólabergi 2 Miðvikudaginn 13. apríl komu tvö elstu bróðurböm mín til mín og fluttu mér þau sorgartíðindi að móðir þeirra hefði látist í svefni þá um nóttina. Þegar maður fær óvænt slíka sorgarfrétt er það eins og að vera lostinn höggi og það tekur tíma að átta sig á því að um raunveru- leika sé að ræða. Heiða fæddist í Birgisvík í Strandasýslu 24. apríl 1926. Hún ólst upp hjá foreldrum sínum, Svanfríði Guðmundsdóttur og Ingi- mundi Guðmundssyni, að mestu í Hveravík og Hólmavík í stómm bamahópi. Að alast upp í stómm bamahópi hefur trúlega mótað skapgerð Heiðu, því þar lærir fólk að taka tillit hvert til annars og það var einmitt það sem hún kunni svo vel, að taka tillit til annarra. Hún var ekki af þeirri manngerð sem Minning: Karl Guðmunds- son stýrimaður Fæddur 24. desember 1954 Dáinn 17. apríl 1988 Hann Kalli er dáinn. Þegar Guð- mundur bróðir minn hringdi og til- kynnti mér lát einkasonar síns, þá brast sterkur strengur í bijósti mér. Þó svo að ég vissi að hveiju stefndi og kvíðinn fyrir þessu símtali hafi fyrir löngu grafið um sig þá kemur slík harmafregn alltaf að óvömm. Harmþmnginn fylltist ég heilagri reiði út í skaparann fyrir, að mér fannst, óréttlætanlega hlutdrægni að kalla til sín ungan atgervismann í blóma lífsins, burt frá eiginkonu, fóstursyni og öðmm ástvinum, burt frá hafinu sem hann unni og var hans starfsvettvangur á allt of stuttri ævi. En um leið fylltist ég innilegu þakklæti fyrir þá líkn að veita honum lausn frá þraut í langri og erfíðri baráttu við ofureflið síðustu ár ævinnar. Þar sem ég sat þama magnþrota flaug æviskeið Kalla gegnum hug- ann, einkum æskan. Kalli fæddist 24. desember 1954, á fæðingardegi frelsarans og varð ævi þeirra ámóta löng. Báðir bám þeir kross sinn æðmlaust þar til yfir lauk. Er Kalli fæddist var ég í foreldrahúsum hjá sæmdarhjónun- um Karli Guðmundssyni rafvéla- meistara og Margréti Tómasdóttur ljósmóður. Þar bjuggu einnig for- eldrar Kalla, Guðmundur Karlsson stýrimaður og kona hans, Ámý Hrefna Amadóttir, dóttir sæmdar- hjónanna Áma Snjólfssonar og konu hans, Hrefnu Þorsteinsdóttur. Við Kalli urðum strax góðir vinir og hefur aldrei borið skugga á þá vináttu. Fyrstu æviár Kalla var sam- band okkar mjög náið, hann var mér nánast sem sonur eða bróðir. Oft gengum við saman um gólf, hann í hálsakoti hjalandi undir raulið hjá mér, eða við nartandi í sinn hvom endann á harðfiski, sem okkur báð- um þótti svo góður. Þegar Kalli stækkaði fórum við saman til silung- sveiða í Úlfljótsvatni, þar sem marg- ur ungur og upprennandi veiðimað- urinn hefur hlotið sína eldskím. Og snemma beygðist krókurinn til þess sem verða vildi. Kalli var fiskimaður af Guðs náð, eins og hann átti ættir að rekja. Afi hans í móðurætt, Ámi Snjólfsson, er annáluð aflakló og fleiri fyrirfínnast í báðum ættum. Það var ánægjulegt í Úlfljótsvatns- ferðunum að sjá þá alnafnana, Kalla afa og Kalla Gúmm, standa hlið við hlið á „Gullströndinni“ og draga í beit. Þá var nú breitt brosið á þeim nöfnum. Það kom fyrir að við, Kalli afí, Steini mágur, Tommi bróðir og ég, vorum skammaðir fyrir hve seint við komum heim með litla drenginn. En við vorum sammála, allir fimm, að það væri ekki háttur fískimanna að glápa á klukkuna í snarbijáluðu fiskiríi. Svo var það eitt sem ungum frændsystkinum hans fannst óskilj- anlegt óréttlæti að hann skildi eiga afmæli á jólunum, fannst það nán- ast mannréttindaskerðing að jóla- og afmælisgjafir runnu saman í eitt. Þó minnist ég ekki þess að Kalli kvartaði vegna þessa, enda oft hægt að bæta þar úr í kyrrþey. Þegar Kalli óx til manns fór hann að stunda sjó með Áma afa, enda var ætíð mjög kært með þeim. Þá komu meðfæddir sjómannshæfileik- ar Kalla vel í ljós. Kalli hóf svo nám í Sjómannaskólanum, fiskimanna- deild, veturinn 1975-’76. Hugur Kalla stóð til farmannsprófs, en sennilega upphaf veikinda hans hefti það áform. 30. október 1975 var mesti ham- ingjudagur í lífí Kalla. Þá gekk hann að eiga eftirlifandi konu sína, Hólm- fríði Sigurðardóttur, mestu ágætis- konu, sem staðið hefur við hlið manns síns sem klettur í hans afar erfiðu veikindum. Fríða, eins og hún er kölluð, er afar vel af Guði gerð, með slíkan sálarstyrk að aðdáun vekur. Fríða er dóttir sæmdarhjón- anna Onnu Jónsdóttur og Sigurðar Jóelssonar bónda á Stóru-Ökrum í Blönduhlíð, Skagafirði. Kalla og Fríðu varð ekki barna auðið, en tóku í fóstur dreng, Sigurð Karl, sem kom eins og sólargeisli inn í líf þeirra, enda bæði mjög barn- góð. Kalli og Fríða voru samhent. Arið 1977 hófu þau byggingu ein- býlishúss við Dalsbyggð 3, Garðabæ, og fluttu inn árið eftir. Kalli stund- aði alltaf sjóinn, meðan heilsan leyfði, ýmist fiskveiðar eða far- mennsku. Hann var stýrimaður á skipum Sambandsins í nokkur ár. Árið 1982 réðust Fríða og Kalli í að kaupa hálfsmíðaðan bát, „plast- skel“, og luku við smíði hans heima við hús. Þau hófu útgerð á „Fríðu", en svo var báturinn skírður, en vegna hrakandi heilsu Kalla seldu þau bátinn 1985. Þar sem Kalli gat ekki hugsað sér að vera bátlaus keyptu þau aðra Fríðu miklu minni. Ekki gat Kalli notið litla bátsins vegna síhrakandi heilsu. sífellt er að kvarta og gera kröfur til annarra, en aftur á móti lá henni létt á tungu að spyija mann hvort hún gæti hjálpað manni eitthvað. Að hallmæla öðrum kunni hún ekki. Heiða giftist eftirlifandi manni sínum, Jóni Ólafi Ormssyni, 22. desember 1945 og hafa þau lifað í farsælu hjónabandi síðan. Þau eign- uðust fjögur böm, þau em: Hauk- ur, kvæntur Lilju Sveinsdóttur, Kolbrún, gift Jóni Sigurðssyni, Að- alheiður, gift Jónasi Engilbertssyni og Hafsteinn, kvæntur Guðrúnu Böðvarsdóttur. Bamabömin em þrettán talsins. Heiða átti því láni Þó samband okkar og samskipti hafí orðið strjálli með ámnum, eins og oft vill verða, þá fylgdumst við alltaf hvor með öðrum, högum og heilsufari. Þegar það svo kom í ljós fyrir um 5 ámm að Kalli var haldinn þeim sjúkdómi, sem að lokum lagði hann að velli, hittumst við oftar, einkum síðustu mánuði. Kalli var svo andlega sterkur og vel greindur og það var þroskandi að tala við hann. Við ræddum oft um lífið og tilver- una, tilgang þess og endalok, dauð- ann, hinn óumflýjanlega eina fasta punkt í lífinu. Ég er sannfærður um að sá sem bíður dauðans veit og finn- ur sitt skapadægur nálgast gengur í gegnum eitthvert æðra þroskaskeið sem við hin skiljum ekki. Hann ræddi um hvað þeir ættu gott sem fengju að fara snögglega, eða í svefni, þeg- ar kallið kæmi. Hann óskaði sér þess og honum varð að ósk sinni, að því leyti, hann andaðist í svefni að morgni þann 17. apríl sl. Síðustu mánuði ævinnar gekk Kalli frá öllum sínum málum, enda var það hans hjartans mál að tryggja framtíð Fríðu og Sigga sem framast var unnt. Með Kalla er genginn góð- ur drengur og heilsteyptur persónu- leiki sem sárt er saknað. Það er trú mín að leiðir okkar liggi saman á ný. Því kveð ég elsku frænda minn og vin, að sinni og geri orð skáldsins að mínum: „Kjós þér leiði, vel þér veiði. Valin skeiðin bíður þín.“ (Ö.A.) Foreldrum hans, Guðmundi og Ámýju Hrefnu, systrum hans, Ás- dísi Elínu, Hrefnu Margréti og Önnu, mökum þeirra og öðrum ást- vinum biðjum við Guðs blessunar í sorg þeirra. Elsku Fríða mín og Siggi, Guð styðji ykkur og styrki í sorginni og um ókomna framtíð. Þess biðjum við, ég, Stína, Elfa og Kalli. Kristinn Karlsson að fagna sem hún sjálf kallaði bamalán og fyrir það var hún ákaf- lega þakklát og hafði hún öðmm hlutum oftar orð á því við mann. Álfheiður Sif Jónasdóttir ætlar allt- af að minnast hugljúfu stundanna sem hún og amma hennar áttu sam- an. Sá sem þessar línur ritar hefur átt við mikil veikindi að stríða sl. tvö ár og hvemig þau hjónin hafa reynst mér í þeirri baráttu fæ ég ekki með orðum lýst, en veit að það er mannbætandi að eiga samleið með slíku fólki. Guð blessi minningu Heiðu. Halldór Z. Ormsson Hún Heiða frænka er dáin. Ósköp er stutt á milli lífs og dauða. Á þriðjudag var hún hress og kát að venju, næsta dag var hún öll. Er- fitt er að sætta sig við svona snögg skipti og vita það að aldrei aftur fái maður að sjá bjarta og milda brosið hennar, en við fáum víst litlu um það að ráða. Álfheiður Ingi- mundardóttir var fædd 24. apríl 1926 í Byrgisvík, dóttir hjónanna Svanfríðar Guðmundsdóttur og Ingimundar Guðmundssonar, d. 23.01.83. Hún var næstelst tíu systkina sem öll em á lífi. Heiða var föðursystir mín og hefur ávallt verið mikill samgangur á milli þeirra systkina. Því koma upp í huga minn þær fjölmörgu sam- verustundir sem fjölskyldumar eyddu saman á ferðalögum á sumr- in og nú seinni ár í sumarbústað foreldra minna. Minnisstæðar eru heimsóknimar á heimili hennar og Nonna í Skálagerðið, en þangað vomm við ávallt velkomin og þótt íbúðin væri ekki stór var ferðalöng- um ofan af Akranesi ávallt tekið opnum örmum og alltaf var þar nóg pláss. Við systkinin áttum þar vísan samastað er við þurftum að dvelja í Reykjavík, t.d. vegna skólagöngu okkar, og hjá þeim hjónum nutum við ástar og umhyggju. Að síðustu vil ég þakka þær góðu minningar sem ég á um elsku frænku. Elsku Nonni, ég votta þér mína dýpstu samúð og bömum þínum, tengdabömum og bamabömum. Elsku ömmu minni færi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. Lilja Björk Það var mikil harmafregn sem yfír okkur dundi að morgni 13. apríl er okkur barst andlátsfregn Alfheiðar Ingimundardóttur, mág- konu minnar. Kynni okkar hafa staðið í þijátíu og tvö ár og aldrei hefur fallið þar skuggi á. Mig lang- ar því að leiðarlokum að þakka henni og eftirlifandi manni hennar, Jóni Ormssyni, samfylgdina öll þessi ár. Það sannaðist hjá þessum mætu hjónum að þar sem hjartarúm er nóg þar er alltaf nóg húsrúm. íslensk gestrisni var sannarlega í heiðri höfð á þeirra notalega heim- ili. Þau eignuðust fjögur mann- vænleg böm, Hauk, Kolbrúnu, Að- alheiði og Hafstein sem öll em búin að stofna eigið heimili. Sorg þeirra er stór en 'minningin um hugljúfa konu mun lifa. Við stöndum eftir orðvana en hugsum hvers vegnsw hún sem alltaf var svo hress og glöð? Hvers vegna þarf háöldmð móðir hennar að lifa þessa þungu sorg? Við skiljum ekki þennan til- gang en trúum því að við eigum eftir að hittast aftur í landinu bjarta. Hjartans þakkir fyrir allt og allt. Sæunn Árnadóttir Þann 19. þessa mánaðar var til moldar borin vinkona okkar og starfsfélagi Álfheiður Ingimundar- dóttir, Skálagerði 17, Reykjavík, Okkur finnst, að við getum ekki látið hjá líða að kveðja Heiðu eins og við kölluðum hana, með nokkr- um fátæklegum orðum. Heiða var einstaklega .góður vinnufélagi og tryggur vinur, ósér- hlífin og samviskusöm, og aldrei bar skugga á samveru okkar þessi hartnær níu ár, sem flestar okkar unnu með henni. Langar okkur að þakka ljúfa framkomu hennar við okkur. Kveðj- um við Heiðu með þeirri trú, að hún^ njóti friðar í nýjum heimkynnum. Aldraðri móður, eiginmanni, böm- um, tengdabömum, bamabömum og öðmm ættingjum, sendum við okkar samúðarkveðjur. Hafi hún þökk fyrir allt. Starfsfélagar eldhúsi Grensásdeildar. Legsteinar Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum. Veitum fúslega upplýsingar og ráðgjof _______um gerð og val legsteina. Ís S.HELGASQN HF | STEINSMKUA SKEMMUVEGI 4Ö SIMI 76677 Höfum úrval af verðtryggðum skuldabréf- um í umboðssölu. Kaupendur athugið að góð skuldabréf eru góð fjárfésting, verðtrygging er trygging gegn verðbölgu. Jafnframt óskum við alltaf eftir góðum skuldabréfum í umboðssölu. Sala góðra bréfa tekur ávallt stuttan tíma. ffli VERÐBREFAMIÐLUN Baldvins Ómars Magnússonar p:I' Lágmúla 5,7. h., sími 689911.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.