Morgunblaðið - 09.02.1966, Blaðsíða 16

16
MORG UNB LAÐIÐ
Miðvikudagur 9. febrúar 1966
mundur Sigurösson, Árni ísleifs son, Bjarni Guðmundsson og Ben edikt Árnason.
Höfundar revíunnar koma fram
Hlé á sýningum I mánuð
HÖFUNDAR revíunnar Kleppur-
hraðferð, sem sýnd hefur verið
í Sigtúni að undanförnu, eru nú
komnir fram í dagsljósið. En
það eru þeir Bjarni Guðmunds-
son og Guðmundur Sigurðsson,
sem sömdu textann, og Árni ís-
leifsson, sem gerði öll lögin nema
eitt, „það bezta“ sem er eftir
Bjarna Guðmundsson, eins og
sá siðastnefndi komst að orði, er
þeir félagar skýrðu fréttamönn-
um frá þessu. Um leið kom leik-
stjórinn fram á sjónarsviðið,
Benedikt Árnason.
Tilefni blaðamannafundar með
fréttamönnum, var annars að
skýra frá vandræðum revíu-
manna. Revían hefur gengið vel,
en nú er svo komið að Sigtún
er upptekið fyrir árshátíðir og
héraðsmót seinni hluta vikunnar
fram í marz og revían fær ekki
inni. >ví hefur verið brugðið á
það ráð, að hætta nú í mánuð,
nema hvað e.t.v. verða nokkrar
sýningar utan Reykjavíkur, sú
næsta fyrirhuguð í Hafnarfirði
næstkomandi miðvikudag. Eftir
mánuð verða svo sýningar aftur
upp teknar í Sigtúni, en á meðan
lesnar prófarkir Og aukið og
endurbætt — einum vagni bætt
á leiðina eins og þeir Bjarni og
Guðmundur orðuðu það. Revían
hefur nú verið sýnd 13 sinnum,
ýmist fyrir opnu húsi eða á
skemmtunum félaga og aðsókn
verið góð.
Höfundar textans hafa í 20—30
ár verið viðriðnir revíusamningu.
Bjarni byrjaði með Fornum
dyggðum 1938. Guðmundur var í
nokkur ár samstarfsmaður Har-
aldar A. Sigurðssonar við samn-
ingu revía í Sjálfstæðishúsinu.
Þessi revía er sú fyrsta, sem þeir
hafa samið við alíslenzka tóniíst,
sem Árni ísleifsson hefur að
mestu gert.
Úlafur Þ. Jónsson
IVfinning
ÓLÁFUR var fæddur að Ósi í
Arnarfirði 5. okt. 18Q9. Foreidrar
hans voru þau Björnfríður ijós-
móðir Benjamínsdóttir og Jón
bóndi Guðmundsson.
Ólafur las utanskóla og tók
stúdentspróf í Kaupmannahöfn í
júní 1928. Áður hafði hann
numið sjúkranudd og stundaði
þá grein við Skodsborg Sanatori-
um á árunum 1921 til 1929. Fyrst
las Ólafur læknisfræði við Kaup-
mannahafnarháskóla og síðan við
Háskóla íslands og lauk þaðan
prófi með • 1. einkunn 20. júni
1936. Settur var hann héraðs-
læknir í Reykjafjarðarhéraði 1.
júií 1986, skipaður héraðslæknir
í Bildudalslæknishéráði 15. maí
1939. síðan í Stykkishólmslæknis-
héraði 1948 — og gegndi hann
því embætti til 1961, að honum
var veitt Álafosslæknishérað —
sem hann gegndi meðan starfs-
kraftar leyfðu, en Ólafur and- I
aðist 2. desember sl. eftir rúma
fjögra mánaða erfiða sjúkdóms-
legu á Heilsuverndarstöðinni í
Reykjavík. Það tímabil, sem Ól-
afur var héraðslæknir í Stykkis-
hólmi, var hann jafnframt spít-
aiaiæknir við St. Fransiscus-
sjúkrahúsið.
Ólafur kvæntist eftirlifandi
konu sinni, Ástu Guðmundsdótt-
ur læknis Péturssonar á Eski-
firði, 1. sept. 1934. Börn þeirra
eru þessi: Steinunn, gift Þorleifi
Einarssyni jarðfræðingi, Bjöm
kennari, kvæntur Sigrúnu Pét-
ursdóttur, Bergljót, gift Birni
Péturssyni kennara, Baldur gjald
keri, kvæntur Maríu Frímanns-
dóttur, Ragnheiður, gift Sölva
Pálssyni, Jón, en heitmy hans
er Ingibjörg Guðmundsdóttir —
og Sverrir, sem dvelur hjá móð-
ur sinni.
Mikið yndi hafði Óiafur af
söng og hljóðfæraslætti — og
einnig var hann mikiil iistunn-
andi. Hann var stjórnandi kórs
Stykkishóilmskirkju um árabil.
Heimili þeirra hjóna veitti mikla
rausn þau 13 ár, sem þau dvöldu
í Stykkishólmi, enda eignuðust
þau þar marga vini. Á gleðistund
um var Ólafur hrókur alls fagn-
aðar.
Óiafur var skyldurækinn iækn-
ir, enda naut hann vinsælda og
trausts hjá öllum, sem honum
kynntust. Hann réði yfir miklum
hæfileikum sem læknir — og er
ekki ofmælt, að persónutöfrar
hans höfðu í ríkum mæli bæt-
andi áhrif á heilsufar sjúklinga
hans.
Á Bíldudal gegndi ólafur ýms-
um opinberum störfum, auk
læknisþjónustunnar. Hann var
oddviti hreppsnefndar, formaður
stjórnar hraðfrystihúss hreppsins
Og form, skipulagsnefndar Bíldu-
dalskauptúns. Hann átti og sæti
í skattnefnd og sáttanefnd. Eftir
að hann flutti til Stykkishólms
gegndi hann þar ýmsum opin-
berum störfum, þar á meðal var
hann oddviti hreppsnefndar mik-
inn hiuta þess tíma, sem hann
dvaldi þar.
Við hjónin vottum eiginkonu
Óiafs. börnum þeirra og öðrum
ástvinum innilega samúð. Bless-
uð sé minning hans.
Siguröur Ágústsson.
Ráðskona
óskast á gott sveitaheimili í nánd við Reykjavík.
Nýtízkuleg þægindi. Sér herbergi. Rafmagnsvél-
ar. Hitaveita. Tilboð með nokkrum upplýsingum
leggist inn á afgr. Mbl., merkt: f sveit — 8555.
Vlst í Bandarákjunum
Barngóð stúlka, 21 árs eða eldri, óskast í vist
strax, á íslenzkt heimili í Bandaríkjunum. Þarf
að kunna einfalda matreiðslu og vera vön hús-
verkum. — Svar ásamt mynd og upplýsingum
um menntun og fyrri atvinnu sendist afgr. Mbl.
merkt: „777 — 8550.“

VIÐHORF þess, sem ritar,
hljóta óhjákvæmilega að
rnóta efnismeðferð og fram-
setningu. Þar sem höfundur
þessara orða hneigist einkum
til viðhorfs í læknisfræðum,
sem nefnist „psycho-soma-
tisk læknisfræði“ er rétt að
gera nánari grein fyrir, hvað
við er átt með þessu útlenzka
orði. Það er dregið af tveim
grískum orðum psyche og
soma, sem merkja sál og lík-
ami. Sál er sú hugræna starfs
eining, er einkennir einstakl-
ing. Líkaminn er sá efnis-
þáttur, ei einkennir einstakl-
inginn. Þessi er læknisfræði-
leg merking orðanna, og fell-
ur hún nokkurnveginn að al-
mennri notkun þeirra hér-
lendis, þó að guðfræðileg skil-
greining kunni að vera frá-
brugðin að einhverju leyti.
Psycho-somatisk læknisfræði
er þá það viðhorf innan lækn-
isfræðinnar, er lítur svo á, að
samband sálar og líkama sé
svo náið, að þessir þættir séu
samvirkir í flestum, ef ekki
öllum sjúkdómum, sem mann-
inn hrjá, og reyndar sam-
verkandi að heilbrigði líka.
Þetta á ekkert skylt við sér-
trú, heldur er það ákveðið
viðhorf, sem beitt er, þegar
ástæða þykir til, rétt eins og
þegar smalinn prílaði upp á
hólinn til að fá betri yfirsýn
yfir hjörðina, sem honum bar
að gæta. Þegar yfirsýn er
fengin, þarf að snúa sér að
hverju verkefni sérstaklega,
sálariega eða líkamlega eftir
ástæðum, nema hvorttveggja
sé.
Fyrsta ábendingin hljómar
svo: Skapvonzka er óholl. Ef
þú temur þér hana, verður
hún að illum ávana, sem rask-
ar jafnvægi þess hluta tauga-
kerfis þíns, sem oftast er
nefndur ósjálfráða taugakerf-
ið, af því að starfsemin er þér
ósjálfráð. Ósjálfráða tauga-
kerfið starfar í nánum tengsl-
um við dulvitund þína, enda
spillist hún líka, ef þú sáir
í hana sífelldu ógeði og
nöldri. Af jafnvægistruflun í
ósjálfráða taugakerfinu hljót-
ast starfstruflanir í líffærun-
um, sem síðan leiða til líkam-
legra skemmda, ef ástandið
er langvinnt. Þannig geturðu
orðið þér úti um taugaveikl-
un, gigt, magasár, ristilbólgu
og of háan blóðþrýsting, ef
þú gáir ekki að þér í tíma.
Rétt er þó að geta þess strax,
að fleira getur raskað jafn-
væginu og orsakað hliðstæðar
truflanir. og verður þess síð-
ar getið.
Skapvonzkan er illur vani
og algengur heilsuiþjófur. Auk
þess er hún smitandi. Gættu
þess vel, að ekki leggi af þér
fýlu fyrir vitin á öðru fólki.
Skapvondir meim eru skam-
haugar mannlífsims. Mundu
það.
Byrjaðu hvern dag með því
að hrista hressilega af þér
drungann og þakka þeim,
sem þakka ber, fyrir tækifær-
ið, sem þér er gefið með því
að fá að lifa hér einn daginn
enn. Bjóddu svo fólkinu þínu
glaðlega góðan daginn og
láttu sannast á þér, að
skemmtinn maður er vagn
á vegi.
Physicus.
Gar^ar Rafn Gunnarsson
Minning
F. 1/9 1941 — D. 19/1 1966.
FYRIR níu árum kom til mín
ungur maður, óharðnaður 15
ára unglingur, sem var að stíga
sín fyrstu spor í lífsbaráttunni.
Úr glaðlegu andliti hans skein
eftirvænting og óvissa, eftir-
vænting þess, sem er að leggja
upp í ferðalag og óvissan um
það, hvert sú leið lægi, sem
hann haiði valið sér að ævi-
vegi.
Garðar Rafn Gunnarsson hét
hann, hinn ungi mágur minn,
og bað mig að verða leiðsögu-
mann sinn og samferðamann á
fyrsta áfanga lífsleiðarinnar, er
liggja skyldi um Ránarslóð.
Glaðvært fas og einlægni
hins óreynda unglings batt
okkur þegar vináttuböndum,
sem styrktust og urðu nánari
þegar fram liðu stundir en
oftast gerist með tengdum.
Hann var námfús og atorku-
samur og stundaði sjóinn með
mér af kappi en dvaldist þess
í milli á heimli mínu. Ég fylgd-
ist af ánægju með fiamförum
hans og sá hann breytast úr
óhörðnuðum unglingi í full-
harðan og reyndan sjómann,
sem var jafnvígur á alla þætti
sjósóknar og eftirsóttur til
hinna fjölbreytilegustu starfa.
Er leiðir okkar skildu fyrir
fjórum árum, blasti lífið við
honum, og hann gekk út í það
í gleði og tilhlökkun. Hann var
sívinnandi, hjálpsemi hans var
viðbrugðið, og lagði hann oft
nótt með degi við margbreyti-
leg störf. Hann tók að sér bú-
stjórn í sveit í forföllum, og
hvort sem hann var á dekki eða
í vél á togara, 1. vélstjóri eða
landformaður á bát í beiting-
um, lék allt í höndum hans og
fylgdi honum birta glaðværðar
og góðar minningar.
Hann réðst í það að kaupa
bát ásamt fleirum og reri á hon-
um við aflasæld hvenær, sem
færi gafst, og sýndi glögg-
skyggni til eftirbreytni.
Þannig hafði Garðar Gunnars
son ungur að árum búið sig vel
til vegferðar á lífsleiðinni
þegar ský dró fyrir sólu, og það
varð hlutskipti hans að leggja
út á hafið mikla aðeins 24 ára
gamall.
í þá ferð fylgja honum bænir
og þakkir fyrir bjartar minn-
ingar um góðan dreng, sem svo
skamma stund átti þess kost að
vera samferðamönnum til gleði
og yndisauka.
Foreldrum hans og ættingjum
votta ég samúð við fráfall hug-
fólgins ástvinar
Sigfús Jóhannsson.