Morgunblaðið - 03.02.1953, Blaðsíða 14

r m
MORGTJJSBLAÐIÐ
Þriðjudagur 3. febrúar 1953

MiiimiiiuuitiiiiiMMiiiiuiiiiimiiiimmiiin
iiiiiiiiiiiiiiiMiiiniiiiiimiiJiiiiniiiiiiiiiiiiMiiiimHiiiiiiiiinniiitj
HVERS
HurHaskrár'
Skáldsaga eítir Daphne de Maurier
| : N ý k o m i ð :
Framhaldssagan 1
þú bezt veizt, hvíldi ekkert á
huga hennar?“
MARY FARREN fór dag nokk- >>Nei, ekkert“, sagði John
urn inn í skriístofu eiginmanns lávarður. „Við borðuðum morg-
síns um hálftólf-leytið, hlóð unVerð saman eins og við gerum
skammbyssu hans og skaut sig. ávallt og spjölluðum um hvernig
Heimilisþjónninn heyrði skotið vjg ætluðum að eyða síðari hluta
dagsins. Þegar ég kæmi frá fund-
inum, ætiuðum við að aka út
ekkert virtist ama að henni“.
Þjónustufólkinu kom líka sam-
hafði
fram í eldhúsið. Hann vissi að
lávarðurinn var ekki heima og
mundi ekki koma fyrr en um há-
degið. Enginn átti erindi inn í
skrifstofu hans og hann fór því
til að rannsaka málið. Þá sá hann an um það að fru Farren
hvar lafði Farren lá í bróði sínu vvi'íð glöð og ánægð.
á gólfinu. Hún var dáin. j Herbergisþernan, sem hafði
Skelfingu lostinn kallaði hann komið inn í svefnherbergið
á ráðsmanninn og þeir komu sér klukkan hálf ellevu, hafði komið
saman um að kalla í lækni og lög- að frúnni þar sem hún var að
reglu og loks yrðu þeir að ná í virða fyrir sér ábreiður, sem
Farren lávarð sjálfan, en hann höfðu komið með póstinum. Lafði |
var staddur á fundi. I Farren hafði verið stórhrifin af
I>jónninn sagði lækninum og ábreiðunum, hafði sýnt henni
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniMimkJ?
Læknirinn gerði það sem hann
gat til að bæta um fyrir honum.
En allt kom fyrir ekki Sjálfur
þóttist hann sannfærður um að
Mary Farren hefði fengið eitt- j
hvað áfall, sem stafað gat af á- J
standi hennar og að hún hafði..
fyrirfarið sér án þess að vita
hvað hún var að gera. Bezt var
WILKA Inniskrár fl. teg.
WILKA Útiskrár
WILKA Smekklásaskrár
WILKA Smekklásar m.
1 og 2 cyl.
WILKA Skothurðaskrár
SKOTHURÐAJÁRN
SÆNSKAR Gluggakrækjur
STANLEY Innilamir
STANLEY Messing-lamir
m. kúlulegum
IIAMBORGAR-lamir
DANZIG-skrár
HURÐAHANDFÖNG fl.teg.
fyrir borgina. Hún var glöð og að láta þar við sítja. Tíminn
mundi lækna John Farren þótt
síðar yrði.
En John Farren reyndi ekki
að gleyma. Hann sneri sér til
leynilögreglufyritækis og hitt
þar að máli mann að nafni Black,
sem hafði mjög góð meðmæli.
John lávarður sagði honum alla
söguna. |
læsl ©r vei læst
OJPViG STORM & C0.
Sími 3333 — Laugavegur 15
lögreglunni hvað skeð hafði.
Hann hafði farið sömu orðum
um atburðinn við báða aðila í
símanum. „Lafði Farren hefur
orðið fyrir slysi. Hun liggur á
gólfinu í skrifstofu manns síns
með skotsár í höfðinu. Ég er
hræddur um að hún sé dáin“.
En við lávarðinn sjálfan sagði
hann aðeins: „Viljið þér gera svo
vel að koma heim tafarlaust, þar
sem frúin hefur orðið fyrir slysi“.
Læknirinn varð því að segja
lávarðinum sannleikann, þegar
hann kom. Það var óskemmtilegt
Black var ættaður frá Skot-
landi. Hann var ekki orðmargur,
_ , en hann hlustaði. Sjálfur var
þær og sagt að hunætlaðy aðfa hann á þeirri skoðun að
kenning
læknisins væri rétt, en hann var
bæði ljósrauða og bláa, til þess
að eiga viðeigandi, hvort sem
það yrði drengur eða stúlka.
Klukkan ellevu hafði umferða-
sali frá fyrirtæki, sem bjó til garð
stólað komið. Lafðin hafði talað
við manninn, valið tvo stóra stóla
úr sýnishornum hans. Þjónninn
vissi það, því frúin hafði sýnt
honum sýnishornaheftið, þegar
maðurinn var farinn, þegar hann
hafði komið með mjólkurglasið
til hennar og til að spyrja hana,
hvaða verkefni lægju fyrir bíl-
verk. Hann hafði þekkt John gtjóranum. „Ég fer ekki út fyrr
Farren í mörg ár. Hann hafði ver en eftír hádegisverðinnhafði
ið læknir bæði hans og Mary frujn sagt. „Þá förum við hjónin
Farren. Hamingjusamari hjón saman“_
voru ekki til og bæði biðu með
eftirvæntingu eftir barninu, sem
átti að fæðast um vorið.
Ekki var búizt við neinum vand
□-
og himinlifandi yfir því að eiga
það í vændum að verða móðir.
Þess vegna var þetta sjálfs-
trúr í starfi sínu og fór því til að
yfirheyra þjónustufólkið. Hann
lagði fyrir það margar spurning-
ar, sem lögreglan hafði ekki
spurt, spjallaði lengi við lækn-
inn, athugaði bréfin, sem lafði
Farren hafði fengið undanfarnar
vikur, spurði um símtöl og heim-
sóknir. Og þó varð hann einskis
vísari.
Eina skýringin, sem honum
hafði dottið í hug — nefnilega
það að lafði Farren hefði átt von
á þessu barni með einhverjum
öðrum en eiginmanni sínum, gat
ekki átt við nein rök að stvðjast.
Hjónabandið var mjög hamingju-
samt og þau höfðu verið samvist-
um allt frá því þau giftu sig fyrir
þrem árum. Þjónustufólkið talaði
allt um það, hve samkomulagið
hafði verið gott í alla staði. Eng-
ar áhyggjur komu til greina hvað
fjárhag snerti. Black gat heldur
ekki komizt að því að John Farr-
en hefði verið konu sinni ótrúr.
Þjónustuflók, vinir og nágrannar
voru allir sammála um það hví-
Hkur fyrirmyndar eiginmaður
hann hafði verið. Þess vegna
hafðí kona hans ekki skotið sig
af neinu því, sem hann hafði gert
henni og hún hafði skyndilega
komizt að.
Hrói höttur
snýr aftur
eííir John O. Ericsson
Þjónnlnn hafði farið út og frú-
kvæðum við fæðinguna. Mary in hafði drukkið mjólkina. Hann
Farren var heilbrigð og hraust, var sá síðasti, sem sá hana á lífL
„Skýringin er sú“, sagði lávarð
urinn, „að eftir því sem komizt
verður næst, hafi hún tapað sér
morð óskiljanlegt. Vegna þess að á þessum tuttugu mínútu.m frá
um sjálfsmorð var að ræða. Það því hann fór út og þangað til
lék ekki neinn vafi á því. Mary hann heyrði skotið. Mér er það
Farren hafði hripað níður þrjú óskiljanlegt. Eitthvað hlýtur að
orð á miða, sem hún hafði skilið hafa verið að. Ég verð að komast
eftir á borðinu: „Fyrirgefðu, að því, hvað það var. Ég get ekki
elsku John“. I fundið nokkra ró, fyrr en ég hef
Byssan hafði legið óhlaðin í komizt að því“.
skúffunni eins og venjulega. — j
Mary Farren hafði áreiðanlega'
tekið fram byssuna, hlaðið hana
og skotið sig.
Lögreglan studdi það, sem
Iæknirinn sagði, að sárið væri
þannig, að hún hefði orsakað það
sjálf. Hún hafði, sem betur fór,
dáið samstundis.
Þetta kom eins og reiðarslag
yfir lávarðinn. Það var eins og
hann hefði elzt um tuttugu ár á 124
þeim tuttugu mínútum, sem hann Um leið þaut ör af boganum. Hún flaug í gegnum loftið
ræddi við lækninn og logregluna. og kom í bak sýslumannsins, milli herðablaðanna, sem datt
, En hvers vegna gerði hun það. dauður niður með það sama. Nú var útséð um það, að sýslu-
sagðr hann hvað efhr annað með maðurinn di aldrei komagt m Nottingha£. ,
ingjusöm. Við elskuðum hvort I Eftm þennan atburð, for ailur hopurinn aftur mn i kastal-
annað, við áttum von á barni. ®nn- Robfrt la a bekk Þar, og Maria konan hans, hjukraði
Það getur engin skýring legið á bonum eftir beztu getu. Fangarnir voru leiddir hver á fætur ;
bak við þetta.°Ykkur er óhætt að bðrum út í hallargarðinn. Á meðal þeirra var riddarinn j Nýjar VÖrur!
trúa mér. Þetta er óskiljanlegt“. Hobert de Saint Amand. Hermenn Hróa gerðu óspart grín :
Hvorki lögreglan né læknirinn að þeim. I
gátu svarað honum. j — Ríkarður, sagði Hrói við kastalaeigandann, nú ætla ég
Nauðsynlegt var að fullnægja.að launa monnum mmum og þá einkanlega þremur þeirra.
öllum formsatriðum. Yfirheyrsl-1 — Wil1 Stutely hlýtur að vera fremstur þeirra, sagði Rík-
ur fóru fram og úskurðurinn var ' arður. Það var hann. sem kom þessu öllu í kring. «
eins og við var búist. „Sjálfsmorð | — Það er rétt hjá þér, sagði Hrói. — Will Stutely skal
án þess að skýring sé fyrir hendi verða heiðraður. Hvar er hann? I ,
á hugarástandi hinnar látnu“. | Will Stutely gekk fram fyrir Hróa hött. |
John Farren talaði aftur yið j — Næst þarf ég hingað lítinn röskan mann, sem var fyrsta 1
lækninn. Hann talaði við hann flokks sendiboði, sagði Hrói. — Kolamokarinn úr Klaustur-
hvað eftir annað, en hvorugur skóginum í Dal stilíti sér upp við hliðina á Stutely. Augu
gat komizt að neinni niðurstöðu. hans lýstu mikilli tryggð, svo sem venjulega, en hann var
„Jú, einn er möguleiki , sagði ekki lengur svartur af sóti, eins og hann hafði verið þegar
æ niimn. „ onur ge a 01 i hann stðð fyrir framan sýslumanninn í Nottingham. Nú var
stendur á, en þú mundir þá hafa ,hann idur fns b°gsKytturnar vom yenjulega.
tekið eftjr einhverju óvanalegu 1 ~ Allt er gott Þegar Þrennt er« sagðl Hr01- Hvar er ung‘
Stúlkur,
vanar handsaum og vélsaum, óskast nu
þegar. — Uppl. á skrifstofunni kl. 1,30
—6 e. h. í dag.
3Jáur /,/
Hverfisgötu 116 — 3. hæð.
*
litidyralampar,
með hósnúineriim
Bað- og eldhúslampar
Forstofulampar, hvítir og mislitir
Gangalampar
Bamaherbergislampar með myndum
Svefnherbergislampar
Borðstofulampar, til að draga niður
Dagstofolampar, margir litir
Miög fjölbreytt árval
\Jdla- oc> m^tœhjaverzlunai
la- ocý rai
Bankastræti 10. Sími 2852. —Tryggvagotu 23. Sími 81279
Útsalan:
Mikill afsláttur!
Golftreyjur — Barnapcysnr og margt fleira,
með sérstöku tækifærisverði.
V E S T A — Laugaveg 40.
Vikur
og það mundi ég líka. ÞÚ segir hermaðurinn þinn Ríkarður?
að ekkert athugavert hafi verið
við hana kvöldið áður eða við nauðsynlega að tala við þig.
mqrgunyriýUm. Etftir , þvL °S |vlofaði níikið.
Gakktu fram. Tom, sagði Ríkarður. Hrói höttur þarf
Tom kom nú fram á gólfið
Höfum nú aftur 7 og 10 tm. vikureinangrunar-
plötur. — Uppl. í síma 69SX
STEINA- OG PÍPUGEEÐ ÁLFTANESS
{liiiuuimiiiiimúuiiiUt • .....5 J