Morgunblaðið - 03.02.1953, Blaðsíða 10

MORGZJHBLABIB
Þriðjudagur 3. febrúar 1953
10
• • • •
ÆSKAN OG FRAMTÍÐIN
• « t i
„Vér samþykkjimT j Sfidse
ÞAÐ er stundum svo með unga
' menn, að þá fýsir að feta i fót-
spor láíinna nierkismanna og
þjóðskörunga þeirra, er rist hafa
djúp spor. Við því er ekki nema
gott eitt að segja alla jafnan;
dyggðin er ætý') eftirbreytnis-
verð. En svo getur það stundum
komið fyrir, að menn klæðist
buxum, sem þeim eru of stórar,
að barnsieg löngun til þess að
verða miklir og vitrir þjóðmála-
skörungar og segja þjóð sinni
íyrir verkum á öllum sviðum
efnis og anda snúist upp i ömur-
legt sjálfshól og belgingskennd-
an gáfnarembing. í þá gryfju
hafa kommúnistar í hopi Hafn-
arstúdenta rækilega faiiið og
komast ekki upp úr jarðíallinu.
Almenningur hér heima hefur
á undaníörnum árum, ailt írá
stríðslokum, verið vitni að þvi
hvernig þessir ungu menn, sem
íslenzka rikið kostar til náms á
erlendri grund, hafa margir
hverjir ekki mátt fæti drepa á
Vesturbrú fyrr en þeir hata á
samri stundu þótzt endurhoidg-
ast og tekið á sig gerfi Jóns Sig-
urðssonar, Baldvins Einarssonar
og Tómasar Sæmundssonar aíls-
endis ótilkvaddir og viljað upp
frá þeirri stundu einir hafa
stjórnmalavit fyrir íslenzku þjóð-
inni gjörvallri. Að undiriagi
kommúnista, sem helzt mur.u
haía leikíð hlutverk hinna latnu
þjóðhetja, hefur siðan út á þrykk
verið iátinn ganga viðstöðulaus
straumur fjálglegra yfirlýsinga
og „föðurlandssamþykkta" um
landsins hag og þjóðariunar, sem
ekki kunni sjálf að skipa máium
sínum. Einkum hefur hinum
ungu vitringum á Hafnarslóðum
þótt beir betur vita og lengra
sjá í utanríkismálum en stjórn
landsins og meirihluti alþingis-
kjósenda og hafa talið það hina
hættulegustu ósvinnu að bindast
samtökum við nálægar frænd-
þjóðir; heldur skyldi farii að
góðu dæmi Jóns sterka. Og ekki
eru tiu dagar liðnir siðan þessi
skynsemdarstefna þjóðmálaskör-
unganna í Höfn var enn einu
sinni áréttuð og hæfilega túlkuð
í Þjóðviljanum. i
Það er sorgarsaga, sem hér er
að gerast. Það er ömurlegt, þeg-
ar gáfuð ungmenni með lé ís-
lenzku þjóðarinnar að skotsilfri
gleyma sjálfum sér og sæmd
sinni, en láta ánetjast erlendum
áróðri til útgáfu furðulegustu
samþykkta þjóðinni til andlegs
leiðarljóss. Það má vera að
rómantískur bjarmi Hafnar-
stúdentsára eigi hér nokkurn
hiut að máli, en áróðurssam-
þykktir kommúnistapiltanna og
frelsisbaráttu Jóns Sigurðssonar
skilur heil öld, miðstöð íslenzkr-
ar menningar og sjálfstæðis er
'ekki lengur í Kaupmannahöfn
og þar um fá hjáróma kommún-
istaraddir frá Höfn engu um
þokað. i
En það er eitt ráð til, þeim
Sem svo mjög langar til að ger-
ast þjóðhetjur. Jafnframl því sem
kommúniskir stúdentar í Hófn
keppast um í sveita síns andiits
að gera áróðurssamþykktir um
utanríkismál gleyma þeir í of-
stæki sínu því eina tækifæri, sem
'islenzka þjóðin yrði þeim þakk-
lát fyrir að neyta. Það er har-
áttan fyrir endurheimt handrit-
anna.
1 Á þeim vettvangi geta þeir
sem stóðu að „sjálfstæðissam- j
þykktunum" fundið föðurlands-
ást sinni verðuga útrás, engir
ættu að hafa til þess betra tæki- j
færi. En svo unðarlega vill til
að sá þáttur baráttunnar virðist
alveg hafa glevmzt í vígamóðin- :
um fyrir varnarlausu landi,’
dýrgripir íslenzkrar menningar
liggja enn í skugganam.
Og oss verður á að spyrja: Var
^í.ð ekki að vonum? G.
AKureyrs í
mikfum feléma
AÐALFUNDUR F.U.S. „Varðar"
var naiumn að llótel Norðurland
miðvikudaginn 19. fan. Sakir
veikindaio: íalla íormanns, Vign-
is Guðmundssonar, stýrði vara-
hverfa af fundinum kl. 10 varð
hann styttri en ella, en hann var
mjög fjólsóttur og fór hið bezta
fram.
STÆItSTA STJÓRNMÁLA-
'ÉLAG AKUREYRAR
Óhætt mun að fullyrða að
, Vörður" er nú stærsta og vold-
ugasta stjórnmálafélag þessa bæj
rr, enda er starfsemi þess öll í
samræmi við það. Það er biarg-
astur ásetningur ungra Sjálf-
tæðismanna að láta ekki sitt eft-
ir liggja við kosningarnar á vori
komarda og munu þei- sem
endranær vinna af' alefli að glæsi-
cgum Sigri liambjoðenda íloks-
ns hér, Jónrssrr G. Rafnar, en
ungir Sjálfstæðismenn hafa alltaf
litið á hann fyrst og fremst sem
einn af fulltrúum æskumanna á
Akureyri.
VigniB* Guðenundsson:
Msatsðsyn frc?msaeíkissi>
®r þióðsnálabarátfn
EFTIRFARANDI ávarp var flutt veiða oss dýrkeypt, því þau færa
á kvöldvöku F.U.S. „Varðar“ á oss andlega og líkamlega stöðnun
Akúreyri í lok stjórnmálanám- Ef til vill kann einhverjum að
skeiðs, scm þar er nýlega afstaðið finnast það leiðinlegt, að berjast
Góðir félagar og gestir! j fyrir tilveru sinni. Sem betur fer
„Sveltur sitjandi kráka, en munu þeir þó færri en hinir.
fijúgandi fær“. Svo hljóðar máls-
hátturinn góðkunni. Mér kom
hann í hug íyrir skömmu, er ég
átti tal við góðkunningja minn
einn, er taldi sig vera frábitinn
ölium stjórnmálum Hann spurði
mig, hvi ég gæfi mig að þessu
leiðinlega og mannskemmandi
fyrirbæri, er almennt er nefnt
póiitík. Málshátturirn góði svar-
aði fyrir mig.
Það veiður fleira að gera, en
gott þykir. Það væri að sönnu
ákaflega þægiiegt að sitja auðum
höndum og láta rétta sér allt upp
i hendurnar. En slík þægilegheit
Vignir Gúðmundsson
formaður Magnús Björnsson,
fundi. Hófst fundurinn með inn-
töku 48 nýrra félaga og mun það
vera einbver glæsilegasti hópur,
sem gengið hefir í félagið á ein-
um og sama fundi. Gaf hann
skýrslu um starfsemi féiagsins á
síðasta ári, sem hefir verið öflug
að vanda. Félagið hefir haldið
allmargar kvöldvökur á árinu, en
það er eitt af markmiðum féiags-
ins að halda uppi fjölbrevttum
skemmtunum og stuðla að heil-
brigðri dægradvol unglinganna
hér í bænum. Kvöldvökur þessar
eru einhverjar fjölsóttustu
skemmtanir hér og hafa ávallt
farið fram með miklum giæsi-
brag.
ÁFENGISMÁLIN RÆDD
Félagið hefir og haldið all-
marga fundi bæði almenna félags
fundi sem og stjórnar- og full-
trúaráðsfundi. Síðasta óg eitt
stærsta verk fráfarandi stjórnar
var stjórnmálanámskeið það sem
nú er aístuðið. Er það eitthvert
það glæsiiegasta, sem haldið hef-
ir verið hér. Sóttu það 30 nemend
ur og fór það á allan hátt hið
bezta fram.
Að lokinni skýrslu varafor-
manns var gengið til kosninga.
Formaður var endurkjörinn Vign
ir Guðmundsson og aðrir í stjórn:
Magnús Björnsson, Jóhanna Páls-
dóttir, Sigurður Jónasson, Páll
Ai^elsson, Árni Bjarman, Valdi-
mar Jakobsson. Varastjórn:
Hreinn Jónasson, Ingvi Loftsson,
Jósep Þorgeirsson: Fulltrúaráð
skipa: Snorri Kristjánsson, Frið-
rik Kristjánsson, Jón Haraldsson,
Hugi Ásgrímsson, Ólafur Einars-
son, Guðrún Þengíisdóttir, Þór-
unn Kristjánsdóttir, Rafn Magnús
son, Sigurður Ringsted, Jón Ragn
arsson. Endurskoðendur: Þórður
Thorarensen, Sigurpáll Helgason.
Að lokmtm áðalfundarstörfum
tók til máls Bjarni Halldórsson,
skrifstofustjóri og ræddi um
áfengisvandamál þjóðarinnar, en
honum var boðið á fundinn til
þess að hafa framsögu um þetta
mál f.h. bihdindissamtakanna í
landinu. Rakti hann sögu bind-
indisstarfseminnar og lýsti
ástandi því, er nú ríkir í áfengis-
má’um þjóðarinnar.
Var erir.di hans fróðlegt og hið
gagnmerkasta. Miklar og fjörug-
ar umræður urðu um málið og
tóku þessir til máls: Ólafur Sig-
urðsson, Steingrímur Gautur,
Jón Ragnarsson, Jósef Þorgeirs-
son, Bjarni Sveinsson, Valdimar
Þorsteinsson. Sökum þess að all-
margir í'undarmehin þurftu að
Nemendur á Stjórnmálanáðskeiði „Varðar“ á Akureyri í janúar
1953. — Nokkra vantar á myndina.
30 manns sóttu stjórn-
má lanámskeið Varðar
„VÖRÐUR" félag ungra Sjálf-
stæðismanna á Akureyri, gekkst
fyrir stjórnmálanámskeiði fyrir
félaga sína dagana 8.—17. janúar
s. 1. og sóttu það yfir 30 manns.
Stjórnendur voru þeir Gunnar
G. Schram, stud. jur. og Magnús
Óskarsson stud. jur. Námskeið
þetta var haldið að skrifstofu
flokksins á Akureyri, en þar hef-
ur félagið áður gengizt fyrir slík-
um námskeiðum á undanförnum
árum. Erindi voru þar flutt dag-
lega, alla dagana, en á kvöldin
voru málfundir. Margir ungir og
efnilegir ræðumenn komu fram
á námskeiði þessu og tóku þátt
takendur allir miklum framför-
um í mælskulistinni. Munu þeir
halda uppi vikulegum málfunda
og stjórnmálaumræðum það sem
eftir er vrtrarins, ásamt öðrum
Varðarf élögum.
Erindin sem flutt voru þar
fjölluðu um hina ýmsu þætti
þjóðmálanna og héldu þau þess-
ir monn: Jón G. Sólnes, bæjar-
fulltrúi, Kristján Jónsson, fu!l-
trúi bæjarfógeta, Guðmundur
Jörundsson, bæjarfulltr., Magnús
takendum til sameiginlegrar
kaffidrykkju. Voru þar fjölmarg-
ar ræður fluttar, af þátttakend-
um. Námskeiðinu lauk laugar-
daginn 17. jan. með kvöldvöku
er félagið hélt að Hótel Norður-
landi og var öllum þeim, sem
námsskeiðið sátu boðið þangað.’
Námskeið þetta er hið fjöl
mennasta sem „Vörður“ hefur
gengizt fyrir og er ekki að efa,
að það muni verða til mikils
gagns fyrir þá sem það sóttu og
einnig til eflingar fyrir félags-
starfsemi ungra Sjálfstæðis-
manna á Akureyri.
Hvar værum vér íslendingar
staddir, ef margir af beztu .son-
um þjóðarinnar, hefðu ekki látið
sig skipta stjórn þessa lands?
Hvar væri þjóð vor stödd, ef
ötulustu baráttumenn hennar
hefðu ekki barizt vanþakklátri
baráttu fyrir tilverurétti vorum?
Því er fljótsvarað. Ef þessir
menn hefðu ekki helgað lif sitt
því, er vér í daglegu talí köllum
stjórnmálabaráttu, þá ekki aðeins
syltum við,' við værum þý er-
lendra manna, við værum ekki til
sem þjóð, við værum tortýmdir.
Eg spyr því kunningja minn og
aðra. Er það mannskemmandi, að
feta í fóstspor þeirra manna, ér
vér eigum tilverurétt vorn að
þakka?
Því miður er ranghyggja á gildi
og mati stjórnmálanna allt of al-
menn hér á landi. Ég hef orðið
þess var, að á meðal vor finnast
menn, sem margt má gott um
segja, og sem sakir kunnáttu hafa
allmikið að segja í þjóðfélaginu,
sem lærdómsrembingur og
menntunarhroki heíir leitt til að
lítilsvirða íslenzka þjóðmálabar-
áttu og kasta steinum að hennL
Slíkt er raunalegur sannleikur.
Þessir menn þykjast ekki, eða
vilja ekki vita, að hálf tilvera
þeirra er háð því hvernig barátta
þessi fer úr hendi. Hér á við,
sem víða annars staðar, máltæk-
ið, „sjaldan launar kálfurinn of-
eldið“. Verst er þó, að meðal
þeirra manna, sem þjóðin hefir
hlúð mest að og alið við brjóst
sér, skuli vera þær eiturnöðrur,
sá níðhöggur, er spýr eitri að og
grefur undan rótum þjóðfélags
vors. Ég véit að ég þarf ekki að
nefna þjóðai'óþrif þessi, enda er
tungu minni rriárgt tamara.
Ég ber svo mikið traust til dóm
greindar íslenzku þjóðarinnar, að
ég veit, að ef nógu margir fást til
að Ijá þjóðmálum vorum hug,
mun flokkur sá, sem nú er vold-
ugastur, verða enn voldugri og
hljóta meirihlutavald á löggjaf-
arsamkomum þjóðarinnar. Ég
veit að sá flokkur, sem byggður
er upp á nákvæmlega sama hátt
og lýðveldi vort, mun fá stærstan
hljómgrunn í hjörtum þjóðarinn-
ar, flokkurinn, sem hefir innan
sinna vébanda allar sléttir þjóð-
félagsins, sem hefir að kjörorði
„stétt með stétt“, kjörorð í anda
Jóns Sigurðssonar. er sagði að
„sameinaðir stöndum vér, en
sundraðir föllum vér“.
Ungir Sjálfstæðismenn eru sá
brumknappur, sem gefur þessari
Framh. á bls. 13
„Framséknarvist“ Heimdellinga
I „Tímanum" s.l. fimmtudag andaði óvenju hlýtt til Heimdallar,
enda var tilefnið það, að þeir efndu til félagsvistar þá um kvöldið,
en sem kunnngt er, þá er sú tegund vistar uppfinning Framsóknar-
manna og merkasta framlag þeirra í félagsmálum s.l. alðarf jórðung.
Hins vegar voru þeir hálf súrir yfir nafninu og fóru a. m. k. óbeint
fram á þáð, áð vistin verði framvegis kennd við Framsókn. Heim-
dellingum er að sjálfsögðu alveg sama hvað spilið kallast, og takist
Oskorsson oe Gunnar G. Schram. \ ^amsókit að fá almennt samþyltki fyrir þessu síðasta stefnuskrár-
Fjölluðu erindin m. a. um þessi atriði síuu, munu Ileimdellingar fyrstir til að taka það upp. —
mál: Sjálfstæðisstefnuna, ræðu-| Það er rétt, að það er raunaiega lítið, sem Heimdellingar hafa séð
ástæðu til að taka upp eftir Framsóknarmönnum, og alltaf óvænt
gleðiefni báðum, þá sjaldan að svo er. Heimdellingum er það
nefnilega afar ljúft a'ð taka upp allt það nýtilega, sem Framsókn
finnur upp á, svo ef hún skyldi nú detta ofan á eitthvað annað
gagnlegt á næsta aldarfjórðungi, má hún vera viss um, að Heim-
dellingar taka því ekki verr en „Framsóknarvistinni" s.l. fimmtudag.
mennsku og fundarsköp, við-
skiptamál, stjórnskipunina, stjórn
málaflokkana, utanríkismál,
kommúnismann o. fl.
Sunnudaginn 11. janúar bauð
stjórn S.U.S. á Norðurlandi þátt-1