Tíminn - 20.08.1957, Blaðsíða 7

TÍMINN, þriðjudaginn 20. ágúst 1957.
Með þjóðhöfðingjum og bændum í Mývatnssveit og Aðaldal
Náttúnsfegurð og náttúrimdur hrifu góða gesti - heim-
Náttúrufeimrð ognáttúmundur hrifu góða gesti - heim-
Akureyri á sunnudagskvöld.
Frá fréttaritara Tfmans.
Það rigruji öll ósköp á for-
setana hér á Akureyri á laug-
ardaginn, og ferðin austur í
Mývatnssveit lagðist ekki vel
í menn, því að hann virtist
grómn í norðaustanrigningu.
Mývatnssveit þui-fa menn að
sjá í góðu veðri, sagði maður
við mann, en samt datt eng-
um í hug að telja úr, að farið
yrði. Það var dumbungsveð-
ur þegar lagt var af stað um
níu leytið á sunnudagsmorg-
uninn og á leiðinni austur yf-
ir Vaðlaheiði tók að rigna.
Forsetarnir og flest föruneyti
þeirra fór í stórum bíl, en auk
hans \Tiru smábilar með í förinni.
Ferðalangamir voru, auk forseta
íslands og forseta Finnlands, Víro-
Jainen, utanríkisráðherra Finna,
Soisola, liiflæknir finnska forset-
ans, Juuranto ræði-maður í Hels-
inki, sendElierrarnir Palin og Magn
ús V. Magnússon, íslenzkir fylgd- riksson á Skútustöðum. Forseti ís- að hún verði til fróðleiks og
armenn gestanna og svo allmargir lands kynnti Mývetningana fyrir skeinmtunar.
blaðamenn af báðum þjóðirm. Á finnsku gestunum. Urðu Mývetn- Jafnskjótt og menn höfðu mat-
Akureyri slóst bæjarfógetinn í för- ingarnir upp frá þessu leiðsögu- ast j Reykjahlíð, stóð hann á íæt-
ina. Konur voru ekki í þessari menn um sveitina og útskýrðu það, ur 0g hvarf inn í gistiherbergi. En
kom hrátt aftur. og var þá klædd-
ur veiðimannafötum. Var þá sýnt,
að forsetinn var þess albúinn að
hefja glímuna við laxinn í Laxá,
en næsti áfangastaður á áætlun-
inn: L-’vamftrarland hið efra,
arnir virtu fyrir sér hinn fagurlega myndaSa foss.
arnir virða fyrir sér hinn faguriega myndaða foss.
ros^mn og fljótið vöktu hrifningu gestanna. Forset-
hefðu búið í sveit áður
ferð, utan tvær finnskar hiaðakon- sem fyrir augu bar.
ur. Meðan íorsetarnir óku austur
Ljósavafnsskarð, hlýddu forseta-
frúrnar messu í Akureyrarkirkju.
f Vaglaskógi.
Staðnæmst var í Vaglaskógi. í
rjóðrinu framan við hótelið, sem
einu sinni var; þótti hlýða að lofa
forseta skóglandsins mikla að
finna íslenzkan bjarkarilm, og
aldrei ilmar bjarkarlaufið eins óg
þegar það er vott. ísleifur Sumar-
liðason skógarvörður heilsaði gest
unum í skóginum og ræddi við þá • steinshverina. Allt landið iogar í
um starfsemi skógwektarinnar, • fj^lbreytilegu litskrúði, gulir og
Var nú ekið meðfram vatninu
og yfir Námaskarð og staðnæmst
hjá hverasvæðinu austan við skarð
ið. Er hér var komið, var kacnið
þurrt veður og þirti í lofti. Hélzt
svo það sem eftir var dagsins, og
fór þetur en á harfðist.
Af Námaskarði að sjá, er mikil
útsýn og fögur austur yfir Mý-
vatnSöræfi, og ævintýri likasl að
sjá þá miklu mynd í fjarska, en
við fætur manns gufustrólkana úr
borholunum, og vellandi brenni-
Var þá brugðið á það ráð að aka
að Geiteyjarströnd. Gafst þá ckk-
ert ráðrúm til að gera boð á und-
an sér, en brátt kom í l.jós, að það
kom ekki að sök.
Með þremur bræðrum
á Geiteyjarströnd.
í Geiteyjarströnd er þríbýli og
búa þar þrír bræður, Sigurður,
gekk allt samtal greiðlega. Auð-
sótt var að forsetinn fengi að
koma í garnla bæinn, sem er 2.
elzta hús í Mývatnssveit og gekk
dr. Kekkonen þar um vistarverur
og þótti fróðlegt. í Vogurn hafði
hann gengið á tal við börnin, og
vikið að þeim sælgæti, og nú ósk-
aði hann að fá að tala Við börnin
á Geiteyjarströnd, en þau voru þá
engin, enda bændur allir ó-
kvæntir. Þá sagði dr. Kekkonen
kankvíslega við þá bræður, að ekki
væri got-t í efni, tími væri til kom-
inn, að þeir festu ráð sitt. Þeir
kváðu að það mætti til sanns veg-
ar færa, en inntu forseta þá eftir
því, hvort hann hefði þá komið
svo vel mannaður til fslands, að
hann mætti hafa orð á slíku. En
forseti kvað það fullseint athugað
hjá sér. Voru menn nú kátir og
þótti heimafólki skemmtilegan
gest hafa borið að garði. En Finn-
landsforseti var augsýnilega harð-
ánægður með þennan útúrdúr að
Vogum og Geiteyjarströnd. Hafði
forsetinn farið á undan öðru sam-
ferðafólki í þessar heimsóknir, en
nú var það komið á vettvang, og
ók nú öll bílalestin til Skútustaða.
fyrrum. þar Sem Mývetningar voru kvadd-
uppeldisstarfið í skóginum, vernd-
un skógarleifa og baráttu gegn
uppblæstri. Viðdvölin var aðeins
stutt, og brátt haldið af stað sem
Jeið liggnr austur með Ljósavatni
og ekki staðnæmzt fyrr en við
Goðafoss. Þar voru fyrir lögreglu-
menn frá Húsavík undir forustu
rauðir litir einkenna hvera=væðið,
en inn með Hlíðardal er fagur-
grænt kjarr. Leyndi sér ekki, að
finnsku gestirnir, og raunar allir
viðr.taddir, hriíust af þessari nátt-
úrufegurð, og af þeim dulda krafti
sem undir býr. Var nú gengið að
hverunum og borholunum og út-
Jóhanns Skaptasonar sýslumanns. skýrt, hvað vcrið er að vinna
Tók !hann þar á móti gestunum og þarna 0g rannsaka. Spurðu gestirn
fyigdi þeim síðan á fer'öinn; um jr margS! 0g ætluðu seint að geta
sýsluna. Finnarnir virtust stór-. sjjtjg gjg fra þessum sérkennilega
hrifnir af fegurð fossins og mynd- - stag
Ugleik. Fljótið var óvenjutært og
fossinn hvítur og tilkosnumikill.!
Þessa stund við fossinn rigndi ail- Heim að Reykjahlíð.'
mikið, en ekki létu menn það á| Heirna í Reykja'hlíð biðu dúkuð
sig fá, og voru í bezta skapi.
Austur yfir Fljótsheiði
Frá Goðafossi var ekið sem leið
borð og nýr Mývatnssilungur gest-
anna, og var þar næsti áfangastað-
ur. Var komið fram yfir hádegi,
er setzt var að borðum. Þótti öl'-
liggur austur yfir Fljótsheiði um! um gestum silungurinn smakkast
Reykjadal og Mývatnsheiði og ekki
staðnaesnst fyrr en við Arnarbæii
vel. I ábæti var skyr og rjómi. Var
öll fyrirgreiðsla í Reyicjahlíð á
Dr. Ke-.xunen foiseti spjallar viS bændurna á Geiteyjarströnd. Hann kom
þeim að óvörum þar sem þeir voru að ditta að silunganetum. Það fór vel
á með bændunum og þjóðhöfðingjanum, sem var þegar kominn í veiði-
fötin á leið til veiða í Laxá.
sunnan við Skútustaði. Þar voru ! gæt. Dr. Kekkonen forseti virðist
komnir íoruslumenn úr Mývatns- j illa una kyrrsetum og þegar mik-
sveit til að bjóða gestina vei-1 ið er að gera, er honum umhugað
komna. Voru það hreppstjórinn,
Jónas Heilgason á Grænavatni, odd
vitinn, Jón Gauti Pétursson á
Gautlöndum. og séra Örn
að láta hendur standa fram úr
ermum. Er hann líka hörkudugleg
ur ferðamaður og ótrauður að
lesgia lvkkiu á le:ðina, ef ætla má,
þar sem forsetarnir
kasta fyrir lax.
*■' V — < - -■
Með bændum í Mývatnssveit.
En áður en sú ferð hæfist, var
gerð lykkja á leiðina. Kekkonen
forseti hafði orð á því, að sér
mundi þykja fróðlegt að heim-
sækja bónda þar í sveitinni. og
kynnast með eigin augum húsa-
kosti og aðstöðu. Var þá brugðið
á það ráð, að hringja í Voga, sem
eru í leiðinni, og lítill krókur að
koma þar við. Heimilisfólk í Vog-
um ’hafði ekki gert ráð fyrir því
að taka á rnóti tignum gestum, en
enginn undirbúningstími var til
stefnu. Það kom Iíka í ’ ljós, er
skilaboðin bárust í Voga, að.þess i
Var engin þörf. Því var svarað til, i
að gestir væru þar jafnan velkomn
ir að garði og væri heimilið reiðu-
búið að taka á móti Finnlandsíor-
seta, hvenær sem honum hentaði. I
Við garðshlíðið á Vogum tók
Sigfús Hallgrímsson bóndi á móti
gestunum og leiddi þá heirn á stað,
:nn. Ræddust þeir Fihnlandsfor-1
seti við um ýmislegt varðandi bú-|
,kapinn. Dr. Kekkonen gekk til;
>tofu og skoðaði önnur híbýii. í i
Vogurn er mjög vel hýggt og rnik-j
11 myndarskapur í öllum búskap.
Dr. Kekkonfen hafði qrð á því, að
fróðlegt mundi líika að koma í bæj
_ . . .i.ur * arhús, sem eldri væru en þelta,
Forsetarnir og fy gdarlið við borholurnar og brenmsteinshverina austan , ’ * ,. , . ,
3,3 ef unnt væn að fa þar einhverja
, Námaskarðs. | hUgmynci um> hvernxg íslendingar
ir, og síðan áfram yfir heiði, um
Reykjadal og Aðaldal, allt að Lax-
á þai* sem iiún rennur meðfram
spoi-ði Hvammsheiðar, skammt
fi1á Laxamýri. Þar var staðnæmst
og þar átti að veiða lax é efra
svæðinu í Laxamýrarlandi.
Viðureignin við laxinn.
Nú Mður að lokum veiðitímans
í Laxá (31. ég.). Á þessum tíma
er áin ekki upp á sitt bezta; eftir
sólríkt sumar er milkill botngróð-
ur og slýrek, og eins og tvö undan
farin sumur er ofvöxtur í þörunga-
gróði'i í Mývatni svo að vatn og á
eru skollituð af þeim sökum. Þeir,
sem þekkja Laxá, sakna þvx nú
hins silfurtæra yfirbragðs.
En nú var veiðihugur í mönn-
um, stengur settar sati’an í skyndi
og byrjað að kasta í Brúarhyl. Dr.
Kekkonen var fyrri til að kasta,
og reyndi flugu um hylinn um
stund, en varð ekki var. Forseti
íslands hóf að kasta flugu nokkru
seinna, og setti fijótlega í lax, en
missti þann fisk.
Þá tók við Virolainen utanríkis-
ráðherra, og festi í laxi og landáði
honum. Var þessu afreki ákaft
fagnað af öllum viðsfiöddum. For-
setarnir reyndu nú enn um sinn.
Dr. Kekkonen varð enn ekki var,
en forseti íslands setti þá í anxi-
an lax á flugu, og náði honum.
Báðir iþessir fiskar voru af meðal-
stærð.
Var nú mjög liðið á daginn og
og veiðiskap hætt, eftir að reynt
hafði verið á nokkrum stöðum í
nœsta nágrenni, stengur voiui sétt-
ar saman, og ekið heim að Laxa-
mýri, þar sem búinn var kvöld-
Þeir eru allir rösknir bændur. Þeg verður í veiðimannahúsinu.
ar gestina bar að garði voru bænd Þangað voru komnir fonígis-
ur að ditta að silunganetum sín- menn veiðifélagsins, sem leigir
um heima við bæinn. Tóku ána, og rekur veiðimannagistihús-
þeir hið hezta á móti komumönn- ið. Hefur það verið stækkað í sum
um, og var síðan spjallað um ar og er vel búið og vistlegt.
stund um veiðiskap og búskap og (Framhald á 10. síðu).
ætluðu að Jón og Jóhannes Jóhannessynir.
í Vogum spjallaði dr. Kekkonen forseti við börnin og bauð þeirn upp á
sælgæti Or poka.