Íslendingaþættir Tímans - 29.05.1976, Blaðsíða 6

Una Hallgrímsdóttir
Fædd 11. mal 1928.
Dáin 2. marz 1976.
Una Hallgrimsdóttir var ein af sex
börnum hjónanna Hallgrims Gislason-
ar og Guðrúnar Eiriksdóttur á Hrafna-
björgum, Jökulsárhliö.
Una fluttist til Siglufjarðar og bjó
þar meö manni sinum Guðmundi
Jónassyni, en þau eignuðust fjögur
börn: Rúnar, Lilju, Hrefnuog Hildi og
eru þau á aldrinum 16-27 ára. Fyrir um
það bil 11 árum missti Una mann sinn
og árið 1973 giftist hún föður minum
Þorkeli Einarssyni byggingameistara.
Þá höfðu þau búið saman um nokkurt
skeið, fyrst i Reykjavik en siðan á
Efra-Vatnshomi, Vestur Hún. En fað-
ir minn var ekkjumaður, þvi móður
mina missti hann fyrir rúmum tiu ár-
um úr sama sjúkdómi og hann nú
missir Unu, þeim sjúkdómi sem eng-
inn mannlegur máttur fær við ráðið.
HúnUna var búin aöglima við þennan
sjúkdóm i heilt ár og ganga undir þær
mestu skurðaðgerðir sem ég veit um.
Hún náði sér alltaf sæmilega á milli,
eins og siðastliöin jól, þá komst hún
heim I nokkra daga, en þá hafði faðir
minn selt búið fyrir norðan og keypt
ibúð hér i Reykjavik. Og hversu þjáð
sem Una var þá vildi hún fá aö sjá
heimilið sitt og fékk hún að dvelja þar
um jólin og má segja að þaö hafi verið
hennar viljastyrkur, að hún gat þaö
frekarenaðheilsanleyfði það. Já, hún
var sterk kona og æðraðist ekki. Hún
vartilbúinaðglettastmeð okkurer við
heimsóttum hana undir það siðasta.
Við vorum sjö systkinin, en erum
fimm á lífi þegar Una varð stjúpmóðir
okkar, þá öll uppkomin, Viö fundum
fljótt að hún var góð stjúpmóöir og
vinur. Una var ein af þeim konum sem
máltækiö segir: hún var há kona þótt
hún sé ekki há i sentimetrum. Una
elskaði sveitina og dýrin. Eins var
músikin hennar æðsta ánægja og eru
verk meistaranna þar efst á lista.
Aldrei heyröi ég Unu rifast eða tala
illa um nokkurn mann, enda var hún
vinur allra. Bezta dæmið um persónu
Unu sést er við hennar kveðjuför eru
meöal annarra viðstödd öll systkini
móður minnar og makar þeirra.
Ég þakka Unu góð kynni og votta
hennar nánustu samúð mina.
Sigurlaug.
Guðmundur Halldórsson
Kæddur: 26.12. 1891
Dáinn: 29. 04. 1976.
Fáein kveðjuorð um minn kæra
tengdaföður, sem kveður þennan heim
þegar við erum öll að vonast eftir góðu
vori og sumri framundan.
Þaðmá segja að allt hans lif og starf
það sem hann valdi sér aö hlutskipti
hafi verið vertiðin hans. Hann var
bóndi og sjómaður alla sina tið og hef-
ur oft verið harðsótt, þvi það hagaði
þannig til þar sem hann ólst upp, að
þar var brimasamt og lending erfið.
Guðmundur var fæddur á Gerði i
Norðfirði. Hann var sonur hjónanna
Elisabetar Guðmundsdóttur frá
Fannadal og Halldórs Vilhjálmssonar,
systkinin voru 6ogkomustþau öll upp
nema eitt. Einn bróðirinn, Helgi, lifir
Guömund, og voru þeir á sama sjúkra-
húsi siðastliðin 2 1/2 ár.
Guðmundur tók við búi foreldra
sinna, þegar hann gekk sitt mikla
6
gæfuspor að gifta sig, þann 27. nóvem-
ber 1915, Guðbjörgu Halldórsd. frá
Sandvik. Heimilið stækkaði fljótt, þvi
börnin urðu 14, synirnir 10 en dæturnar
4, en hún Guðbjörg var nú svo dugleg i
gegnum þetta allt. Þeim var gefið
mikið, en þau eru lika búin að missa
fimm börn, fjögur á góðum aldri, en
eitt dó nokkurra vikna. En þau tóku
þessu öllu með jafnaðargeði, voru
bæði samhent með það. Alltaf var nóg
pláss hjá þeim, þvi oft var mikið af
börnum á heimilinu. Þau ólu mikið til
upp 3 börn, ásamt sinum stóra barna-
hópi.
Guömundur var þriðji ættliðurinn
sem bjó á Gerði, en árin hans þar urðu
63. En þá fóru nú börnin að fara að
heiman og þarna var erfitt að búa
nema með góða hjálp, ekkert, að fara
nema yfir sjóinn.
Árið 1953 urðu þau fyrir þeirri miklu
reynsluað rnissa tvo synisina i sjóinn,
og ári seinna fluttu þau suður i Garða-
islendingaþættir