Lesbók Morgunblaðsins - 30.10.1993, Blaðsíða 12

HÖFUNDUR:ÓÞEKKTUR
MYNDASAGA: BÚI KRISTJÁNSSON
Eldgrímur mælti
Þorleikur svarar
Þaö var eitt sumar á þingi er Þorleikur sat í búö sinni aö maður
einn mikill gekk í búöina inn. Sá kvaddi Þorleik en hann tók kveöju
þessa manns og spuröi hann aö nafni eöa hvaðan hann væri.
Hann kvaöst Eldgrímur heíta og búa í Borgarfirði á þeim bæ er
heitir Eldgrímsstaðir en sá bær er í dal þeim er skerst vestur í fjöll
milli Múla og Grísartungu. Sá er nú kallaður Grímsdalur. Þorleikur
segir:
Enginn er ég
mangsmaður því aö þessi
hross færö þú aldreig þótt
þú bjóöir við þrenn verö.
Eigi eru föl Hrossin
Eg býö þér jafnmörg
stóöhross við og milligjöf
nokkra og munu margir
mæla aö ég bjóöi.viö
tvenn verö.

wæzzsæz.
Það er erindi mitt
hingaö aö ég vil kaupa
aö þér stóðhrossin þau
hin dýru er Kotkell gaf
þér í fyrra sumar.
Heyrt hef ég þín
getið aö því aö þú
sért ekki lítilmenni.
Eigi mun þaö logiö
aö þú munt vera
stór og einráður.
Mundi ég þaö og
vilja aö þú heföir
óríflegra veröiö en
nú hef ég þér
boðið og létir þú
hrossin eigi að
síöur.
Þorleikur roönaöi
mjög viö þessi
orö og mælti:
Þurfa muntu
Eldgrímur aö ganga
nær ef þú skalt kúga
af mér hrossin.
Þaö var einn morgun snemma aö maöur sá út á
Hrútsstööum aö Hrúts bónda Herjólfssonar.
Ger sem þú heitir
og bjóö mér engan
V liösmun.
Ólíklegt þykir þér þaö
aö þú munir verða
halloki fyrir mér. En
þetta sumar mun ég fara
að sjá hrossin hvor
okkar sem þá hlýtur þau
aö eiga þaöan í frá.
Síöan skilja þeir taliö. Þaö mæltu menn er
heyröu aö hór væri maklega á komiö um
þeirra skipti. Síöan fóru menn heim af þingi og
var allt tíöindarlaust.
En er hann kom inn spuröi Hrútur tíðinda.
Sá kveöst engin tíöindi kunna að segja
önnur en hann kveðst sjá mann ríöa
handan um vaöla og þar til er hross
Þorleiks voru ...
Síðan spratt Hrútur upp í skyrtu og línbrókum og kastaði yfir sig
grám feldi og haföi í hendi bryntröll gullrekiö er Haraldur konungur
gaf honum. Hann gekk út nokkuð snúöigt og sá að maður reiö að
hrossum fyrir neöan garö. Hrútur gekk í móti honum og sá aö
Eldgrímur rak hrossin ...
Vel höföu þau enn
haldið haganum.
Þau stóöu beint í
engjum þínum fyrir
neöan garö.
Þaö er satt aö
Þorleikur frændi er
jafnan ókærinn
um beitingar og
enn þykir mér
líkara að eigi séu
aö hans ráöi
hrossin rekin á
brott.
Hvar eru þá
hrossin?
... og sté maðurinn
af baki og höndlaöi
hrossin.
Ekki skal þig því leyna. En
veit ég frændsemi með
ykkur Þorleiki. En svo er ég
eftir hrossunum kominn aö
ég ætla honum þau aldreig
síöan. Hefi ég og þaö efnt
sem ég hét honum á þingi
aö ég hefi ekki meö
fjölmenni fariö eftír
hrossunum.
... Hrútur heilsaöi honum.
Eldgrímur tók kveöju hans og
heldur seint. Hrútur spuröi hvert
hann skyldi reka hrossin.

Hrútur segir:
Enginn er þaö frami þótt þú
takir hross í brott er
Þorleikur liggur í rekkju sinni
og sofi. Efnir þú þaö þá best
er þiö uröuBá sáttir ef þú
hittir hann áöur þú ríöur úr
héraöi meö hrossin.
+
'ii'U 'Uvj's j-|i
12
ríOf>