Lesbók Morgunblaðsins - 13.04.1991, Blaðsíða 11

Lexus hefur sitt eigið svipmót, hvaðan sem á hann er litið. hann ber með sér á
löngu færi, að þarna er enginn venjulegur bíli.
LEXUS
frá lúxusbíladeild Toyota

Oft hafði því verið haldið fram, að Japanir
gætu framleitt góða smábíla, en að ekkert
mundi þýða fyrir þá að keppa í þungaviktar-
flokki, þ.e. við bíla eins og S-línuna frá
Mercedes Benz, Rolls og Bentley, Jaguar
XJ16, BMW 750 og nú á líklega að vera
óhætt að telja Volvo 960 í þessum flokki.
Fyrir utan aksturseiginleika í hæsta gæða-
flokki og gæðasmíði, þar sem ekkert er til
sparað, höfðu þessir bílar á löngum tíma
náð því að verða stöðutákn. Sá mælikvarði
ræður framar öllu öðru úrslitum um, hvort
hægt er að selja einn bíl á 5-7 sinnum
hærra verði en miðlungsbíl.
Japanir reyndu ekki alvarlega innrás í
þessa ljónagryfju fyrr en á síðasta áratugi.
Honda reið á vaðið með Legend, en það var
aðeins þróunarskref og aldrei hugsað til
höfuðs dýru gæðingunum, heldur þeim
íburðarmeiri í milliflokki svo sem Volvo
760, 5-línunni frá BMW, Audi 100, svo og
þeim amerísku, t.d. Buick og Ford Taurus.
En það er fyrst með Infiniti frá Nissan og
Lexus frá Toyota, að áskorunin hefst fyrir
alvöru. Evrópska bílapressan tók þessum
áskorendum með nokkurri varfærni, en
sagði, að með Infiniti hefðu Japanir tekið
mið af Jagúar, en þýzkar fyrirmyndir hefðu
ráðið meiru um Lexus. Hvorttveggja eru
þetta afburða vel búnir bílar, en fljótlega
varð þó ljóst, að Lexus átti mun meira fylgi
að fagna í Evrópu og Ameríku. Aftur á
móti hefur útbreiðslan á Infiniti orðið betri
í Austurlöndum fjær.
Eins og fram kom í bandaríska viðskipta-
ritinu Fortune, býr Toyota við betri afkomu
en nokkur annar bílaframleiðandi í heimin-
um. Lausafé fyrirtækisins nægði til að
kaupa alla hluti í Ford og Chrysler og þá
væri samt stór fúlga eftir. Þessi iðnrisi þurfti
því augljóslega ekki að gera neitt af vanefn-
um, þegar til þess kom að stíga skrefið yfir
í framleiðslu á lúxusbíl. Það var árið 1983,
að allt var sett í gang; sérstök verksmiðja
reist og í raun og veru stofnað sérstakt
fyrirtæki. Nafnið Toyota stendur hvergi á
Lexus, það er hinsvegar Lúxusbíladeild
Toyota, sem talin er fyrir framleiðslunni. A
þróunartímabili sem tók yfir 6 ár, unnu
1400 verkfræðingar og 2300 tæknimenn
að verkefninu og samtals voru smíðaðar 450
„prótótýpur", þ.e. gangfær prófunareintök.
Lykilorðið á öllum þessum ferli var „Pre-
stige“, sem samkvæmt ensk-íslenzku orða-
bókinni merkir „orðstír, virðing, álit“. Til
þess að ná nægilega virðulegu útliti, skiptir
hönnunin höfuðmáli - og stærðin. Lengdin
á Lexus er 5 metrar, jafnt og á 700-línunni
frá BMW, en nú hefur Mercedes-Benz teygt
sig með nýju S-línuna uppí 5,20m.
Það er mat flestra, sem um Lexus hafa
skrifað, að hönnuðir hans hafi hitt naglann
á höfuðið. Hinsvegar hafði þýzka bílablaðið
auto motor und sport aðra skoðun á því,
og taldi að Lexus væri of þunglamalegur
að framan. Þetta virta blað gat ekki haldið
aftur af hlutdrægninni, þegar til þess kom
að gagnrýna nýjan og alvarlegan keppinaut
þýzku gæðinganna. „Der Lexus-Liner“ var
talinn hafa fullnægjandi rými að innan, en
tiltölulega lítið rými í skotti; hann var talinn
ríkulega búinn, vel unninn, en yfirsýn yfir
öll stjórntæki þó ekki sem skyldi. Vélin var
talin mjög „kúltiveruð", sjálfskiptingin góð,
svo og krafturinn, en í „stórsvigi“ á reynslu-
akstursbraut þótti öryggið ekki sem skyldi,
þegar bíllinn var fullhlaðinn. Stýrið var ta-
lið einangra ökumann um of frá veginumm
fjöðrunin góð , hliðarveita þó í meira lagi.
Verðið var talið tiltölulega hátt {84 þúsund
mörk í Þýzkalandi, en Mercedes 420 kostar
þar 104 þús. mörk) og bensíneyðslan var
talin í hærri kantinum, sem er skrýtin athug-
asemd, því hver er að horfa í það, hvort
eyðslan er 14 eða 16 lítrar á hundraðið,
þegar bíllinn kostar 5-6 milljónir króna. Það
er einmitt verðið á þessum kostagrip sam-
kvæmt upplýsingum frá umboðinu, P.
Samúelssyni í Kópavogi. Þessar þýzku próf-
unarniðurstöður nefni ég hér, því þær eru
einu aðfinnslurnar, sem ég hef rekizt á í
umfjöllun um Lexus. Venjulega fær hann
ekki annað en hástemmt lof og því er þá
jafnframt slegið föstu, að innrásin í ljóna-
gryfjuna hafi tekizt: Lexus sé „Prestige“-
farartæki í hæsta gæðaflokki. í sumum
prófunum hefur hann fengið hærri einkunn
en þýzku keppinautarnir.
Blaðamanni Lesbókar gafst kostur á að
reynsluaka Lexus í tengslum við alþjóðlegu
bílasýninguna í Genf í marzmánuði síðast-
liðnum. Ekið var frá Palexpo, sýningarhöll-
inni í Genf, og austur með Genfarvatni þar
sem frægir rithöfundar, kvikmyndastjörnur
og líka allskonar innflytjendur með misjafn-
lega fenginn gróða í farteskinu, hafa byggt
sér næstum víggirtar villur á vatnsbakkan-
um. Að öðru leyti er þéttbýlið nánast sam-
vaxið og á þessari leið er ekið í gegnum
Lausanne, Vevey og Montraux, unz komið
er inn í Stóradal, sem nær langleiðina aust-
ur eftir Svisslandi. Þar var staðnæmst í
bænum Aigle með fagurt útsýni yfir fjalla-
klasann í kringum Mont Blanc, - og síðan
/ekið aðra leið til baka.
Það er ljóst, að Lexus er alveg sambæri-
legur lúxusbíll við Evrópudrekana þótt tölu-
lega hafi þeir fáein sekúndubrot umfram,
þegar keyrt er á öllu útopnu úr kyrrstöðu
í 100 km hraða. Það varð úr að búa Lexus
8 strokka vél, 245 hestafla og satt bezt að
segja finnst manni aflið gífurlegt, sé því
beitt. Þegar komið er í 200 km hraða og
gefið í, þrýstist maður aftur í sætið; svo
mikið á hann eftir. Hámarkshraðinn er 250
km á klst.
Auto motor und sport þykist ekki hafa náð
nema 9,6 sek í hundraðið á Lexus, en sviss-
neska bílaárbókin, Revue Automobile sem
þykir mjög áreiðanleg, géfur upp 8,5 sek.
Til samanburðar er þess að geta, að Audi
V-8 fær 7,6 sek, en 12 strokka vélarnar í
Lexus framan- og aftanfrá. Myndirnar eru teknar í reynsluakstri meðfram strönd
Genfarvatnsins í marzmánuði.
Fágæt alúð við smáatriði: Jafnvel það
hvernig skinnið er saumað utan á skipt-
istöngina er aðdáunarvert.
Hér hefur ekkert verið til sparað:
Hnota frá Kaliforníu, leður af sérstöku
nautakyni og hvert einasta smáatriði
innan á hurðum, sætum og mælaborði
er svo unnið og slípað, að betur verður
naumast gert.
Benz 600 (7.5) óg BMW 750 (7.4) ná ör-
litlu til viðbótar; ekki nokkur lifandi maður
finnur þó þann mun.
Það er nú nokkuð umliðið síðan ég ók
BMW 735 og Benz 560, svo ég teysti mér
ekki til að tjá mig um muninn á Lexus, ef
hann er einhver. I sem fæstum orðum getur
maður sagt, að það er ævintýralegt að aka
Lexus. Það er eins og að svífa á töfrateppi;
í vélinni heyrist naumast og þegar við vorum
búnir að stilla spilarann á disk með Pava-
rotti, þá heyrðist að sjálfsögðu ekkert ann-
að. Geislaspilarinn er raunar aftur í skotti.
Þegar ökumaður opnar dyrnar til þess
að stíga út, hækkar stýrið sig sjálfkrafa til
að auðvelda útgönguna. Svo hallar maður
hurðinni aftur án þess að það heyrist öðruv-
ísi en í kæliskáp. Eftir smástund slokknar
sjálfkrafa á ljósum inni í bílnum og einnig
læsir hann sér sjálfur.
Mér þykir frá listrænu sjónarmiði, að
Lexus sé frábærlega vel teiknaður bíll. Ekki
er það sízt eftirtektarvert, að hann ber í
einu og öllu svipmót hins gamalræktaða,
sem fæst aðeins með ótal formbreytingum
í áranna rás. Þessa ræktun formsins má sjá
í bílum eins og Rolls Royce, Jaguar og
Benz og raunar ýmsum fleirum. Ég er alveg
ósammála Þjóðveijunum í því, að hann sé
um of þunglamalegur að framan; einmitt
það gefur honum tilhlíðilegt „andlit“ og
þann karakter, sem eftir er sózt.
Sætin eru ákjósanleg; bæði mjúk og stinn
í senn og laus við þá hörku, sem margir
bílaframleiðendur hafa verið að apa eftir
Þjóðveijum. Sætin eru með „minni", þrír
ökumenn geta haft sína sérvizku og sætið
fer á andartaki í „rétta“ stillingu. Eftir
umfangsmikla leit að skinni um víða veröld,
fannst ákjósanleg tegund af nautum vestur
í Ameríku. Þau eru nú ræktuð sérstaklega
til þess að fá bezta skinn sem völ er á. Á
sama hátt var mikið leitað og víða að eðal-
viði, sem notaður er ofan á stokkinn þar
sem skiptistöngin er og ofaná arma í hurð-
um. Að lokum fannst nægilega góð hnota
vestur í Kaliforníu. Einhversstaðar sá ég á
það minnst, að Japanir hefðu farið óþarflega
sparlega með þessar fínu spýtur og ég er
út af fyrir sig sammála því. Ég held þeir
hefðu átt að splæsa í spýtu einhversstaðar
í mælaborðið.
Lengdin er 4.995mm, breiddin 182 sm. eig-
in þyngd 1820 kg. og skottið er 454 lítrar
að rúmtaki. Vélin er 8 strokka, 32 ventla,
úr léttmálmi, búin tveimur hvarfakútum.
Af staðalbúnaði má nefna loftpúða í stýri,
sem á að geta forðað ökumanni frá því að
meiða sig á stýrinu, ef árekstur verður.
Sjálfskiptingin er fjögurra þrepa og hægt
að breyta eiginleikum hennar með því að
stilla á „afl“. „sparakstur“ eða „normal".
Ökumaður getur einnig breytt eiginleikum
bílsins með því að stilla annarsvegar á
„sport“, sem gefur stífari fjöðrun og demp-
un, og hinsvegar með því að stilla á normal-
fjöðrun. Lexus er bæði með gormafjöðrun
og rafeindastýrða loftfjöðrun og það er
hægt að hækka hann og lækka. Það verður
að vera vel séð fyrir örvggi í bíl, sem hægt
er að aka í á 250 km hraða, enda er það
gert. Ekki er hægt að láta hann spóla á
malbiki þó krafturinn sé nægur til þess.
TRC-kerfið, stundum nefnt spólvörn, kemur
í veg fyrir það. ABS-hemlar koma í veg
fyrir að hjólin læsist og saman eiga þessi
kerfi að tryggja hámarks öryggi.
GS
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 13. APRÍL 1991 11