Lesbók Morgunblaðsins - 06.01.1990, Blaðsíða 11

I
Iowa er með frjósömustu löndum veraldar og þar er býli við býli.
Fótboltakappleikur í aðsigi í
lowa City og allir klæddir ein-
kennislitum skólaliðsins, gulu og
svörtu.
íþróttir sem helgiathöfn og sameining-
artákn: 60 þúsund áhorfendur í 60 þús-
und manna borg. Miðarnir uppseldir
mörgum vikum fyrir vertíð.
varða. í háskólanum hérna, sem er um sex
sinnum stærri en Háskóli íslands, fær mað-
ur til að mynda einatt mun persónulegri
meðhöndlun en í hinu kaldranalega háskóla-
umhverfi á Melunum. Prófessorar virðast
almennt metnaðarfyllri en heima og bera
meiri virðingu fyrir starfi sínu. Iowa er
heldur ekki eins afskekkt og margir ætla.
Frá eystri fylkismörkum er einungis þriggja
tíma akstur til Chicago, sex tímar til Minne-
appolis og Kansas City, svo dæmi séu nefnd.
En menn skyldu ekki halda að hægt sé að
njóta útsýnis á leiðinni. Það er í mesta lagi
að menn sjái ávalar hæðir og bóndabæi
(Iowa-búar harðneita því að fylkið sé flatt,
þótt þar sé ekkert sem getur kallast fell,
hvað þá meira). Jafnvel þótt maður beygi
út af hraðbrautunum og fari sveitavegi sér
maður ekkert meira, nema kannski stöku
þorp og bæi sem hafa yfirleitt þennan sér-
Fjölbýlishús n Seltjarnarnesi, Arkitektar: Ormar Þór
Guðmundsson og Ornóltúr Hall.
Dæmigerður smábær í miðvestrinu. KúrekastíIIinn leynir sér ekki en byssuhasar-
inn er á bak og burt og íriðsældin ofar hverri kröíú.
staka bandaríska heimóttarsvip. Gefi maður
sér tóm til að stansa og taka menn tali
getur maður hins vegar gert því skóna að
verða ekki hunsaður. Menn bera höndina
upp að derhúfunni, sem alltaf er á sínum
stað, og svara spurningum af einurð og ein-
lægni með sínum hæga miðvesturhreimi.
Og mjög líklega spyrja þeir svo hvað í ósköp-
unum Islendingur sé að gera inni í miðju
Iowa. Að skilnaði eru þeir vísir með að leysa
mann út með gjöfum — derhúfu!
íslendingar halda gjarnan að hvergi _sé
talað eins mikið um veður og uppi á ís-
landi. En veðrið þykir ekki síður umtalsvert
hér en á Íslandi. Og það er kannski helst
veðurfarið sem er afgerandi í Iowa. Þar er
bæði miklu kaldara og miklu heitara en á
íslandi. Og það er nánast annað hvort eða.
Annað hvort er maður með frosinn hor elleg-
ar maður er við að leysast upp í hita og
raka sumarsins. Hins vegar gerir nánast
aldrei neinn vind, þótt Iowa-búar fjargviðr-
ist einatt yfir vindi, en það er bara af því
að þeir hafa aldrei komist í kynni við al-
mennilegt rok. Þó skal viðurkennt að stöku
sinnum ríða illkvittnislegir stormsveipir yfir
og svipta burt hveiju sem á vegi þeirra
verður. Vofi slíkar náttúruhamfarir yfir eru
menn varaðir við með linnulausi sírenuvæli
og hafa þá sumir íslendingar spurt sig hvort
það væri eiginlega „eldur í Kaupinhafn“ —
meðan innfæddir leituðu skjóls í kjöllurum.
Undirritaður blekbóndi var eitt sinn úti að
versla í dumbungsveðri og skildi ekkert í
því af hveiju allt fólkið hópaðist skyndilega
inn að miðju verslunarinnar. Eg notaði tæki-
færið og kannaði annes búðarinnar og þótti
í meira lagi undarlegt þegar ég var sóttur
og beðinn að fara inn í mitt hús. Síðar komst
ég að því að strókurinn hafði verið að spóka
sig skammt frá versluninni. Annar íslend-
ingur ákvað að nota tímann til að þvo með-
an sírenuvælið stæði yfir. En þegar hann
kemur niður í þvottahús klyfjaður sínu
óhreina taui er þar þétt setinn bekkurinn
af skelfdum Iowabúum.
Já, það er alltaf hægt að finna eitthvað
til að gera veður út af, en í Iowa lægir sem
betur fer fiesta storma fyrr en varir. Stund-
um áður en þeir hefjast.
Langholtskirkja að innan. Arkitekt: Hörður Bjarnason.
J
LESBÓK MORGUN8LAÐSINS 6. JANÚAR 1990 1 1