Lesbók Morgunblaðsins - 28.01.1989, Blaðsíða 15

Við einn náttstaðinn Western Kings Inn og eins og sjá má af skiltinu, var okkar
manna beðið með nokkurri eftirvæntingu.
Á ferð í snævi þöktu skógíendi.
Vélsleðaferðir:
„Dæmigerð ævintýraferð
fyrir dæmigerðan dellukarl“
Fyrír nokkrum árum fór hópur
íslenskra vélsleðamanna í sann-
kallaða ævintýraferð til Wis-
consin í Bandaríkjunum. Stóð
ferðin yfir í tvær vikur. Fyrri
hluta ferðarinnar fylgdust ís-
lendingarnir með heimsmeist-
arakeppninni í vélsleðakapp-
akstrí í bænum Eagle River og
liðkuðu sig til með stuttum
ferðum um næsta nágrenni.
Síðan tók við 6 daga ferð frá
bænum Bruce Crossing allar
götur til Lake Superior, eða
Miklavatns og fram eftir
gríðarlöngum skaga sem teygir
sig út í vatnið úr suðri. Þetta
var erfið ferð og i flestu frá-
brugðin þeirri vélsleða-
mennsku sem íslendingarnir
höfðu í farteskinu. Einn þeirra
sem fór þessa merkilegu ferð
er Þórarínn Ragnarsson, fyrr-
um handknattleiksmaður úr FH
og landsfiðinu, síðar blaðamað-
ur og verslunarmaður. Hann
lýsti tilurð ferðarinnar og
henni sjálfri:
„Við vorum 18 saman og ferðin
stóð yfir í alls 16 daga og það
var Ferðaskrifstofan Urval sem
skipulagði ferðina fyrir okkur.
Mér vitanlega hefur svona ferð
ekki verið farin fyrr eða síðar, en
við erum að skipuleggja sjálf aðra
ferð á aðrar slóðir sem verður
farin eftir svona ár eða svo,“ sagði
Þórarinn. Og hélt svo áfram:
Við flugum fyrst til Chicago og
fórum síðan með rútu til Eagle
River. Það er óravegalengd og
margir klukkutímamir sem það
tók okkur að komast þangað. En
okkur var tekið með kostum og
kynjum, þannig að okkur leið
næstum eins og heima hjá okkur.
Næstu dagar fór að mestu í að
fylgjast með heismeistarakeppn-
inni í vélsleðakappakstri sem
haldin er jafnan í þessum bæ í
Wisconsin. Við skutumst einnig í
stuttar ferðir og höfðum það að
öllu leyti afar gott. Fyrri vikan
fór að mestu í að koma sér á stað-
inn og fylgjast síðan með keppn-
inni. Síðan tók alvaran við og
næstu vikuna lögðum við miklar
vegalengdir að baki. Við ókum
fyrst frá Eagle River til Bruce
Crossing sem er all miklu norðar,
héldum síðan þaðan á sleðunum
norður, í átt að Lake Superior.
Þetta voru langar og strangar
dagleiðir, oftast lagt upp klukkan
átta á morgnanna og ekið fram
í myrkur. Gist var í fjallakofum
og mótelum, ýmist eftir því hvar
við vorum niðurkomnir hveiju
sinni. Ferðin var skipulögð þannig
íslendingarnir i vetrarríki Wisconsin. Þórarinn er lengst til hægrí.
Á gömlu járnb'rautarbrúnni.
Fornfáleg en traust.
að okkar var alltaf vænst. Leiðin
lá út eftir gríðarmiklum skaga
sem gengur út í vatnið mikla.
Landslagið var ýmis konar, mest
þó stígar í þéttu skóglendi og
merkilegt þótti okkur er ekið var
yfir ævagamla járnbrautarbrú.
Þetta ferðalag okkar íslending-
anna vakti mikla athygli á þessum
slóðum og voru talsverð blaða-
skrif og myndir teknar af okkur.
í einu blaðinu var það sagt að
manni gæti dottið það í hug að
óvíða væri skemmtilegra að vera
með véisleðadellu heldur en í landi
sem væri ekkert nema skóg-
lausar, grýttar auðnir þaktar snjó
og ís, en við íslendingamir hefð-
um fengið nóg af því í bili og vilj-
að sjá tré svona til tilbreytingar!
Þetta var ógleymanleg ferð. Dæ-
migerð ævintýraferð fyrir dæmi-
gerðan dellukarl, óskaplega
skemmtileg ferð og Ameríkanar
engum líkir í gestrisninni. Þetta
var tiitölulega ódýrt, reyndar
furðu ódýrt og mikill áhugi í hópn-
um að fara aftur. Sjá þá keppn-
ina, en fara svo í aðra langa ferð,
bara eitthvað annað." — S.S.
Nokkrar alþjóðlegar skíðareglur
GULLNA reglan er að
tryggja sig, áður en faríð er
í skíðafrí. Ef að slys verður
á erlendri skiðagrund, vísa
flest lönd í lög og reglur FIS
— Álþjóða Skiðasambandsins,
sem minna eigi lítið á um-
ferðareglur á hraðbrautum!
Aðalatríði i reglugerð FIS
fara hér á eftir:
AÐ TAKA TILLIT TIL ANN-
ARRA: Skíðamaður verður að
haga sér þannig, að hann stofni
hvorki sér né öðrum í hættu né
valdi óþægindum.
AÐ HAFA STJÓRN Á
HRAÐA OG SKÍÐUM: Skíða-
maður verður að samhæfa hraða
við sína skíðakunnáttu og taka
tillit til snjóaðstæðna og veðurs.
AÐ HAFA STJÓRN Á FERÐ-
INNI: Skíðamaður, sem kemur
að ofan, er í aðstöðu til að velja
sér svigbraut í brekkunni — og
verður að taka tillit til öryggis
skíðafólks fyrir neðan.
ERÐATRYGGING
AÐ FARA FRAMÚR: Skíða-
maður á alltaf að skilja eftir
nógu breitt svigbil fyrir þann,
sem hann fer framúr.
AÐ FARA ÞVERT YFIR
SVIGBRAUT: Skíðamaður, sem
er að koma inn á eða fara þvert
yfír svigbraut — verður að líta
upp og niður fyrir sig, til að
vera viss um að hann geti gert
það, án þess að stofna sér sjálf-
um og öðrum í hættu. Það sama
gildir, ef hann þarf að nema
snögglega staðar.
AÐ STOPPA Á SVIG-
BRAUT: Skíðamaður á að forð-
ast að stoppa á miðri svigbraut,
einkum á þröngum brautum og
í slæmu skyggni. Ef skíðamaður
dettur á brautinni, á hann að
koma sér til hliðar eins fljótt og
unnt er.
AÐ KLÍFA UPP BREKKU Á
SKÍÐUM: Skíðamaður, sem er
að klífa upp brekkuna — má
aðeins gera það til hliðar við
brautina — aðeins utan brautar
í slæmu skyggni. Hið sama gild-
ir, ef skíðamaður er fótgangandi
niður brekku.
VIÐ SLYS EÐA ÁREKSTUR
BER AÐ HAFA EFTIRFAR-
ANDI í HUGA:
1. Að fá nöfn og heimilisföng
allra viðkomandi og vitna.
2. Að gefa skýrslu til lög-
reglu á staðnum innan sólar-
hrings.
3. Skrifaðu niður helstu atriði
slyssins, á meðan þau eru fersk
í minni.
4. Láttu tiyggingafélag þitt
vita eins fljótt og hægt er og
sendu því öli skjöl og plögg
viðvíkjandi slysinu.
5. Ef þú álítur að búnaður —
skíði og bindingar — hafi átt sök
á slysinu, láttu þá ekki dragast
að endurbæta hann. Veittu ná-
kvæmlega athygli hvaða tegund
er um að ræða, hvaða stærð og
hvað þarf að laga.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 28. JANÚAR 1989 15