Lesbók Morgunblaðsins - 06.10.1979, Blaðsíða 12

Mikil snyrtimennska er ríkjandi á Húsavík og kemur það vel í Ijós á
þessari loftmynd, sem tekin hefur veriö af Hótel Húsavík og næsta
nágrenni.
meö fullri vísitölutryggingu og 91/2%
vöxtum. Eftir eitthvaö um 5 ár er svo
komið, aö þessi skuld stendur í 150
milljónum. Viö fengum þó lagfæringu
um síðustu áramót; helmingurinn var
undanþeginn vísitölu, en fariö í
hæstu leyfilega vexti, sem þá voru
26%. Og smá anga fengum viö
felldan niöur. Mig minnir, aö vaxta-
byröin sé nú um 30 milljónir á ári og
þetta er alveg rosalegt. Mér er
stórlega til efs, aö nokkur atvinnu-
rekstur á íslandi, eöa jafnvel í
heiminum, þurfi aö lúta aö öörum
eins afarkostum og þessi vesalings
hótel, sem byggja á lánum frá
Feröamálasjóöi."
„Hefuröu áhyggjur af því, aö þetta
kunni allt aö lognast útaf?“
„Já, ég hef áhyggjur af því aö
fyrirtæki meö slíkan draug á eftir sér
og slíkan fjármagnskostnað, geti
ekki meö nokkru móti spjaraö sig.
Þaö eru þó ekki margir, sem lent
hafa í þessari úlfakreppu og ekkert
launungamál, aö þaö er Hótel Húsa-
vík og Hótel Stykkishólmur sem hafa
farið verst út úr þessu. Samt er verið
aö reyna aö halda uppi bráönauö-
synlegri þjónustu meö myndarbrag,
enda er hóteliö sameiginlegt átak
margra aðila. Stærstu eigendurnir
eru Húsavíkurbær, Kaupfélag Þing-
eyinga og Flugleiðir. Meöal einstakl-
inga er Sigtryggur Albertsson fyrrum
hótelstjóri hér langstærsti hluthafinn,
en fjölmargir einstaklingar, einkum
Húsvíkingar, eiga smáhluti. Ekki má
heldur gleyma Félagsheimili Húsvík-
inga, sem er hluthafi í hótelinu.“
„Er vinnudagur hótelstjórans lang-
ur og strangur?“
„Yfirleitt er hann þaö, en fer eftir
því hvaö unniö er hverju sinni.
Margir spyrja, hvort ekki sé gott aö
slappa af í sveitinni, en ekki hef ég
orðið var viö neina sérstaka afslöpp-
un. En ég er ekki aö kvarta og þetta
hefur verið mjög lærdómsrík dvöl.
Ég >hef kunnaö vel við Húsvíkinga og
Þingeyinga; hér er mikið af indaelis-
fólki. Yfirleitt eru Þingeyingar opnir
og hafa kannski veriö kallaðir
montnir vegna þess að þeir eru
ófeimnir og óbældir og aö mörgu
leyti sjálfum sér nógir. Þeir eru fljótir
aö kynnast og þesskonar fólk er
jafnan gott aö umgangast.
Sjálf störfin eru svipuð hér og á
Hótel Sögu til dæmis. Hótelið nýtur
þess nú orðið aö hafa vel þjálfað fólk
í aö taka á móti gestum, en hvaö
sjálfan mig áhrærir, er munurinn sá,
aö hér hef ég orðið aö vera meira í
öllu sjálfur; jafnvel aö gegna hlut-
verki ferðaskrifstofu um leið og
bjarga því aö fólk komist hingaö og
þangaö.“
„Væri stuöningur aö ferðaskrif-
stofu hér á staönum?"
„Já, mér hefur fundizt vanta ein-
hverskonar feröaskrifstofu, en menn
hafa ekki lagt í aö setja slíka
starfsemi á laggirnar og heldur ekki
hópferöaakstur um þessa fallegu
sýslu. Allt er þaö vegna þess hve
tíminn er stuttur á ári hverju. Setjum
svo aö hægt væri aö koma á
morgun- og kvöldflugi hingað aö
sunnan, — þá gætu farþegar skoö-
aö fallegan fiskimannabæ sem
Húsavík er vissulega, ekiö síöan til
Mývatns, þaðan til Akureyrar og
suöur aftur meö kvöldflugi. Þeir sem
fljúga til Akureyrar aö morgunlagi,
færu þaöan til Mývatns, en síðan til
Húsavíkur og flygju suöur héöan.
Meö því aö lengja ferðina um dag og
bjóöa gistingu í Reynihlíð eða Hótel
Húsavík, yröi hægt að taka auka-
hring um Tjörnes, Jökulsárgljúfur og
Ásbyrgi."
„En skipulagið á feröurri hér um
svæðið hefur verið ööruvísi, eða
hvað?“
„Já, þaö hefur veriö flogiö til
Akureyrar, en fólkinu ekiö þaðan til
Mývatns og síöan sömu leið til baka.
Húsavík hefur oröið útundan. En úr
því væri auðvelt að bæta og ég held
aö þannig yrðu ferðirnar betri. En
þessi þjónusta verður að vera stand-
andi uppá hvern einasta dag“.
„En nú ert þú búinn að segja upp
og ætlar aö hverfa frá öllu saman".
„Já, leiðin liggur aftur á Hótel
Sögu. Og ég sakna örugglega margs
frá Húsavík, ekki sízt veöurblíöunn-
ar, þótt lítiö sæist af henni nú í
sumar. Reyndar var veturinn búinn
að vera geysilega langur; fólk var
orðið mjög langþreytt í vor. En það
er nú svo, að eftir 5 ár verður maður
að gera upp við sig, hvort eigi að
gera þáttaskil, — eöa setjast alveg
aö. Þaö varö ofaná aö flytja aftur
suöur, enda var ég búinn aö eiga þar
heima í 40 ár og þar eru ræturnar aö
sjálfsögöu." G.S.
Þá er þetta sumar liðið. Reyndar
kom það aldrei sumsstaðar á land-
inu. Viö Sunnlendingar, sem svo
mörg undanfarin sumur höfum horft
öfundaraugum á sólskinssvæðið á
noröausturhorni landsins, sem af-
markaö var meö punktalínu á veö-
urkorti sjónvarpsins, höfum veriö
sólarmegin í lífinu í bókstaflegri
merkingu þetta sumarið, en Norð-
lendingar ekki.
Samt var hér ekki hlýindunum
fyrir að fara, t.d. sprungu fjólurnar,
sem vaxa villt á milli gangstéttar-
hellanna hór viö húsdyrnar aldrei út
í sumar og jarðarberjaklasarnir í
litla kassanum úti í garði eru grænir
og stinnir og ná áreiðanlega ekki að
þroskast hér eftir enda komið fram í
september.
En sólskiniö var mikiö á reykvísk-
an mælikvarða og höfuðborgarbúar
duglegir að nota sér það. Margir
geta eflaust tekiö undir með blaða-
manninum Guöjóni, sem hafði ekki
vinnufriö fyrir sólskini og hálfberum
kroppum fyrir utan gluggann sinn.
En þeir eru ófáir, sem ráða tíma
sínum á sumrin, sem hafa þá ófrá-
víkjanlegu reglu aö kasta öllu frá
sór og fara út í sólina, þegar hún
lætur sjá sig, velþekkjandi duttl-
unga hennar að skína sem skærast
einn eða tvö klukkutíma, en draga
svo þykka skýjahulu fyrir sig, það
sem eftir er dagsins. Nei, hún bíður
ekki alltaf eftir því aö fólk Ijúki
verkum sínum. Þó nokkrum sinnum
mátti í sumar heyra þá skemmtilegu
tilkynningu í útvarpinu, að vinnu-
stöðum væri lokaö „vegna veöurs.“
Ég er í hópi þeirra heppnu, sem
oft geta tekið verkefni mín með sér
út í garö eöa út á svalir, þegar
sólskiniö manar mann til útivistar.
Breiðholtssólin dugði mér vel í
sumar. Ég hef víst sólbrunniö eins
og sannur sósíalisti, svo sundurslit-
in og óregluleg er Breiðholtsbrúnk-
an á mér. Ég gaf mér ekki tíma til aö
sólbrenna jafnt eins og kapítalist-
arnir suður í St. Tropez, sem hún
Steinunn Jóhannesdóttir horfði upp
á snúast eins og grísir á teini. Ég
skil ekkert í henni Steinunni aö hafa
geö í sér til að liggja í sólbaði innan
um þessa kapítalista suður í St.
Tropez en hún tók nú líka rækilega
fram í grein sinni í Þjóðviljanum 29.
júlí s.l. aö hún heföi búiö á einnar
stjörnu hóteli.
Alltaf finnst mér ágúst töfrafyllsti
mánuöur ársins — ef vel viðrar. Þá
er komin á einhverskonar Ijúf og
mild kyrrö í himinhvolfinu og síð-
degis koma fram djúpir, hlýbláir
skuggar í fjöllunum, sem aldrei eru
eins og einmitt í ágúst. Og ágúst-
kvöld í sveit með sætri töðuangan,
mjúku rökkri og fyrstu stjörnum
síösumarsins blikandi á himninum
— er nokkuð indælla til á íslandi?
Viö fórum í sérlega skemmtilega
gönguferð einn fallegan ágúst-
sunnudag í sumar. Við komumst
ekki af stað fyrr en um fimmleytið.
Dauft eða ekkert sólskin hafði veriö
hér í bænum. Móskarðshnjúkarnir
voru einir baöaðir í sól og brutust
fagnandi fram úr blámóöunni í kring
eins æpandi litsterkir og gulu
hnjúkarnir hans Valtýs Péturssonar
á Sumarsýningunni á Kjarvalsstöö-
um. Þarna sannaöist eins og svo oft
áður, aö listamaöurinn ýkir aldrei
svo mikið, aö hann fari fram úr
náttúrunni sjálfri.
Ferðinni var heitiö í Búrfellsgjá,
sem er í hraunflæminu milli Vífils-
staðahlíöar og Helgafells. Bílinn
skildum við eftir neöan viö bröttu
brekkuna á mótum Vífilsstaöahlíöar
og Hjalla. Þegar viö hófum gönguna,
hafði sólin brotizt fram og skein yfir
leið okkar og bláir ágústskuggar
höfðu tekiö sér bólfestu í vöngum
fjalianna. Búrfellsgjá er skemmti-
legt og sérkennilegt náttúrufyrir-
bæri. Þar hefur hraunelfa skafið svo
rækilega innan haröari hraunveggi
að eftir standa spegilfægð og slétt
þil, en gjárbotninn er nú vaxinn
mjúku grasi, hin þægilegasta
gönguleið. Innst í botni gjárinnar
má ganga upp í gíginn sjálfan,
þaðan sem hrauniö rann. í gjár-
mynninu er aftur á móti gaman aö
skoða helli, sem notaður hefur verið
fyrir fjárgeymslu og velhlaöna fjár-
rétt úr grjóti, en viö þær fram-
kvæmdir hafa áreiöanlega aðeins
verið notuö mannsöfl og hestöfl.
Ferð um Búrfellsgjá hæfir fjöl-
skyldumeölimum á öllum aldri og
upplagt er að taka meö sér nesti og
hitunartæki og halda þarna til heil-
an dag.
Mig langar að lokum aó taka
undir það, sem Sigurlaug Bjarna-
dóttir sagöi í erindi „Um daginn og
veginn“ fyrir skemmstu, aö þaö er
leitt til þess aö vita aö fólk í
mismunandi landshlutum þurfi til
skiptist aö öfunda hvert annað af
veðrinu. En svona vill himnafaðirinn
hafa þetta. Honum hefur löngum
fundizt „hentast heimi“ „það hiö
blíða blanda stríðu“. Okkur mönn-
unum finnst aö hann gæti í þessu
tilfelli gert þaö í hæfilegri skömmt-
um.
Anna María Þórisdóttir.