Lesbók Morgunblaðsins - 18.08.1979, Síða 6

Mvndlist
Einhver
maður sem
hefur skorið
af sér eyrað
Svióið er hóruhúa í Arlea í
Frakkiandi. Það virðiat vera tjör í
viðakiptunum; gleðikonurnar
önnum kafnar, líklega hábjarg-
ræðiatími hjá Þeim. Inn kemur
undariegur maður, tryllingalegur
á avipinn. Hann hefur aárabindi
um höfuðiö og á einhverjum
dulum, sem hann hefur í hönd-
unum, liggur eyra hana annað
afskorið. Maðurinn er brjálaður,
en hver má vera að Því að sinna
pví og bjáningum hana. Aöeins
ein aýniat taka eftir Þosaum
ófögnuði, hinar sjá Það einfald-
lega ekki fyrir annríki, eða loiða
Það hjá aór.
Þannig túlkar ítalaki málarinn
Renato Guttuao Þennan atburð,
sem vel er kunnur. Guttuso
finnur til aamkenndar með Þesa-
um bágstadda kollega aínum,
Vincent van Gogh, sem enginn
víll sinna. Guttuao málar fyrst og
fremst fólk og hann hefur eamúð
með lítilmagnanum. Myndin er
til vitnis um Þá skoðun hons, að
Þjáningar annarra snerta okkur
oft furðu lítið.
Fyrir 30
árum
Sumarið
1949
Fyrir sléttum 30 árum: Þá
var byrjuö af fullum krafti
ásóknin í sól og sjó, þótt
sólarlandaferóir mættu heita
óþekkt fyrirbæri á íslandi og
hugtakid feröaskrifstofa vart
til í málinu. Myndín er tekin á
Coney Island, rétt utan vió
New York, en Þar er ein helzta
baöströnd í nánd viö stór-
borgina og virðist hafa verið
ótæpilega notuó. Þaö eru eng-
ar ýkjur, aö fólkiö sé Þarna
eins og mý á mykjuskán, eöa
vill einhver taka sig til og
telja?
En hvernig var sumarið ’49 á
íslandi. Veturinn haföi veriö
einn sá snjóþyngsti á öldinni
og bættist nú viö sú óáran á
Suðurlandi, að sumaríö varö
eitt af óÞurrkasumrunum.
Sunnlendingar munu aö
minnsta kosti hafa séö framá
komandi vetur heldur föíir á