Lesbók Morgunblaðsins - 30.09.1973, Blaðsíða 9

‘prungið
tyfir...
farið að setja á sig, til að
geta vitað hvað væri verið
að selja henni. Bæði hefur
hún lesið sig til um slíkt og
eins lagt nöfn á minnið,
þegar hún hefur verið að
skoða grasgarða erlendis.
Þegar gengið er inn í
garðinn, er fallegur runni,
fagurlaúfamistill meðfram
göngustígnum á aðra hönd
og hlýtur að vera fallegur á
að líta með sínum fagúr-
rauða lit á haustin. Hinum
megin við stéttina er annar
fallegur runni runnamura
með gulum blómum. En við
inngöngudyrnar má sjá
ýmsa burkna, sem
Steinunn fékk úr Búða-
hrauni, og þar er t.d.
fallegur rökkurstein-
brjótur. En í horninu and-
spænis innganginum er
falleg steinhæð með marg-
víslegum plöntum. Þar
eru skemmtilegar stein-
skálar, sem fundust grafn-
ar í sand í Þjórsárverum
en þau Steinunn og Þor-
leifur tóku með sér heim.
Á sjómannadaginn fyrir
ári síðan hlóðu þau svo upp
þessa steinhæð, þar sem
kerin eru notuð sem fugla-
bað. Þar rífast auðnu-
tittlingarnir oft um að
komast að til að baða sig,
en mikið er af skógarþröst-
um og auðnutittlingum í
garðinum. Þarna eru
margar steinhæðaplöntur,
sem nú eru að opna sig i
morgunsólinni. Þar á
meðal má greina fagur-
bláan mariuvönd, sauða-
merg, blóðberg o.fi.
Islenzkar plöntur. En
Steinunn segist oft una sér
við að leita að og skoða
plöntur meðan Þorleifur
litur á grjótið á öræfunum.
— Það fer ágætlega saman.
Ég er þá ekki óþolinmóð á
meðan, segir hún. Annars
kveðst hún oft fá góðar
plöntur hjá blómaræktar-
mönnum eins og Ólafi
Birni Guðmundssyni og
Kristni Guðsteinssyni, en
Kristinn hefir útvegað
henni og hjálpað við að
panta eriendis frá það,
sem hún hefur áhuga á að
reyna að rækta.
— Steinunn er I
Garðyrkjufélaginu og
kveðst hafa mikið lært af
því fólki, sem þar er.
Félagar eru orðnir um
1400 talsins. Hún segist
mæta á hverjum fundi að
vetrinum, því þar sé
mikinn fróðleik að fá. —
Það er þó eitt, sem veldur
okkur miklum erfiðleikum,
segir hún. Það eru þessir
háu tollar á blómum og
runnum. Lögin um þessa
tolla eru gömul og ekkert
samræmi í þeim. í landi,
þar sem er svo mikilvægt
að rækta og koma blómum
og runnum, ætti það ekki
að flokkast undir lúxus.
Fremur ætti að gera fólki
auðveldara fyrir með því
að leggja ekki á slikt háa
Hvar sem litið er f garðinum eru tré og plöntur og f jölbreytnin er
ótrúleg.
tolla. Þessu þarf að breyta.
Við göngum áfram um
garðinn og komum nú i
„skóginn“, þar sem eru
margvísleg tré, og milli
þeirra margar plöntur.
Þarna hefur Steinunn
komið fyrir öllum þeim
plöntum, sem vaxa vel á
skógarbotni, þar sem laufið
fellur og myndar jarðveg.
Þarna má til dæmis sjá
kirsuberjatré frá Hollandi
og annað frá Noregi. Þau
lifðu af öll köldu árin hér.
En á þau koma ekki blóm
hér á landi ennþá, kvist-
þyrnitré frá Alaska, sem
er sígrænt, stendur
við hliðna á japönsku fín-
legu lerki. Þarna er lika
skógarbeiki og skammt frá
kínverskur runni,
kósamöndlutré, það er búið
að lifa hér í 6 ár og i sumar
sáust fyrst á því fagurbleik
falleg blóm. En aspirnar,
sem nú gnæfa upp í 5—6
metra hæð, dóu alveg
niður i rót í hretinu 1963.
Þær hafa þó náð sér vel,
svo Steinunn hefur ekki
sömu ótrú á þoli þeirra og
margir aðrir. í skógar-
botninum má m.a. greina
fallega sígræna plöntu,
vetrarlauf, sem Steinunn
fékk í Englandi og ber blá-
klukkulit blóm.
Ég lít inn I litið gróður-
hús í horni garðsins. Þar
eru blómstrandi dalíur og
klifurrós. Ég hefi þær
þarna til að halda lengur
lífi í þeim, segir Steinunn.
Anriars hefi ég dalíur lika
úti. Ekki má gleyma þeim.
Ég er í Dalíuklúbbnum,
sem er deild í Garðyrkju-
félaginu. Hann hefur fundi
og efnir til blómasýninga.
Til dæmis er ein í Domus
Medica nú í september.
Þar eru oft ákaflega
fallegar plöntur.
Við höldum áfram og
komum að beði með fjöl-
mörgum tegundum af
laukjurtum, sem merktar
eru með nöfnum. Þær eru
sýnilega viðs vegar að, og
má þar greina nöfn eins og
Turkestan, Balkanlöndin
og ýmis Asíulönd.
Þar hjá er tjörn og fugla-
baðT Við tjörnina hefur
verið komið fyrir þeim
plöntum, sem kunna vel
við sig I raka, svo sem
írásum, dagliljum hóf-
sóleyjum af mörgum
tegundum, og þar skarta
rauðar og gular prímúlur.
En Steinunn kveðst reyna
að koma hverri tegund
fyrir í jarðvegi, þar sem
hún kann bezt við sig.
Sumar vilja votan jarðveg,
aðrar rakan, og enn aðrar
þurran og einnig þurfa
þær missúran eða
kalkrikan jarðveg. Hún
kveðst lesa sér til um það.
Beð er með fjölærum
jurtum, sem nú eru að
ljúka við að blómstra. Þar
er t.d. norskur hindberja-
runni, kettlingablóm. Þá
eru runnar, ýmsar
tegundir af kvistum
(Spireum) og toppum
(Lonicera). Og í horninu
eru vermireitir, þar sem
Steinunn hefur fjölærar
plöntur, sem hún ætlar að
verja þar í eitt ár, áður en
hún lætur þær alveg út.
Hún kvaðst binda miklar
vonir við að þær gætu lifað
hér, en fyrsta árið ver hún
þær með þvi að loka
kössunum eftir veðri. í ein-
um kassanum er hún að
rækta fræplöntur síðan í
vor. Steinunn er í nýrri
nefnd innan Garðyrkju-
félagsins, sem nefnist Fræ-
nefnd. En gegnum hana
skiptist fólk á fræjum. Þeir
sem hafa gefið fræ, eiga
forgangsrétt að þvi fræi,
Sjá næstu
síðu A