Lesbók Morgunblaðsins - 19.03.1972, Blaðsíða 9

Snsan hlaut skjótan
frania. Tiittngfii og
eins árs fékk h ún
ifyrsta aðalhlutverk
sitt á sviði í söng-
leik, sem sýndur var
í einu leikhúsanna i
West Iind og hét
„Follow tliat Girl“.
Hún fékk lof fyrir
leik sinn, en sýning
arnar urðu ekki
margar.
Þetta er sú niynd,
sem Susan Hamps-
híre nietur einna
mest af þeim ótal
mörgn, sem lienni
hafa safnazt á löng-
um leikferli, finmitán
árum. David Bailey
tók myndina í des-
ember 1964, þegar
Susan var kjörin
ein af sex fegurstu
konuni Bretlands.
Þá var lnin sýning-
arstúlka og starfaði
á veguni sönm ráðn
ingarstofu og
„Raekjan" fræga,
Jean Slirimpton.
Síðan liefur Susan
Hampshire leikið
meira en liundrað
lilutverk í kvik-
mynduni og sjón-
varpi og verðlaun
og hróður sankazt
að henni.
Susan með eiginmannin um, Pierre Granier-Deferre.
Um vorið og fram eftir sumri
1904 reru 3 menn á litlum
fjórrónium fiskibáti og héldu út
frá Lónkotsmöl i Skagafirði.
Mennirnir voru Sigurður Helgi
Sigurðsson, fyrrum verzlunar-
mað'ur á Hofsósi og átti hann
bátinn, Davíð', unglingspiltur
frá Gröf á Höfðaströnd og
Friðbjörn Jónasson, þá bóndi
að Skáilá í Siéttuhlíð og hafði
Sigurður fengið hann til að
vera formann á bátnum. Ástæð
an fyrir þvi að þeir reru
frá Lónkotsmöl var sú, að
stutt var þaðan á góð fiski-
mið og Friðbjörn kunnugur
fiskimiðum þar. Leigðu þeir fé
lagar skemmu eða skála í Lón
koti' til íbúðar en lögðu fisk-
inn inn hjá fisktökumanni, sem
rak verzlun á Hofsósi.
25. ágúst fyrrgreint sumar
gerðist sá atburður, sem nú
skal greina frá, og skýra frá
aðdraganda að nokkru. Mið-
vikudaginn 24. ágúst reru þess-
ir menn ekki vegna beituieys-
is og auk þess ætlunin að
hætta róðrum, þar eð Frið-
björn þurfti að fara að sinna
heyskap á búi sínu. Þennan
dag var bóndinn í Málmey
Friðrik Stefánsson í landi.
Hafði hann verið það nokkra
daga einhverra erinda, en
viidi nú komast fram. Fór
hann til þeirra félaga og bað
þá að fara með sig fram í
Málmey, sagðist hann eiga síld
arnet i sjó, og væri þeim vel-
komið að vitja um það og nota
síldina til béitiu', , ef einhver
væri. Verður það úr að þeir
taka með sér linu og fara fram
með Friðrik og setja hann upp
í eyna, en vitja svo um sildar
netið og fá sild tii beitu á S
stokka, sem þeir lögðu skammt
frá eynni.
Á meðan línan lá ætluðu
þeir að renna handfæri, en þá
gerði storm og drif, svo þeir
sigldu upp að Málmey og
settu bátinn í jarðfalli en
það er aðallendingin i Málm-
ey. Hugðust þeir bíða, ef vera
kynni að iægði með kvöMinu,
sem og varð. Sigldu þeir bá
fram aftur, en er þeir áttu
stutt eftir að bólinu og eru í
þann veginn að fella seglin,
sér Friðbjörn hvar stökkáil
veður og hendir sér niður á
bóiið. Kallar hann þá til Sig-
urðar Helga, sem var við segi-
ið, og biður hann að gefa segl
ið út aftur, þeir taki ekki lin
una núna, það sé stökfeáM á
bólinu. Lítur þá Sigurður
Heigi við og sér hvar stökk-
ál'linn kemur aftur úr kafinu
og hendir sér á bólið. Var þá
seglium hagrætt á ný og siglt
Björn Jónsson í Bæ
SKIPTAPI
OG
MANNTJÓN
upp að Málmey, þar sem þeir
voru um nóttina.
Morguninn eftir, 25. ágúst
var nokkur stormur en þó
voru þeir í þann veginn að
fara á sjóinn, er 7 menn koma
upp úr jarðfallinu, voru þar
komnir Þórður Baldvinsson úr
Grafarósi og hásetar hans,
og höfðu þeir lagt línu þá um
morguninn skammt frá eynni.
Þórður hafði áður verið for-
maður hjá Friðriki í Málmey
og kom þar oft eins og fleiri
sjómenn á meðan lóðin lágu.
Fer þá Friðrik að tala um
það við Þórð, hvort hann vilji
ekki taka nokkra stokka, sem
þeir Friðbjörn og féliagar eigi
í sjó og varð það úr að einn
maður skyldi fara með þeim til
að vísa á miðið.
Taiaði þá Sigurður He’ngi
einslega við Friðbjörn og sagð
ist fara með Þórði ef hann
segði sér það, en lét þó í ljós,
að annað hefði hann ætlað sér
en að vera á báti með honum
(Þórði). Kvað Friðbjörn að
ekki kæmi til þess, hann færi
sjálfur, en bað þá Sigurð H.
og Davíð að koma fram í veg
fyrir bát Þórðar og taka sig
og línuna. Var nú báti Þórðar
hrundið fram og sett upp
segi. Lá þá báturinn mjög und
ir áföllum og var þó ekfei
uppi nema stórsegl og fokka.
Samt sem áður skipaði Þórð-
ur formaður að bæta við segl
in og setja upp afturseglið,
en svo háttaði til að það var
frammi i barka bátsins og sat
Friðbjörn á siglutrénu. Sagð-
ist Friðbjörn álíta að báturinn
þyldi ekki meiri segl en uppi
væru. Skipaði formaftui' mönn-
um sínum i annað sinn að
setja upp seg’Jið, en þeir sögðu
að Friftbjörn vildi ekki láta
það laust. Rann þá Þórði í
skap og kallaði til Friðbjarn-
ar um að láta segiið laust,
enda réði hann engu þar um
borð. Var nú seglið sett upp
og skautin fest að boði for-
manns. Tók þá báturinn á sig
hvern sjóinn á eftir öðrum og
varði sig ekki. Mun Friðbjörn
hafa séð að hverju fór, og
kallaði til Þórðar og bað
hann beita bátnum upp í veðr
ið, en sjá’ifum tókst honum
með snarræði að losa skautin
á fokku og stórsegJi, en í stað
þess að beita bátnum í veðrið,
sló formaftur undan og nam
það enigum togum að bátnum
hvolfdi, komust 3 menn á kjöl
en 5 drukknuðu.
1 Málmeyjarjarðfalli biðu
þeir Sigurftur Helgi og Davíð
og fylgdust með því, sem gerð
ist. Hlupu þeir heim til bæj-
ar og sögðu frá hversu kom-
ið var. Brugðu þá Málmeying-
ar við, settu fram sexæring,
sem uppi stóð í jarðfallinu og
reru sem þeir máttu fram til
bátsins, sem maraði í kafi. Þeg
ar fram að honum kom, fóru
tveir menn, þeir Siigur-ður
Helgi og Björn Friðrikisson
bóndasonur í Máfmey fram í
barka en aðrir sátu undir ár-
um, köstuðu þeir Hnu til
mannanna á kilinum og hugð-
ust draga einn og einn yfir i
björgunarbátinn. En i ein-
hverju fáti köstuðu tvair sér
á línuna í einu, en Björn og
Sigurður höfðu heppnar hend-
ui’ og náðu sinn í hvorn og
innbyrtu. Var nú einn eftir á
kilinum og var það Frið-
björn, sem fyrr var nefndur.
Talaði hann til björgunar-
mannanna að óhætt væri að
róa með hægð að bátnum, sem
hvolft hafði og gæti hann þá
kastað sér á kinnung þeirra.
Var það gert og tekið á móti
honum hraustum höndum
þeirra Björns og Sigurðar.
Hafði Sigurður Hei.gi þá lofað
Guð í heyranda hljóði að Frið
björn sky’.di vera einn af
þeim sem björguðust. Hinir
sem björguðust voru Jónas
Guðmundsson unglingspiltur
frá Hofsósi og Dagbjartur Lár
usson af Bæjarklettum. Menn-
irnir sem fórust voru Þórð'ur
Baldvinsson formaður frá Graf
arósi, Baldvin Guttormsson fað
ir formannsins á níræðisaldri
til heimilis að Gröf á Höíða-
strönd, Pá’imi Þórðarson ungl-
ingspiltur frá Grafarósi, Odd-
ur Sigmundsson frá Grafar-
gerði unglingspiitur og Sigurð
ur Sigurðsson frá Hólakoti á
Höfðasti'önd.
Eins og nærri má geta voru
þeir sem af komust kaldir og
þrekaðir eftir um það bil
klukkustundar volk á kilinum.
Er róður var hafinn til lan.ds
settist Friðbjörn undir ár og
fékk þannig í sig nokkurn
hita. Þegar i jarðfallið kom
var þar fyrir Hallfríður Bjöms
dóttir, húsfreyja í Málmey með
vln og heitt kaffi til að hressa
þá sjóhröktu. Var farið með þá
til bæjar og h úð að þeim eft-
ir beztou getu.
Næsta morgun voru Málmey-
ingar snemma á fótum og fóru
ásamt Sigurði Helga og Davíð
að sækja Jinu beggja bátanna.
Þegar Friðbjörn hafði fengið
föt sín þar um morguninn,
kiæddist hann og fór út. Voru
þeir þá sunnan við bæinn, Sig
urður Helgi, Friðrik bóndi og
Stefán vinnumaður hans og
formaOur. Var Sigurður Heigi
að biðja Stefán að fara með
Franih. á bls. 16
19. marz 1972
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 9