Lesbók Morgunblaðsins - 08.09.1968, Blaðsíða 9

Hjc' Sólveig; Ásgeirsdóttir og Jósef Ólafsson með Birnu,
dóttuv sína.
Komum hingað til
að lœra
Á námskeiðinu er hvert rúm skipað.
Hér er fólk víðs vegar að, á öllum aldri
og úr ólíkum starfsgreinum. Hér eru
l.d. hjónin Sólveig Ásgeirsdóftir og Jó-
sef Ólafsson, læknir í Hafnarfirði með
dó'ttur sína, Biirnu, 8 ára gamla.
— Við komum hingað fyrst og fremst
af því að við höfum áhuga á að læra
á skíðum, segir Jósef, við fórum á skíði
af og til síðastliðinn vetur, en kunnum
ekki réttu aðferðirnar. Mér finnst ótrú-
legt hvað mér finnst ég hafa lært mik-
ið núna. Þó maður hafi fengið smá-
kennslu öðru hvoru jafnast það ekki á
við þetta — kennsla nýtist áreiðanlega
betur svona, þegar maður getur tekið
þráðinn upp aftur næsta dag en einstak
ur skíðatúr á veturna, þótt með reynd
um manni sé. Við höfum mjög gaman
af útilífi, bæði hjónin, og viljum venja
börnin á þetta snemma. Að vísu höfum
við áhuga á fleiri íþróttagreinum, en
skíðaíþróttin hefur þann kost, að fjöl-
skyldan getur iðkað hana saman. — Ég
var búinn að heyra, að hér væri mjög
skemmtilegt a<l vera, en mig hefði aldrei
grunað, að það væri svona gaman, það
verð ég að segja.
Með í liópnum voru frú Kirsten Prag og Erik Mygind, bæði
frá Kaupmannaliöfn.
£’ms og englar á
kaðstc fuloftinu
C o aug Snorradóttir, kennari, dvald-
ist, ér eina viku í fyrra og er
nú komin aftur. Ég hafði aldrei
stundað skíði, þegar ég kom hingað í
fyrra, segir Guðlaug, og átti ekki einu
sinni skíði. Þá fékk ég fyrst áhuga,
keypti mér skíðaútbúnað og fór svo
hverja helgi, sem ég komst, í allan vet-
ur. Ég hafði það á tilfinningunni, þegar
ég kom hingað fyrst, að ég gæti alls
ekki lært á skíðum, en kemnararnir
koma því inn hjá manni, að maður geti
þetta og þeir sleppa ekki af manni
hendinni fyrr en þeir finna, að maður
gelur haldið áfram upp á eigin spýtur.
Þeir eru samvaldir snillingar og létt
yfir þeim, hvort sem er í skíðabrekk-
unum eða á kvöldvökunum inni í skíða-
skálanum, í fjallgöngum eða hvar sem
er. Hingað kemur maður ókunnugur, og
eftir skamma stund er eins og maður
eigi allt og þekki alla. Þetta kemst
næst því sem ég ímynda mér Paradís,
enda lifum við hér eins og englar á
baðstofuloftinu.
Verð góð nœsta sumar
Regíraa Bragadóttir, forstjóri Bóka-
búðar Biraga Brynjólfssonar í Hafnar-
stræti, varði viku af sumarleyfi sínu
þarna í Skíðaskólanum. Ég hef aldrei
iðkað skíði fyrr, eins og þú 'getur sjálf
séð, segir Regína, jú, að vísu stóð ég
á skíðum einu sinni, en það eru 5 eða
6 ár síðan. Það var einmitt uppi í Kerl-
ingarfjöllum hjá Valdimar, en það var
áður en skálinn var bygigður. Ég var þá
með ferðamanmahóp, sem ætlaði inn á
Hveravelli, en þangað komumst við aldrei
vegna ófærðar. Það varð úr, að við
dvöldumst hér nokkra daga, en ég
hef ekki komið hingað aftur fynr en nú.
Og ég er ákveðin í að koma hingað
aftur og aftur. Bezt gæti ég trúað því,
að ég færi á skíði í vetur og þá verð
ég góð næsta sumar. Þá ætla ég að
komast í B-flokk eða að minnsta kosti
í AB-flokk.
Guðlaug Snorradottir.
Regína Bragadóttir.
Finnst eðlilegt að hér skapist s&gsar ííjís hntjur
Með í hópnum eru tveir Danir, frú
Kirsten Prag, kennari og Erik Mygind,
garðarkitekt, bæði frá Kaupmannahöfn.
í fylgd með þeim er Reynir Vilhjálms-
son, garðarkitekt úr Reykjavík, en hainn
vann hjá Mygind í Kaupmannahöfn í
mörg ár.
— Reynir var á þeirri skoðun, segir
Mygind, að bezta leiðin til að kynnast
landinu væri að byrja innanfrá og
hálda þaðan út til by.ggða. Hingað
héldum við því beint af flugvellin-
um. Og ég er alveg sammála Reyni
í þessu — þegar maður lítur þessar
óbyggðir, skilur maður afrek íslendinga.
Manni finnst sjálfsagt og eðlilegt, að
hér skuli hafa skapazt sögur um hetj-
ur, sem dirýgja miklar dáðir. Náttúran
hér er okkur, sem vinnum að teiknun
og skipulagi, stórkostleg fyrirmynd.
Form landsins er svo hreint og ein-
falt — það er einmitt þessi einfaldleiki
Ekkert sumar nema
hann komist á Kjöl
Máni Siguirjónsson, organisti og starfs
maður hjá Ríkisútvarpinu er líka með
í hópnum. — Ég kom hingað í og með
af forvitni, segir Máni. Mig langaði til
að kynnast starfsemi skíðaskólans í Kerl
ingarfjölium og var búinn að
heyra marga láta vel a£ dvölinm
hér og viðurgerningi öllum. Svo
finnst mér eins og ég upplifi
ekkert sumar nema ég komist
a.m.k. einu sinni inn á Kjöl. Þetta Kjal-
svæði tel ég tilkomumest og fegurst
a£ þeim öræfaslóðum, sem ég hef ferðazt
um. En ég hafði ekki stigið á skíði í
um 20 ár fyrr en nú. Ég var á skíðum
sem unglingur í heimasveit minni austur
á landi, en kunni ekki undirstöðuatrið-
in í skíðaíþróttinni. En á þessum stutta
tíma hef ég fengið það haldgóða þekk-
ingu á undiirstöðuatriðum, að ég tel mig
geta haldið áfram upp á eigin spýtur
og það þykir mér þýðingarmesti árangur
af dvölinni hér. Og nú er ég sitaðráð-
inn í að halda áfram. Ég er ákeðinn
í því að fá mér skíði við fyrstu hentug-
leika og nota hvert tækifaeri sem gefst
til þess að vera á skíðum. Ég er mjög
þakklátur þeim félögum fyrir mjög
ánægjulega dvöl hér uppfrá og öllu
fólki, sem -dvaldist hér með mér.
sem við erum að leitast við að skapa
Og samveran með fólkinu hér og kvöld
vökurnar finnst mér bregða Ijósi á kvæða
arfinn sem sérstæðan þátt íslenzkrar
menningar. Hér verða til vísur, sem varð
veitast á staðnum og allir læra. Félags-
lífið hér er einstakt. Og ekki spillir
skíðakennslan. Maður er blessunarlega
laus við . hversdagsiegar hugsanir. Þsð
er aðeins eitt, sem kemst að í kollinum
á rnsnni: Ksmsiu nú alla leið niður án
þess að detta?
Máni Sigurjónsson.
Útgefandi: H.f. Árvakur, Reykjavik.
Framkv.stj.: Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnascn írá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
•Ritstj.fltr.: ‘Grísli Sigurðsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstrœti 6. Sími 10100.
8. september 1968
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 9