Lesbók Morgunblaðsins - 27.02.1966, Blaðsíða 10

SRMAVIÐTALIÐ
Of margir í landsliðsnefnd
— 19004.
— Já.
■— Þet'ta er h.iá Lesbók Morg-
uniblaðisins — er Gunnar Felix-
eon við?
■— Þetta er hann.
— Góðan dag, Gunnar. Okk-
ur langar til að biðja þig um
stutt símaviðtal •— og spyrja
þig, hvernig gangi í knatt-
spyrnunni. Þið eruð byrjaðir
að æfa?
— Já, fyrir nokkru.
— Annars takið þið ykkur
Ihvild yfir háveturinn, er það
ekki?
— Jú, ná orðið. Strákarnir
Ihamast allan veturinn — og
þegar maður var yngri var
byrjað strax upp úr áramótun-
um. Nú byrjaði ég ekki fyrr en
eftir mánaðamát janúar-febrú-
ar, en ég held að við höfum
æft allvel. Ég á við okkur í KR.
— Hver er þjálfari ykkar?
— Guðbjörn Jónsson. Hann
var með okkur í fyrra — og
verður áfram í ár.
•— Og þið æfið oft í viku?
— Fjórum sinnum. Höfum
tvær útiæfingar og tvær inni.
Og þessar æfingar eru vel sótt-
ar, mjög vel mundi ég segja.
Okkur er lika gefinn kostur á
að sækja þrekæfingar (hjá
Benedikt Jakobssyni, en þær
eru ekki jafnvel sóttar.
— Þykja erfiðar?
— Meira en það, hreinasti
þrældómur. Við gefum næst-
um því upp öndina.
— En þið verið sennilega að
taka á öllu sem þið eigið, ef
þið ætlið að halda öllum titl-
um ....
—• ....og vinna „Bikarinn“
aftur. Valur tók hann í fyrra
— i sjötta sinnið sem Bikar-
keppnin fór fram. Við Ihöfum
unnið ihann í öll hin fimm
skiptin svo að eg geri ráð fyrir
að v\ð reynum að endurlheimta
bikarinn ....
— .... og halda íslaridB-
meistara- og Reykjavikur-
meis'taratitlinum í þokkabót.
— Já, til þess er nú leikurinn
gerður.
—, Nú 'hafið þið rétt á að taka
þátt í Evrópukeppni meistara-
liðanna?
— Jú, en ég vei’t ekki til
þess að ákvörðun hafi verið
tekin um að verða með.
— Nú, og svo er það lands-
liðið. Þ'ú hefur verið svo oft í
landsliðinu, að óhætt er að tala
við þig sem landsliðsmann,
þótt valið sé sérstaklega í liðið
fyrir hvern leik. Eru margir
landsleikir ákveðnir í sumar?
—• Ég veit ékki um neinn.
Eittihvað hefur verið rætt um
að leika við Norðmenn í Nor-
egi, en ég hef ekki heyrt neitt
endanlegt um það.
— Það er langt síðan lands-
liðið lék erlendis?
— Já, ég held, að það hafi
ekki farið utan síðan 1963, þá
tiil Englands.
— Það er þá kominn timi til
að halda utan?
— Ja, það fer nú. eftir þvi
hvernig á það er litið. Þetta er
fjárfrekt fyrirtæki — og þykir
ekki alltaf borga sig. Þegar úr-
sli'tin verða öhagstæð tala
margir um að utanferðir séu
ekkj ómaksins verðar. Ég held
samt, að .við vinnum eitt og
annað með þeim — og lands-
leikir eru nauðsynlegir öðru
hvoru — jafnvel þótt við töp-
um þeim.
— Hvert telur þú Ihelzta
ráðið til þess að efla knatt-
spyrnuna og styrkja jafnframt
þau lið, sem við etjum fram í
keppni við útlendinga?
— Já, þessári spurningu er
oft varpað fram — en við það
situr líka. Það er ekki nóg að
velta þessu fyrir sér fyrstu
dagana eftir ósigur. Hér þarf
að vinna mikið og vinna vel.
Við verðum að byrja á byrjun-
inni, knattspyrnuforystan þarf
að leggja meiri álherzilu á að
únga fólkinu sé sinnt betur,
strákunum, sem eru að byrja.
Til þess að ná margþráðu
marki þurfa íþróttirnar að
verða miklu meira en æfingar
tvisvar eða þrisvar í viku.
íþróttafélögin þurfa að koma
sér í aðstöðu til þess að full-
nægja þörfum unga fólksins í
langtum ríkara mæli en nú er.
Það þarf að byggja upp og þróa
félagslegt starf í íþróttafólög-
unum — þar sem íþróttirnar
sjálfar verða einn liður starf-
seminnar, ef til vill aðalatriðið
en ekki það eina, sem boðið er
upp á. íþróttafélögin gætu
gjarna tekið starfsemi Æsku-
lýðsráðs sér til fyrirmyndar.
Félögin þurfa að eignast fé-
lagsiheimili þar sem rúm er
fyrir alla — þar sem unga fóOk-
ið á víst athvarf og getur tekið
þátt í alls kyns starfsemi, skap-
að félagsanda á sem víðtækustu
sviði. Á slíku þyrftu ilþróttirn-
ar að byggja — og þetta mundi
ekki aðeins auka getu okkar á
íþróttasviðinu, heldur yrði
slík starfsemi ávinningur fyrir
þjóðfélagið í hfild. Til þess að
gera þetta þarf hins vegar mik-
ið fé og ég veit, að íþróttafé-
lögin hafa ekki bolmagn til
þess að ráðast í það, eins og
málum er komið núna. Til þess
að svo geti orðið þarf annað og
meira að koma til, þ.e.a.s. fjár-
hagslegur stuðningur. Það er
mér Ijóst.
— Já, það er gagnrýnt, að
starfsemin snúist of mikið um
stjörnurnar.
— Stjörnurnar yrðu til enda
þótt starfsemi iþróttafélag-
anna færðist út á breiðara svið.
Við mundum sennilega eignast
enniþá fleiri stjörnur — og ég
sé enga ástæðu til þess að þær
megi ekki fæðast. Siður en svo.
Þær þyrftu að verða sem flest-
ar — en þar með‘ er ekki sagt,
að draga þyrfti úr íþróttastarf-
inu meðal yngri flokkanna.
En hvert er álit ykkar
knattspyrnumannanna á tillög-
um, sem heyrz't hafa þess efnis,
að láuna beri knattspyrnu-
menn á einhvern hátt, gera
ykkur að 'hálfgildings atvinnu-
mönnum?
— Jú, um þetta hefur verið
rætt — og er það skoðun
margra, að slíkt fyrirkomulag
mundi ýta undir knattspyrnu-
menn, hvetja þá til æfinga —
eða öllu heldur, gera þeim auð-
veldara að sleppa launaðri
vinnu til þess að æfa reglulega.
Sjálfum finnst mér þetta svo
fjarlægt, að ég hef satt að
segja ekki leitt 'hugann að því,
ekki hugleitt þetta alvarlega.
Þetta hefur ekki verið rætt í
okkar hópi, íþróttamannanna.
En fljótt á litið finnst mér
þetta ékki nein fjarstæða.
— Við minntumst áður á
landsliðið, en gleymdum lands-
liðsnefnd.
— Já, það er engin ástæða til
þess að hafa hana útundan. í
stuttu máli finnst mér fyrir-
komulag á Vali landsliðsins
fyrir néðan allar hellur. Sam-
tímis því, að þessi mál 'hafa
færzt í það horf erlendis, að
einn maður velji landslið — er
það ákveðið á þingi KSÍ að
fjölga í landsliðsnefnd úr
þremur í fimm. Mér finnst
þetta fáránlegt og ég er viss
um, að þetta fyrirkomulag á
ekki eftir að skila jákvæðum
árangri — nema síður sé. Það
kann að vera erfitt að finna
mann, sem gæti leyst þetta af
hendi. En hann er samt áreið-
anlega til — og sjálfsagt fleiri
en einn. — Slikur maður þyrfti
líka að skipuleggja starf lands-
liðsins. Það er ekki í nógu föst-
um skorðum, æfingarnar m.a.
yfirleitt. alltof fáar. Mér skilst-
að ástæðan fyrir því sé fyrst og
fremst sú, að erfitt reynist að
samræma æfingar og leiki fé-
laganna, og æfingar landsliðs-
ins valdi því sífelldum árekstr-
uim. Þetta ætti að vera hægt að
laga. Hví getum við það ekki
úr því að öðrum langtum;
stærri þjóðum tekst það?
Unndór Andmar, atómskáld (Reynir Eiríkssson), sá með svörtu
augnbæturnar, og Leifur Róbcrts (Garðar Valdimarsson) ásamt
forstjórafrúnni, Pálínu Ægis, sem Erla Axelsdóttir lék með mikl-
um ágætum.
J.esbók æskunnar
Frámihald af bls. 7
aðeins einn stóð eftir uppi,
Egill Hannes Skallagrimsson,
sem var leikinn af Eiríki.
— Fundarhamarinn var all-
nýstárlegur,
— Já, við höfðum salernis-
sett í hlutverki fundarhamars-
ins, þ.e. vatnskassa, sem tengd
ur var við það, sem við nefnum
á óvönduðú fnáli „klósettskál".
Þennan forláta fundarhamar
íann Ingimar Halldórsson upp,
sem jafnframt var fundarstjóri
og „sturtaði" málirm niður. (Af
dagskrá).
— Hvað tók það ykkur lang-
an tíma að semja „Tjöruna“?
— Þetta hefur verið að skap-
ast hjá okkur síðustu vikuna.
— Þú munt vera ein af aðal-
Sprautunum í félagslífi skólans,
Eiríkur?
; — Ég er víst skrifaður
iátstjóri skólablaðsins, Viljans.
Auk þess er ég formaður tækni
klúbbsins.
— Má búast við, að Tjara III
verði flutt á næsta nemenda-
móti.
— Ætli það! og þó! Hver
veit?
Hér hefur aðeins verið
drepið á fáein ariði, sem fram
komu á nemendamóti Verzlunar
skólanema. Við þetta mætti t.d.
bæta þjóðdansasýniiigúnni,
tvísöng karla, söng Kátra félaga
og fleira, en eigi er rúm til.
þess, að þessu sinnL
Nemendamótið fór vel fram
í alla staði, og má með sanni
segja, að nemendur hafi orðið
skóla sinum til miki'ls sóma.
Stærsta þáttinn í því, hve vel
mótið fór fram, átti eflaust for
maður nemendamótsnefndar,
Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson.
Ætla má, að hann hafi þurft i
mörg horn að líta síðustu dag-
ana fyrir mótið, því að svo
viðamikið var það. Má hann
vera ánægður með árangur
starfs síns í alla staði.
— b.sív.
DRAUMUR
I fögrum hvammi við fundumst fyrsta sinni.
Fegurð kvöldsins líður mér seint úr minni.
Þá sungu þrestir ástarljóð angurvær:
ég áræddi þig að kyssa, þú varst mér svo kær.
Síðan kom tunglskin, svartir skuggarnir viku,
syanfögur hvarfstu burt úr nálægð minni,
en þér láðist að láta rnig vita hvernig
fundum okkar bar saman fyrsta sinni.
Sæmundur Guðni Lárusson

10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
27. febrúar 1966