Lesbók Morgunblaðsins - 30.01.1966, Síða 10

-------- SIMAVIÐTALIÐ -------
Sjónvarpsmenn vinna af kappi
— 36610 ....
— Sjónvarpsdeild.
— Lesbók Morgunblaðsins
hér. Er Emil Björnsson dag-
skrárstjóri við?
— Jú, það er hann, komið þér
sælir.
— Góðan dag, séra Emil.
Hváð er að frétta af vigstöðv-
unum hjá ykkur sjónvarps-
mönnum?
— Ja, það er nú það. Hvað er
að frétta — vandinn er að
segja hvorki of mikið né of
lítið. Segja eitthvað, en þó ekki
rneira en hægt er að standa við.
Þetta er allt í deiglunni hjá okk
ur — ennþá, ekkert fuilmótað.
Enn hafa ekki verið ráðnir
nema tveir þriðju hlutar starfs
li'ðsins, sem á að ráða í fyrstu.
Og meiri hluti þessa hóps er nú
á tækninámskeiðum erlendis,
eða að búa sig undir að takast
á hendur dagskrárstörf. Að jafn
aði hafa ekki nema 3—5 menn
verið starfandi hér í sjonvarps
húsinu — þá fáu mánuði, sem
liðnir eru síðan fyrstu mennirn
ir voru ráðnir.
— Og þið eruð byrjaðir að
safna dagskrárefni og búa ykk-
ur að öðru leyti undir starfsem-
ina?
— Já, við í fréttadeildinni er
um að byrja að koma okkur upp
Ijósmyndasafni — og safni
fréttakvikmynda — þ.e.a.s.
mynda, sem nota mætti oftar
en einu sinni, mynda af hlutum
og atburðum, sem oft gerast eða
ber á góma — þá með svipuð-
um hætti! Kvikmynd frá fundi í
Alþingi, af brunaútkalli og þar
fram eftir götunum. Þess háttar
myndasöfn tfðkast hjá flestum
sjónvarpsstöðvum og er gripið
til þeirra, þegar ekki er völ á
nýjum myndum.
— En hvað um einstaka
þætti’ Þið dagskrárstjórarnir
eruð farnir að huga að þeim?
— Jú, raunar — og skilum
brá'ðlega nokkrum frumhug-
myndum okkar um innlent dag-
skrárefni til útvarpsráðs, en
það mun hafa yfirumsjón með
dagskrá sjónvarpsins eins og út
varpsins. Fyrir jólin gerðum við
ráðstafanir til að fá nokkrar
upplýsingar og tilbo'ð um erlent
sjónvarpsefni. Svörin eru tekin
að berast — og við erum að
byrja að athuga það, sem helzt
kæmi til greina fyrir okkur.
— Margir gera sér vonir um
að útsending kyrrstæðu mynd
arinnar, stillimyndarinnar svo-
nefndu, boði uppihaf sjónvarps
á næsta leiti.
— Það er misskilningur. Þessi
mynd er fyrst og fremst send
út til þess að prófa lánssendinn,
sem komið hefur verið fyrir
uppi á Vatnsendahæð. Ennfrem
ur til þess að gefa fólki kost á
að prófa vi'ðtæki sín og láta lag
færa þau, ef þess gerist þörf.
Við erum engan veginn tilbúnir
til þess að hefja starfsemi, inn-
réttingu á húsnæði er t.d.
hvergi nærri lokið.
— Hvenær haldið þér þá, að
þi'ð byrjið að sjónvarpa?
— Menntamálaráðherra svar
aði sams konar spurningu í
ræðu á Alþingi fyrir jólin með
þeim orðum, að það yrði á ár-
inu 1966, eins og raunar ú.t-
varpsstjóri og fleiri hafa sagt
áður. Ég vísa til þessara um-
mæla. Þetta getur eftir því
hlaupið á heilu ári. Sumir
þeirra, sem nú eru erlendis til
starfsþj álfunar, koma ekki fyrr
en í maí — og nokkrir eru enn
ótfarnir utan. Síðan verður að
samæfa allt starfsliðið heima,
sennilega í nokkra mánuði. Og
innrétting húsnæðisins er enn
ekki komin langleiðina, eins og
ég nefndi á'ðan.
— Og þið byrjið sjónvarps-
reksturinn með gömlum láns-
tækjum frá Norðurlöndum. Því
hefur verið fleygt, að þessi
tækniútbúnaður hafi ekki
reynzt_ fyrsta flokks.
— Ég er ekki dómbær um
tæknileg atri'ði. En rétt er það,
við byrjum víst með gömul
tæki frá Norðurlöndum — að
láni. Hins vegar verða ýmis
tæki keypt ný — svo sem mynd
segulbandstæki, eða videotape,
eins og það heitir á erlendu
máli. Sendir Reykjavíkurstö'ðv-
arinnar, sem kemur í stað þess
lánssendis sem verið hefur hér
i notkun síðan fyrir jól, verður
líka keyptur nýr. Það er von
okkar hjá sjónvarpsdeildinni, að
unnt verði þegar áð panta ný
tæki í stað lánstækjanna — sam
kvæmt þeirri reglu, að nýtt er
betra en gamalt. Reiknað hefir
verið með að lánstækin verði
aðeins fyrir tilraunasjónvarp.
— Munuð þið á fréttastotfu
sjónvarpsins hafa nána sam-
vinnu við fréttastofu útvarps-
ins?
— Einhver samvinna kæmi tii
greina, ef báðar stofnanirnar
væru undir sama þaki. Svo er
ekki hér, og verður því örðugra
um samvinnu. Sjónvarp og út-
varp er líka ólíkt um margt.
Fréttaöflunartækin gætu verið
sameiginleg, en úrvinnslu og
flutningi útvarps- og sjónvarps
frétta er hagað me'ð ólíkum
hætti. Öll byrjun er eríið, ekki
sízt ef starfsemin er ný í land
inu eins og hér verður um að
ræða. Þetta verður að hafa sína
þróun eins og allt annað.
— Með hve mörgum frétta-
tímum reiknið þið daglega?
— Ja, einum fréttatíma,
a.m.k. einum aðalfréttatíma ■—
geri ég ráð fyrir. E.t.v. yrði
aukalega ágrip af fréttum, en
um þetta liggja ekki fyrir nein
ar endanlegar ákvarðanir.
— Haldið þér, að fyrirkomu-
lag fréttanna verði svipað og
hjá útvarpinu?
— Um þetta hefur ekki verið
tekin nein ákvörðun, eins og ég
sagði, persónulega hallast ég að
því að sundurskilja ekki inn-
lendar og erlendar fréttir í
sjónvarpi. Fremur a'ð láta
mestu fréttirnar koma fyrst
— og síðan koll af kolli án til-
lits til þess hvort þær eru inn-
lendar eða erlendar.
— Þið verðið væntanlega með
erlendar fréttamyndir á hverj-
um degi?
— Ég vona að svo geti orðið
— og eins mikið af innlendum
myndum og hægt er að fram-
leiða, eða fá keyptar. Undir-
búningsstarf okkar er m.a. fólg
ið í því að skrá alla, sem kvik
myndavélar eiga — þ.e.a.s. 16
mm. vélar — hvar á landinu
sem er. Skrá það, sem þeir hafa
tekið — og fá þá til samstarfs í
framtíðinni. Við verðum að
hafa okkar fréttamyndara úti
á landi — á sem flestum stöð-
um.
— Hve langir verða daglegir
fréttatímar, haldið þér?
— í skýrslu sjónvarpsnefndar
innar var reiknað með 2—3
tíma sjónvarpi á dag í upphafi
Mér þykir ekki ólíklegt,
að við mundium fá 25—30
mínútur til umráða. Fyrst og
fremst fyrir daglegar fréttir,
innlendar og erlendar, og fyrir
fréttamyndir frá útlöndum,
íþróttafréttir og veðurfregnir.
— En frá þessu er enn ekki
gengið endanlega?
— Nei. Hins vegar hef ég átt
mjög' jákvæðar viðræður við
veðurstofustjóra og geri ég ekki
ráð fyrir að neitt vetði til fyrir
stöðu um samstarf Veðurstotf-
unnar og sjónvarpsins. Reikna
má með að veðurfræ'ðingur segi
veðurfréttirnar daglega og styðj
ist þá við veðurkort og önnur
gögn, sem þi'ð hafið séð í sjón-
varpi erlendis.
— Og þá er það fréttatím-
inn. Sjónvarpið verður að sjálf-
sögðu miðað vi'ð kvöldið, en
ekki sjónvarpið þið fréttunum
á sama tíma og útvarpið verður
me'ð sínar fréttir?
— Persónulega teldi ég það
óheppilegt, held að útvarpshlust
endur yrðu ekki ánægðir með
það fyrirkomulag. Mér finnst
ekki óeðlilegt, að okkar frétt
ir hæfust um kl. 8 að kveldinu.
Of snemmt yrði að byrja kl. 7,
eða haldið þér það ekki?
— Jú, margir eru þá ókomnir
heim frá vinnu.
— Já, ég veit það. Þess
vegna dettur mér þetta í hug,
en þetta er allt óákveðið, eins
og ég sagði. Við skulum ræða
um það síðar.
I— — — - I -.... •• mm m
SMÁSAGAN
Framhald af bls. 3.
an mun þakikargjörð á þessum degi vel
viðeigandi af okkar beggja hálfu. Ef
þér viljið fylgja mér, maður minn, skal
ég veita yður málsverð, sem ætti að
samræma líkamlega vellíðan yðar hinni
andlegu.“
Þetta sagði Gamli-Heiðursmaðurinn í
Ihvert skipti. Hvern einasta Þakkargerð-
ardag í níu ár. Sjálf orðin voru nærri
orðin að Stofnun. Ekkert gat jafnazt á
við þau nema Sjálfstæðisyfirlýsingin.
Avallt áður höfðu þau látið í eyrum
Pésa sem sætasta hljómlist. En nú
mændi hann í andlií Gamla-Heiðurs-
mannsins með angist og kvöd í augum.
F'íngerð snjókornin bráðnuðu samstund-
is á sveittri brá hans. En Gamli-Heiðurs
maðurinn skalf örlítið og sneri sér und-
an vindi.
Pési hafði lengi velt því fyrir sér,
hvers vegna Gamli-Heiðiursmaðurinn
héldi tölu sína fremur döprum rómi.
Hann vissi ekki að það var vegna þess,
að hann óskaði þess í hvert skipti að
hann ætti son, sem gæti tekið við af
honum. Son sem myndi koma hingað
að honum látnum — son sem stæði
breykinn og ster'kur andspænis einhverj-
um eftirmanni Pésa og segði: „í minn-
ingu föður mins.“ Þá væri það orðið
Stoínun.
En Gamli-Heiðursmaðurinn átti enga
ættingja. Hann bjó í leiguíbúð í gamal-
dags stónhýsi við eina hinna kyrrlátu
gatna austanvert við garðinn. Á veturna
ræktaði hann fúohsíur í_ litlu gróðurfhúsi
á stærð við ferðakistu. Á vorin tók hann
þá'tt í Páskaskrúð'göngunni. Á sumrin
bjó hann á bóndabýli í New Jersey-hæð-
um, sat í körfustól og ræddi um sjald-
gætfa fiðrildategund, sem hann vonaði
að finna einihverntíma. Á haustin gaf
-hann Pésa að borða. Þetta hafði Gamli-
Heiðursmaðujjinn fyrir stafni.
Pési 'horfði á hann í hálfa ma'nútu,
magnlaus og róðþrota í sjálfsvorikunn
sinni. Augu Gamla-Mannsins tindruðu
af gleði gjafarans. Andlit hans varð
hrukkóttara með hverju ári, en litla,
svarta silkislaufan var jafn snyrtilega
hnýtt, skyrtuliningar hans voru drifhvít-
ar og grátt yfirskeggið vandlega snúið.
Og svo gaf Pési frá sér hljóð, sem líkt-
ist kraumi í potti. í því voru orð falin
og þar eð Gamli-Maðurinn hatfði heyrt
þessi hljóð níu sinnum áður, þýddi hann
þau réttilega sem hið venjulega þakkar-
ávarp Pésa.
„Þakka yður fyrir, herra. Ég vil feg-
inn fylgja yður. Ég er mjög svangur,
herra.“
Offyllisdáið hafði ekki svætft þá
sannfæringu hjá Feita-Pésa, að hann
væri grundvölliur Stofnunar. Matarlyst
sína átti hann ekki sjáltfur; að henni
átti Gamli-Heiðursmaðurinn hefðhelg-
aðan forgangsrétt þennan dag. Að sönnu
er Ameríka frjáls, en ef skapa skal
erfðavenjur, verður einhver að leika
viðlagið. Hetjurnar bregða ekki allar
bröndum af gulli eða stáli. Hér var ein,
sem handlék aðeins vopn úr illa silfr-
uðu járni og tini.
Gamli-Heiðiursmaðurinn leiddi sikjól-
stæðing sinn í suðurátt, til veitingahúss-
ins og til borðsins þar sem veizlan hafði
alltaf átt sér stað. Þar þekktust þeir.
„Þarna kemur sá gamli,“ sagði einn
þjónninn, „sem býður sama umrenningn-
um að borða á hverjum Þakkarg'erðar-
degi.“
Gamli-Maðurinn sat við borðið og
Ijómaði eins og sól við þessum hornsteini
tilvonandi erfðavenju. Þjónarnir hrúg-
uðu á borðið hátiðamat — og með and-
varpi, sem misskilið var sem sultar-
stunga, réðst Pési á hann með hníf og
gaffli og skar sér úr honum ævarandi
lárviðarsveig.
Engin hraustari 'hetja hefur nokkru
sinni höggvið sér sikarð gegnum óvina-
raðir. Kalkúni, rifjasteik, súpa, græn-
meti og ábætir hurfu hraðar en fram
yrði borið. Þegar hann gekk inn í veit-
ingastotfuna, hatfði matarlyktin nærri
riðið ihonum að fullu, svo úttroðinn sem
'hann var, en hann þraukaði eins og
sannur hermaður. Hann sá fagnandi
góðgerðaljómann á andliti Gamla-
Mannsins og hann hafði ekki brjóst í
sér til að horfa á hann dvína.
Bftir kluikkustund hallaði Pési sér
af'tur á bak, sigursæll.
„Þakika yður kærlega, herra,“ hann
másaði eins og lek eimleiðsla, „þak'ka
Framihald á bls. 15.
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
30. janúar 1966