Lesbók Morgunblaðsins - 13.05.1962, Blaðsíða 10

SuftlAVIÐTASLIÐ

Hver er
uppáhaldsmatur
eiginmannsins
F R Ú Hafdís Einarsdóttir,
kona Jóns Jakobssonar,
taeknifræðings, svarar:
Kjöt, steikt og brasað, er
alltaf mesta eftirlætið, en
fiskur yfirleitt ekkert eft-
irsóknarverður. Mér dettur
í hug einn réttur, hand-
hægur og gómsætur, a. m.
k. finnst manninum mín-
um það: Ég kaupi hakkað
nautakjöt, steiki það á
pönnu eins og smáar og
þunnar buffsneiðar, strái
yfir salti og pipar. Með
þessu ber ég hráa eggja-
rauðu (skemmtilegt að
hafa hana í skurninni).
Einnig saladblöð, hakkað-
an (hráan) lauk, smátt
brytjaðar rauðrófur, asíur
og spaghetti. Tómatsósa er
ágæt með þessu og loks
nstað brauð. Þetta gerir
alltaf jafnmikla lukku.
Þeir sögðu ...
Ef þjóðernisstefna kemst
inn í bókmenntir hætta
þær að vera bókmenntir.
— William Faulkner.
Ef Bretar ganga í Mark-
aðsbandalagið verður heill
hópur stjórnmálamanna að
éta eigin orð — og annar
hópur að brjóta loforð sín.
— Balfour lávarður.
Risaþota
Þetta er þota, það er al-
veg rétt. Myndin er tekin
■aftan frá og það er stélið,
sem gnæfir við himininn.
Hún er brezk, Vickers
VCIO, nýjasta farþegaþota
Breta, sú stærsta og afl-
mesta, sem smíðuð hefur
verið fram til þessa, segja
þeir. Myndin var tekin þeg-
ar ferlíkið, fyrsta sinnar
tegundar, var dregið út úr
verksmiðj-unni. Hreyflarn-
ir eru fjórir. komið fyrir
afstast á búknum, eins og
greinilega sést á myndinni.
VCIO á að fljúga með 600
mílna hraða, hún hefur sæti
fyrir 150 farþega, og stærri
gerð af VC10, sem bráðlega
sér dagsins ljós, mun flytja
180 farþega. En þessi þota
er um 53 metrar á lengd,
vænghafið 47 m og stélið
er tæplega 14 m hátt. Ekk-
ert smáræði. — Þessi fyrsta
VC10 hefur enn ekki flogið,
fer væntanlega í fyrstu ferð
ina í lok maí Þegar hafa
54 slíkar verið pantaðar hjá
verksmiðjunum og andvifði
þeirra ásamt varahlutum er
180 millj. sterlingspund.
FALLEXI EÐA KJÖTEXI
— 12381
— Já.
— Hvar er þetta?
— Hvert ætluðuð þér að
hringja?
— Ja, ég ætlaði að hringja
í einhvern sómamann.
— Hann er ekki hér.
— Nei, mig grunaði það.
Annars er þetta á Morgun-
blaðinu. Við völdum númer
af handahófi, án þess að
fletta í símaskránni, ætluð-
um að fá stutt símaviðtal.
— Þið verðið sjálfsagt að
reyna oft, ef þið ætlið að ná
í sómamann.
— Haldið þér, að það sé
erfitt?
— Já, þeir eru ekki á
hverju strái nú á dögum.
— Gætuð þér gefið okkur
einhver ráð?
— Nei, ég baknaga helzt
aldrei náungann.
— Baknagar náunginn yð-
ur?
— Ég geri fastlega ráð fyrir
því. Hvers virði eru þeir ann-
ars, sem ekki eiga einhverja
öfundarmenn?
— Segið mér. Eruð þér
heima hjá yður, eða á vinnu-
stað?
í rauninni hvort tveggja.
Ég vinn hérna og hér er mitt
annað heimili, en ég hvorki
sef né borða hér. Ætluðuð
þér kannski að bjóða mér í
mat?
— Nei, ég var að vona, að
þér væruð heima hjá yður og
munduð bjóða mér í mat.
— Ég borða aldrei í há-
deginu.
— Jafnvel ekki þó þér vær-
uð boðnir í mat?
— Yfirleitt ekki.
— í megrunarkúr?
— Nei, en ekki mundi af
veita.
— Þetta er erfið vinna, sem
þér stundið.
— Já, meira en lítið.
— Góðar tekjur?
— Ekkert allt of góðar, samt
þolanlegar.
— Og í hverju er starfið
fólgið?
— Ég teikna aðallega.
— Hús og hlöður?
— Hvað sem er.
— Arkitekt?
— Nei.
— Auglýsingar?
— Já, meðal annars.
— Bókakápur?
— Já.
— Eruð þér nýbúnir að
kaupa yður bíl?
— Já.
— Og hafið vinnustofu á
efstu hæð í Búnaðarbankahús-
inu.
— Já, hvernig vissuð þér
það?
— Heyrðu, Atli Már. Vertu
ekki að þessum leikaraskap.
Ég hef einmitt náð í sóma-
mann!
— A ég að skella á þig?
— Ertu byrjaöur á jólabók-
unum?
— Nei, en ég er að byrja.
— Þú ert þá byrjaður að
lesa?
— Nei, ekkert að ráði.
— En gerirðu það ekki yfir-
leitt — að lesa bókina áður
en þú teiknar kápuna?
— Ég vil helzt gera það —
og geri það mjög oft. En þess-
ir útgefendur koma svo oft á
síðustu stundu, að mér vinnst
ekki tími til að lesa allar
bækur vel. Ég verð þá að
fara yfir þær á hundavaði —
og það er miklu verra. Það
er í rauninni nauðsynlegt að
geta lifað sig inn í söguna,
þegar maður teiknar kápuna,
ef hún á að þjóna sínum til-
gangi. Annars er hætt við
mistökum.
— Hefur þú lent í slíku?
— Nei, aldrei. En ég veit
dæmi þess. Eitt sinn kom út-
gefandi til manns nokkurs og
bað hann teikna bókarkápu.
Hann hafði handritið ekki
með, sagði að enginn tími
væri til að sökkva sér niður
í bókalestur, því bókin ætti
að koma út eftir nokkra daga.
Á bókarkápunni ætti að vera
öxi, því bókin héti „Öxin“. —
Svo kom bókin út og á káp-
unni var franska fallöxin í
sinni hrikalegustu mynd.
Seinna fékk teiknarinn bók-
ina og las hana. Þetta var
sjómannasaga og þungamiðja
hennar var morð. Sjóari drap
skipsfélaga sinn — með kjöt-
exi.
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS