Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1961, Blaðsíða 6

234
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
hengi fyrir skápinn áður en hann fór
að hátta, — og svaf svo eins og
steinn.
En upp frá þeirri stund, er líkið
var látið í glerskápinn, var sem ham-
ingjan hefði snúið baki við Seyfert.
Hann varð fyrir stórkostlegum skakka
-föllum. Margar dýrmætar vörusend-
jngar fórust með skipum á leið frá
Ameríku. Gróðabrall með spönsk
skuldabréf misheppnaðist algjörlega.
Allskonar veikindi sóttu á þjónustu-
fólk hans, og það var eins og enginn
gæti haldið heilsu í húsinu nema
hann einn. Málaferlin við ættingja
konunnar höfðu orðið honum dýr.
Honum misheppnaðist hvert fyrirtæk-
ið eftir annað. Og á einu ári var hög-
um hans svo breytt, að hann hafði
misst allt lánstraust, en skuldakröfur
steðjuðu að honum úr öllum áttum.
Það var einmitt á fyrstu árstíð kon-
unnar að bókari hans skýrði honum
frá því í hvert óefni væri komið.
Hann var ekki lengur miljónamær-
ingur, hann var eignalaus maður og
hlaut að fara í skuldafangelsi, gæti
hann ekki greitt 40.000 Sterlingspund
daginn eftir.
Það var ekki að sjá að honum
brygði neitt við þessi tíðindi. Hann
fór rakleitt heim til sín og inn í
svefnherbergi sitt þar sem glerskáp-
urinn var. A lík konu sinnar hafði
hann hengt gimsteina, sem voru
50.000 Sterlingspunda virðL Þessi
mikla fjárfúlga hafði verið þarna ó-
arðbær i eitt ár, en nú ætlaði hann
að grípa til hennar.
Að þessu sinni dró hann ekki græna
forhengið fyrir skápinn. Hann setti
ljós á borð, opnaði skápinn og ætlaði
að tína dýrgripina af líkinu. Þeir áttu
nú að bjarga honum.
1 augnatætturnar hafði hann látið
fella tvo stóra og dýrmæta safíra. En
þegar hann opnaði skápinn, hnykkti
honum við, því að í stað hinna fögru
safíra virtist honum tvær glerkúlur
stara á sig. Og demantamir, sem
hann hafði litið á hvert kvöld áður
en hann byrgði skápinn, sáust nú
hvergi. Ljósið frá lampanum lagði
beint inn í skápinn, og það var eins
og kaldhæðnisglampa leggði úr gler-
kúlunum beint framan í hann. Hroll-
ur fór honum um merg og bein, og
ósjálfrátt hörfaði hann frá skápnum.
Um leið skaut upp hjá honum þeim
Peningar
BREZKA myntsláttan gerir ráð fyrir
því að „slá peninga" úr plasti, en það
efni hefir aldrei verið notað í gjald-
genga mynt.
Efni í peninga hefir aðallega verið
gull, silfur og kopar, misjafnlega
blandað. Eftir því sem efnið hefir
verið skírara í peningunum, hefir mátt
marka hvað efnahagur þjóðarinnar
hefir verið góður. En það var alltaf
venjan á erfiðum tímum, að blanda
málmana meir og meir með öðrum
efnum, einkum sinki. Ágjarnir ein-
valdskonungar notuðu sér þetta líka
til þess að auðgast á því, sbr. það
grun, að þjónn, sem hann hafði rekið
þá um daginn, mundi hafa rænt öll-
um gimsteinunum. Og um leið greip
hann skelfing og hræðsla við líkið,
en til þess hafði hann aldrei fundið
áður. En kvíðinn út af yfirvofandi
gjaldþroti daginn eftir, varð þó ótt-
anum yfirsterkari. í einhverju tryll-
ings æði reif hann líkið út úr gler-
skápnum og bar það að ljósinu. Þar
leitaði hann og leitaði í fötunum, en
fann ekkert. Jafnframt sóttu á hann
hræðilegar hugsanir, er hann var að
velta líkinu fyrir sér. Nú var eins og
allar hinar sönnu ásakanir konunn-
ar, meðan hún var í lifanda lífi,
hljómuðu í eyrum hans með málrómi
hennar. Og nú smugu þær í gegnum
sál hans, þótt hann hefði ekki látist
heyra þær áður. Hann sá ekki betur
en varir hennar bærðust. Og í fyrsta
skifti fekk hann samvizkubit af því
að hafa rænt hana grafarró, til þess
að geta svikið ættingja hennar um
greiðslu á arfinum.
„Þú segir satt“, mælti hann við lík-
ið, „eg var tilfinningalaus óþokki, eg
hugsaði aðeins um sjálfan mig og auð
þinn. En hvað er nú orðið af honum?
Hvar eru gimsteinamir, sem eg
skreytti þig með? Þar sýndi eg þér
þó virðingu, og þú áttir einnig að
tryggja hamingju mína .... Ham-
ingju njína, — nei, þú fórst með
hana með þér! Og þú fórst líka með
gimsteinana! Nei, það er nú ekki satt,
þeim hefir verið stolið. Hvers vegna
iír plasti
sem sagt er um Haraldssláttu f Hall-
dórs þætti Snorrasonar.
Eftir fyrri heimsstyrjöldina gáfu
Þjóðverjar út peninga úr postulíni og
hörðum pappa. í borgarastyrjöldinni
á Spáni voru einnig gefnir út pappa-
peningar. Mussolini lét taka úr um-
ferð alla peninga úr gulli og silfri og
setja stálpeninga í þeirra stað.
í seinni heimsstyrjöldinni voru
Bandaríkjamenn að hugsa um að gefa
út 3 c. peninga úr gleri, til þess að
spara kopar. Það varð þó ekki úr
því, en gefnir voru út stálpeningar
með nikkelhúð, og urðu þeir aldrei
vinsælir.
hræddirðu ekki þjófinn með eldglyrn-
unum í þér? Hvers vegna hótaðir þú
honum ekki eilífri fordæmingu —
eins og þú hótar mér nú? Ó, —
slepptu mér, slepttu mér — ætlarðu
að hengja mig?“
Honum fannst líkið læsa örmum
um háls sér og hlæa tryllingslega.
Hann hneig meðvitundarlaus á gólfið
og líkið á hann ofan.
Þannig fannst hann morguninn eft-
ir, að vísu lifandi, en brjálaður. í
tuttugu ár hugsaði hann ekki um
annað en líkið og sinn glataða auð.
Viðureignin við líkið um nóttina var
sú martröð, sem hann var alltaf að
tala um. Þess vegna fengu menn að
vita hvað gerzt hafði, og hvað hann
þóttist hafa heyrt og séð meðan hann
var að fást við líkið. Gimsteinarnir
fundust aldrei. Miljónamæringurinn
Mr. Seyfert, andaðist sem niðursetn-
ingur í geðveikrahæli í Lundúnum.
Gömul piparmey stóðst ekki reiðari
heldur en ef einhver vorkenndi henni
að hún skyldi aldrei hafa eignast
mann:
— Hvað á ég að gera við mann?
sagði hún. Ég á hund, sem urrar
og bítur, páfagauk sem krossbölvar,
og kött sem er úti á hverri nóttu.