Lesbók Morgunblaðsins - 13.11.1960, Blaðsíða 7
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
579
gpp
•tíWÉI?' V " - • •• -
.
2íE?Hfe-i\*3Í-<«ír
'‘.ííM
1.*- • - ■ ' í
HHr 5" *&$?*&£ Ta^ftrafcrflaH
?v •■•.,
trskur úlf-
hundur.
Hafi Sámur
verið svona
stór, er
ekki að
furða þótt
óvinir
Gunnars
óttuðust
hann.
sögur. írski úlfhundurinn er í
hópi stærstu hundakynja í heimi.
Hann er minnst 79 sm. á hæð og
55 kíló á þyngd. Það er mjög í
samræmi við það, sem segir her
að framan: „Hann er mikill ok
eigi verri til fylgdar en röskr
maðr“. Uppruni kynsins er ekki
kunnur en heimildir eru til um
það frá því skömmu fyrir Krists-
burð. Kynið var í hávegum haft
hjá Rómverjum. Fyrsti hundurinn
af þessu kyni, sem til Noregs
kom, var fluttur þangað af Gunn-
ari jarli. Það var um árið 1000.
Nafn kynsins má rekja til þess, að
hundurinn var á írlandi notaður
til þess að verjast og útrýma úlf-
um, sem á fyrri tímum ollu mikl-
um usla á búpeningi og mönnum
þar í landi.
Margar sögur eru til um hunda
af hinu írska kyni. Hér á eftir
verður endursögð ein kunnasta
frásögn um írska úlfhundinn.
Árið 1205 gaf John konungur á
Englandi Llewelyn, hinum mikia
konungi í Welsh írskan úlfhund,
sem hét Gelert. Sagan segir frá
því, að eitt sinn, er konungur
hafði verið í veiðiför, hafi hund-
urinn skyndilega yfirgefið veiði-
stöðvarnar. Hélt konungur þegar
vonsvikinn heimleiðis. Er heim í
höllina kom, mætti hann hundin-
um alblóðugum, þar sem hann
kom hlaupandi út úr herbergi
sonar konungs. Fagnaði Gelert
húsbónda sínum ákaft, en kon-
ungur hélt rakleitt inn í herberg-
ið. Sá hann þá sér til skelfingar
að allt var á tjá og tundri í her-
berginu og blóðslettur um allt
herbergið. Hrópaði konungur á
son sinn en fékk ekkert svar,
taldi hann þá víst, að hundurinn
hefði valdið syninum dauða. Fylt-
ist konungur ofsalegri reiði, sneri
sér að hundinum og rak hann í
gegn. Nú gafst tóm til þess að
athuga hlutina nánar og kom þá
í ljós, að hinn ungi sonur kon-
ungs svaf í rúmi sínu heill á húfi,
en við hlið hans lá dauður úlfur,
sem Gelert hafði sýnilega drepið.
Síðan segir sagan, að konungur
hafi í samvizkubiti vegna dráps
hundsins ákveðið að reisa honum
minnismerki. Hann lét seinna
reisa kapellu í minningar- og
þakklætisskyni við hundinn. Þar
lét konungur sjálfur taka sér
gröf. Á þessum stað reis síðar
bær, sem ber nafn hundsins, Beth
Gelert eða Gelertsstaður.
E. H
Þegar unglingum á Vesturlöndum
býðst atvinna, spyrja þeir alltaf:
— Hvað er kaupið?
Þannig spyrja ekki unglingar af
Gyðingaættum. Þeir spyrja:
— Hverjar eru framtíðarhorfurnar?