Lesbók Morgunblaðsins - 13.04.1958, Qupperneq 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
191
ÁLACABLETTIR
sá sem var að snuðra hjá bílnum og
lét svo ankannalega".
„Má ég pyrja hvað gengur á?“ sagði
ég.
Shrewsbury horfði fast á mig og
sagði:
„Það er út af Pope-Hartford bílnum,
sem þér höfðuð svo mikinn áhuga
fyrir. Honum var stolið í nótt“.
„Stolið?" endurtók ég undrandi.
„Það er ómögulegt".
„Já, þetta var ég að segja“, sagði
Hawkes æstur. „Það er ómögulegt!
Safnið er lokað, þar eru verðir og þar
eru bjöllur sem hringja. Það er ekki
hægt að stela neinu úr safninu"!
„Samt sem áður er bíllinn horfinn",
mælti Shfewsbury góðlátlega. Svo
sneri hann sér að mér og sagði: „Og
nú langar okkur til að vita hvernig á
því stóð að þér höfðuð svo mikinn
áhuga fyrir þessum bíl“.
Ég vissi ekki hverju svara skyldi.
Þeir mundu áreiðanlega ekkj trúa
sögu minni. En hér var ekkert undan-
færi. Ég spurði hvort ég mætti fá mér
sæti. Og síðan sagði ég þeim alla sög-
una um Pope-Hartford bílinn. Þeir
hlýddu þegjandi á þar til ég hafði
lokið sögunni.
„Ef þið viljið hringja til Comstock,
þá er ég viss um að hann staðfestir
allt sem ég hefi sagt“, mælti ég að
lokum.
Þeir Shrewsbury, Hawkes og Mullen
litu hver á annan. Það var auðséð að
þeir héldu að ég væri ekki með réttu
ráði. En svo greip Shrewsbury sím-
ann og hringdi.
Þegar svarað var bað hann um sam-
tal við Comstock. En svo var eins og
hans hlustaði nokkra stund. Hann
sagði ekki neitt og breytti ekki um
svip, en kipraði augun. Síðan lagði
hann frá sér heyrnartólið.
„Voruð þér nákunnur Comstock?"
spurði hann svo. Ég fann að eitthvað
nýtt var á seyði.
„Ég hitti hann í fyrsta skifti í gær.
Hefir nokkuð komið fyrir?"
Shrewsbury yppti öxlum og sagði
svo:
„Comstock varð bráðkvaddur i nótt“.
Mér hnykkti ekki svo mjög við að
heyra þetta. En það var annað —
Lucy! Hvar var Lucy nú?
„Mig. langar til að sjá „Stræti frá
1905“, sagði ég.
Þeir svöruðu engu, en komu með
mér. Og þarna var steinlagða strætið
og auður staðurinn, þar sem Pope-
Sýrukerið á BergsstÖðum
BERGÞÓR í Bláfelli var hálftröll
eða vættur. í Þjóðsögum Jóns
Árnasonar er frásögn um hann eft
ir Egil hreppstjóra Pálsson í Múla
í Biskupstungum, og segir þar
meðal annars:
Oft fór Bergþór til mjölkaupa
fram á Eyrarbakka, en helzt á
vetrum, þegar vötn voru lögð, og
bar þá jafnan tvær mjöltunnur.
Eitt sinn gengur Bergþór með byrði
sína upp byggðina; en þegar hann
kemur upp undir túnið á Bergs-
stöðum í Biskupstungum, hittir
hann bónda og biður hann að gefa
sér að drekka. Bergþór segist muni
bíða þar, meðan bóndi fari heim
eftir drykknum; leggur hann svo
af sér byrðina hjá berginu, sem
bærinn dregur nafn af, og klappar
holu í bergið með stafbroddi sín-
um. Bóndi kemur aftur með drykk-
inn og færir Bergþóri. Bergþór
drekkur nægju sína, þakkar bónda
fyrir og segir, að hann skuli hafa
ker það, sém hann hafi klappað i
bergið, til að geyma í sýru, og seg-
Hartford bíllinn átti að vera. Skorð-
urnar undan honum stóðu óhreyfðar,
en það var eins og bíllinn hefði gufað
upp.
Eg vonaði, að einhvers staðar á
Ljósgeislabrautinni sætu tvær verur í
honum á hraðri ferð til gæfu og fagn-
aðar.
Eg sagði þeim þetta, Shrewsbury,
Hawkes og Mullen. „Auðvitað býst ég
ekki við að þið trúið mér“, sagði ég
svo.
Shrewsbury stóð þarna og horfði á
staðinn. Skyndilega rak hann upp
undrunaróp. ‘Hann laut niður og tók
eitthvað upp.
Það var einkennisband Heiðursfylk-
ingarinnar.
(Úr „The Supernational Read»r“)
ir, að hvorki muni vatn blandast
við hana í kerinu, né heldur muni
hún frjósa í því á vetrum, en
hundraðsmissir verði það í búi
bónda, vilji hann ekki nota kerið.
Við þessa sögu bætir Egill: Kerið
hefi eg séð og mun það taka á
þriðju tunnu. Vatn mikið var ofan
á sýrunni, sem undir var í kerinu,
sem feiti flýtur ofan á vatni, og
sagt var mér, að ekki frysi nema
vatnið, sem ofan á syndir.
í ritinu „Inn til fjalla I.“ sem
kom út 1949, segir svo um ker
þetta:
Ker þetta, sem sagan getur um,
er, eins og þar segir, neðan við dá-
lítið berg vestan við túnið á Bergs-
stöðum. í lögun er það eins og
gömlu hlóðapottarnir. Stærð þess
er í þvermál 1,40 m. og í dýpt 55
sm. Allt er það með höggförum að
innan eins og þegar broddstaf er
höggvið í klaka. Gert er yfir það
svo að hvorki rignir í það né snjó-
ar.
Enn er þeim fyrirmælum fylgt
að hafa sýru í kerinu. Hreinsað er
það árlega og sýran endurnýuð.
Vatn síast í það gegnum bergið og
jarðveginn í kring. Ekki blandast
sýran vatrtinu; hún er undir, en
vatnið flýtur ofan á. Aldrei frvs
sýran, þó að vatnið frjósi niður að
henni. Komið hefir fyrir, að ekki
hefir verið hirt um að hreinsa
Kerið og skipta um sýru í því. en
þá hefir þótt illa fara og bóndinn
orðið fyrir óhöppum í fjáreigninni
það sama ár, og ógjarna hefir sá
bóndi viljað láta slíkt hirðuleysi
nenda aftur. Slík er trúin enn á
kraft þessara ummæla, sem sögð
eru komin alla leið úr forneskju.
G. Þ.