Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1955, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
707
Frá borparhátiSinnl i Hróarskeldu
voru í loftinu. Léku þeír hvert lag-
ið af öðru, en er hlé varð milli
laga, slógu hinir minnstu trumbur
sínar, en þeir stóðu aftast í h\úrf-
ingu hornaflokksins. Með miklum
virðuleik stjórnaði unglingur þess-
um flokki og hneigði sig að her-
manna sið eftir hvert lag, en áhorf-
endur klöppuðu þeim lof í lófa.
Mannfjöldinn sat þar á vellinum,
þar á meðal ungur íslendingur,
tveggja ára, er gladdist þar í sum-
arblíðunni, eftir langan vetur norð-
ur á Skagaströnd.
Mörg skemmtiatriði fóru þarna
fram, sem of langt yrði upp að
telja. Um kvöldið kl. 11 var flug-
eldasýning við tjörnina. Um dag-
inn höfðu margar endur verið þar
á sveimi, en nú voru þær allar
horfnar. En rafmagnsljós vörpuðu
birtu á vatnið og spegluðust fagur-
lega í vatnsfletinum. Flugeldarnir
voru með mörgu móti, eins og hvít-
ar eldsúlur úr vatninu, eða margar
sólir á lofti, og hvítur eldfoss er
steyptist þar niður. Rákettur flugu
um himinhvolfið, og sendu frá sér
stjörnublys í mörgum litum. Mann-
grúinn horfði þögull á í hrifningu
þar í rökkurhúminu, og heldu
menn svo heim á leið. Enginn sást
þar ölvaður af þessum mannfjölda.
Borgarhátíð þessi er haldin til
ágóða fyrir sumardvöl barna í
Hróarskeldu. Hafa verið byggð hús
til slíkrar dvalar út við ströndina,
fjarri borgarglaumnum. Þar kvað
vera fagurt útsýni, og hinar frægu
turnspírur dómkirkjunnar blasa
þar við og minna börnin á fæð-
ingarborg sína. Enda má segja að
hinir háreistu turnar dómkirkj-
unnar í Hróarskeldu er gnæfa yfir
borg og bæ, heilsi fyrst ferða-
langnum við komu til þessa staðar.
Talið er að Haraldur blátönn hafi
reist þar trékirkju um 960, er helg-
uð var heilagri þrenningu. En á
dögum Absalons biskups, um 1170,
hafi verið hafizt handa um að
byggja þá dómkirkju er nú stend-
ur, og er gjörð af rauðum múr-
steini. í kirkjubyggingunni fer
saman rómanskur og gotneskur
stíll, enda var hún um aldir í smíð-
um. Þá gengið er inn í þetta forn-
helga guðshús blasa við sjónum
manns þessi orð:
„Sá er hér gengur inn skal í huga
hafa, að dómkirkjan í Hróarskeldu
hefur verið um aldaraðir og er í
dag heilagur, helgur og vígður
staður.“
Og svo er þetta nú í hugum
fólksins, því þó allir sem vettlingí
gátu valdið hafi verið á borgar-
hátíðinni á laugardag og verði það
á sunnudag, er þó þessi stóra kirkja
þétt setin af fólki kl. 10 á sunnu-
dagsmorgni. Meðhjálparinn, hár og
virðulegur, kjólklæddur, les bæn-
ina. sálmasöngur berst um kirkj-
una, allir hafa bækur og flestir
syngja með. Presturinn, geðþekkur
ungur maður, tónar og prédikar
síðan. Að aflokinni ræðu hans er
sungið stólvers. Þá. lýsir hann til
hjónabands með fimm^rjónaefnum,
og biður þá er viti meinbugi á
að gefa sig fram innan hálfs mán-
aðar. Síðan gerir klerkur bæn sína
fvrir þessu fólki.
í lok guðsþjónustu fer fram alt-
arisganga, sem er venjuleg í hverri
árdegismessu hér. Fjöldi manna er
til altaris, mér virðast það vera allt
Danir, nema einn þeldökkur mað-
ur er þar á meðal, geðugur ungur
maður. Ef til vill er hann prestur
eins og ég, má vera frá hinni sól-
ríku strönd Afríku. Hann er maður
guðhræddur, því daginn eftir hitti
ég hann í Grundtvigskirkju. Að
síðustu fer fram barnsskírn og hafa
þá flestir kirkjugestir farið, en for-
eldrar og skírnarvottar tekið sér
sæti fyrir framan stóran skírnarsá.
Þar hefur verið útbýtt prentuðum
leiðarvísi um skírnarsakramentið
frá kristilegu og veraldiegu sjónar-
miði, og skírnarsálmar eru þar líka.
Prestur heldur stutta ræðu, áður
hann hefur athöfnina. Síðan skírir
hann fjögur börn. Þá hefur messu-
gjörð í þessu virðulega fornhelga
húsi varað á þriðja tíma.
Ég hafði skoðað þessa kirkju á
rúmhelgum degi, en fann nú betur
við þessa messugjörð, hve helgi
hennar er mikil, þar sem um alda-
raðir hefur verið hið helga vé
kristninnar í Danmörku,