Lesbók Morgunblaðsins - 22.05.1955, Blaðsíða 10

294
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Stjörnunnar barn, hví skynjar þú skammt?
1 skóla himnanna stöndum vér jafnt.
Ein hrynjandi skriða grjóts úti í geimi
er guðdómlegt flugeldaskraut vorum heimi.
Það veiat þú ailt, en elskar það samt.
Hafknörrinn glæsti og fjörunnar flak
fljóta bæði. Trú þú og vak.
Marmarans höll er sem moldarhrúga.
Musteri guðs eru hjörtun, sem trúa,
þó hafi þau ei yfir höfði þak.
EINAR BENEDIKTSSON.
4>
mjög svipaðir jarðarbúum. Ég
ímvnda mér að þeim svipi ekki
neitt til neinnar lifandi veru, sem
vér þekkjum, enda bótt ég geti ekki
fært sönnur á það. En þótt þeir
séu ólíkir öllum beim lifandi ver-
um. sem vér höfum séð, eða hevrt
Petið um, þá er enpinn vafi á, að
hér er um hugsandi verur að ræða
oe á hærra mpnninparstigi en vér
erum. En sé beir komnir frá
stiörnu. eða stiörnum, þar spm
píörólíkt loftslag er því, spm vér
eimim við að búa, þá mundi þeim
veitast álíka erfitt að lifa hér á
iörð. eins og oss mundi veitast að
lifa á sjávarbotni.
V
RANNSÓKNIRNAR HAFNAR
FVRTR t.öngu
Ép álít að geimförin, eða Him-
inclíildirnir, hafi unnið að rann-
sóVnum hér á iörð um aidir. Sum-
ir halda að þetta sé algiörlega nýtt
f^n'rbripði, en bað er fiarri sanni.
Hinn 9. desember 1731 virðist iörð-
in hafa fengið heimsókn af ferða-
löngum utan úr geimnum. Þann
dag sáust vfir Florenc í Ítalíu
„ókenndar lvsandi kúlur“, er svifu
fram og aftur vfir borginni. Og
hið soma bar fvrir í Svisslandi hinn
2. nóvember 1761.
Hinn 29. marz 1845 sáust vfir
London og víðar um England sams-
konar fvrirbæri og bau. sem nú
eru kölluð fliúgandi kringlur. Og
enn sáust slík geimför í Englandi
1855, 1859, 1860 og 1864.
Samskonar geimför svifu vfir
Bloomington í Indianaríki í Banda-
ríkiunum hinn 7. sentember 1877.
Skin á Gulahafi sáu >»ii 1891, og
skin á Atlantshafi s^u bau 1904.
Nú munu menn segja: Hvemig
stendur á því að hi»ir langförulu
gestir skuli ekki hafa revnt að kom-
ast í saraband við oss. ef brir hafa
vanið komur sínar hingað um ttlgi
ára eða aldir? Ég ímvnda mér að
það sé vegna þess að þeir þekki
engin ráð til þess að ná sambandi
við oss, fremur en vér þekkjum
ráð til þess að ná sambandi við
þá.
Verið getur að þeir hafi reynt
að ná sambandi við oss með til-
stvrk einhverra geisla, sem vér
þekkium ekki. Vér verðum því
að bíða og siá hvað setur. Senni-
legt bvkir mér, að beir geti ekki
komizt í samband við oss nema
með einhverium geislum, eða þá
með hugskevtum. en þau eru þeg-
ar kunn hér á jörð. Vér gætum
revnt að komast í samband við
þá með radio-merkium. Ég hvgg
að þeir mundu skilia stærðfræði-
legt táknmál. og líklegt þvkir mér
að fyrsta sambandið verði þannig,
áður en gagnkvæm tiánine getur
farið fram með örðum eða rit-
máli.
Vér getum verið vissir um að
þeir eru stórgáfaðir, hvernig svo
sem þeir eru útlits. Og þeir hafa
sýnt hve langt þeir eru komnir á
þroskabraut, þar sem þeim hefir
tekizt að brúa geimdjúpin milli
sólkerfis síns og sólkerfis vors. Þeir
hafa sýnt að þeim hefir tekizt að
láta rætast þann óskadraum allra
flugmanna, að ferðast með álíka
hraða og liósið fer. Vér erurrt að
brióta heilan um hvernig vér eig-
um að geta komizt til næstu
stiarna, en þeir hafa fyrir löngu
levst þann vanda, þar sem þeir
hafa vfirgefið sólhverfi sitt og kom-
ið til sólhverfis vors.
Á hvern hátt getum vér haft
gagn af komu þeirra? Siálfsagt er
að vér revnum allar hugsanlegar
leiðir til bess að ná sambandi við
bá. Og ef bað tekst. þá eigum vér
að bióða þá hiartanlega velkomna.
Vel rná vera. að vér getum þá aflað
hiá þeim fróðleiks um hitt og ann-
að, er vér siálfir værum ekki ein-
færir að afla oss á hundrað þús-
und árum.