Lesbók Morgunblaðsins - 19.11.1950, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
547
að, að bóndi vísaði honum stefnuna
á Ölfusárbrú.
Sigurgeir setti vel á sig vindstöð-
una og hraðaði nú för sinni sem
mest hann mátti og hitti á Ölíusá
rjett fyrir neðan Laugadælur. Haí'ði
hann ásett sjer að komast að Auðs-
holti í Ölfusi um kvöldið. Þar bjó
þá Jakob Árnason, en kona hans
var systir Tómasar á Reyðarvatni.
Löng þótti honum leiðin frá Ölfusá
að Auðsholti í ófærð og stórviðri
og hi’íð, og var hann allþreyttur, er
hann náði þangað í vökulokin, og
varð hvíldinni feginn.
Daginn eftir var komið austan-
rok og slydda. Lagði Sigurgeir
seint á stað og kom við að Saurbæ
og hitti þar gamlan skipsfjelaga
sinn og sló upp á því að liann kæmi
með sjer til Reykjavíkur, og var
það mál auðsótt, enda átti hann er-
indi til Hafnaríjarðar. Þeir komust
að Kolviðarhóli um kvöldið. Dag-
ínxx eftir var glórulaus stórhríð og
enginn kostur að komast þaðan fyr
en undir kvöldið.
Að Árbæ skildu þexr fjelagar, en
mæltu sjer þar mót kvöldið eftir.
Sigurgeir hitti móður sína í Reykja
-vík og Gísla bróður sinn. Morgun-
inn eftir skilaði hann lyfjapöntun-
inni. En er hann kom síðdegis sama
dag á tilteknum tíma í Jyfjabúðina
til þess að vitja um Jvfin, haíði
þeim öllum verið raðað niður í
einn stóran kassa, sem ekkert viðlit
var að bei’a. Varð hann að láta
skiíta þeim niður í tvo minni kassa.
Þefta .tók.svo langan tíma, að hann
lcomst ekki á stað fyr en daginn
eftir og var þá samferðamaðurinn
farinn á undan honum upp að Kol-
viðarhóli. Kassarnir voru eríiður
baggi og reyndi hann að ljetta.fyr-
ir sjer með því að draga þá á tumiu
-stöfum, en það varð að litJu gagni.
Á Kolviðarhóli náði hann íjelaga
sínum og yfir Heiiisheiði skiítust
beir á að bera kessana. Sigurgeir
gisti; Saurbse um r.óttina, er. iegð;
á stað þaðan fyrir allar aldir og
komst austur að Rifshalakoti í
björtu. Einari bónda þar ofbauð
hve þungar klyfjar Sigurgeir bar,
vóg kassana og reyndust þeir 110
pund. Sigurgeir tók liest sirm í Rifs
-halakoti, reið að Stórólfshvoli un
kvöldið og skilaði af sjer lyfjunum.
í Flóanum hafði hann verið beð-
inn fyrir þau skilaboð til ver-
manna, að rjettast mundi fyrir þá
að fara að koma í verið, því kveiki
-legt væri til sjávarins.
Daginn eftir var komin norðan-
átt og hrcinviðri með hörkugaddi.
Þann dag reið hann heim til sín að
Reyðarvatni. Þar var þegar tekið
til að búa hann út í verið og lagði
hann á stað í býtið morguninn eft-
ir, fótgangandi með föggur sínar á
bakinu og gekk út í Þorlákshöfn á
tveimur dögum.
Hann reri nóttina eftir að hann
kom þangað og íekk 20 fiska í hlut
þann dag, en 100 hafði hann i'engið
til hlutar þegar fjelagar hans að
austan komu í verið. Reri hann hjá
Grími í Óseyrarnesi, eins og öll þau
ár, sem hann var á Reyðarvatni.
Þennan vetur var róið viðstöðu-
Iaust alla góuna og aflaðist ágæt-
lega. Þeir höfðu ekki við að gera
að öllum aflanum, og grófu í fönn,
bað sem ekki varð komist yfir. Alls
fekk Sigurgeir 1400 til lilutar þenn
-an vetur og vai' það mesti vertíð-
arafli er hann fekk nokkru sinni.
Rúmlega helmingur aflans var
þorskur, en hitt ýsa og vat liún öll
hert.
Oskar Eiuarsson lækmr skraði.
CW 5W ^ 4/ V
Kveíifi við styttu
JÖNASAR HALLGRIMSSONAR
liaustið 1950
Einhvers sakna jcg i reit,
ailar fjólur dánar.
En þegar vorar, það ’eg vait,
þessí tarí?. þlánsr.
I'orbjórg Ámndottir
í?4 £>kúfcu$töðuœ.
<s>— ■ ----------------
Bamahjal
Kennari í sunnudagaskóla bað
þau börn sem vildu fara til himna,
að rjetta upp hönd. Öll gerðu það
nema Día litla. Hún sagði kjökr-
andi:
— Mamma skipaði mjer að
koma rakleitt heim úr skólanum.
Frissi litla kom æðandi inn og
hrópaði:
— Mamrna, mainma, jeg íanu
skeifu.
— Veistu hvað það þýðir, góði
nnnn? spurði mamma.
— Já, það þýðir að einhver hestur
gengur á sokkaleistunum um allan
bæ.
★
Fabbi og mamma fóru á hljóm-
leika og urðu að hafa Önnu litlu
með sjer vegna þess að þau þorðu
ekki að skilja hana eina eftir heima.
i Hún var ekki nema fjögurra ára.
Þau brýndu það raikilega fyrir
henni að hún yrði að sitja róleg í
sæti sínu. Hljómsveit ljek, og það
var ljóti hávaðinn. Þegar hlje varð
á sneri Anna sjer að mömmu sinni
og spurði alvarlega: „Má jeg ekki
grenja núna?“
-k
Stina, fjögurra ára, kom með
mömmu sinni í heimsókn. Henni var
gefin mjólk og Stina skyldi ekkert
í því hvað hún var köld. Mamma
hennar bepti henni þá á kæliskáp og
sagði að mjólkin væri geymd þar.
Eflir litla stund segir Stína: „Hvers
vegna færðu þjer ekki svona lítið
íshús.“
★
Kennarinn var að segja börnun-
um söguna af syndafallinu: „Og svo
keirði guð Adam og Evu út úi’
Paradís.“ Síðan bað liarm börnin
að reyna að teikna mynd aí þess-
um atburði. Jói litli dró upp mynd
aí bíi með þremur í, biíreiðarstjóra
fram í ag karli og konu aftur í. — j
Kennarinn þóttist ekki sjá að þessi ’
mynd ætti neitt skyit við söguna.
— Jú, sjerðu það ekki, þetta er
guð að keyra Adsœ og Evu út úr
Faradis.